หนุ่มหล่อภายใต้แว่นตากลมเดินส่งยิ้มให้กับพนักงานสาวแต่ละแผนกขณะตรวจเช็คความเรียบร้อย
“ผู้บริหารนา แจมิน นี่หล่อมากเลยหล่ะเธอ”
“ได้ข่าวว่าเขาโสดด้วยนะ”
“เขาเป็นคนรักแมวมากเลยแหละ ช่างเหมาะกับคนสุขุมอย่างเขาเสียจริง”
มันเป็นคำกล่าวชมที่เขามักจะได้ยินอยู่ทุกวันเสมอๆ
และแน่นอน ผู้คนในบริษัทต่างชื่นชมในความสุขุมนุ่มลึกของเขา
เช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงของเขา
ติ๊ด
เสียงแสกนปลดรหัสหน้าประตูคอนโดหรูดังขึ้นก่อนที่แสงไฟภายในห้องจะสว่างขึ้น
ร่างหนาทิ้งตัวลงบนโซฟาหรูในห้องรับแขกด้วยความเหน็ดเหนื่อย
ถึงแจมินจะเป็นคนรักแมว แต่ใช่ว่าเขาจะเลี้ยงแมวได้
กฏของคอนโดสุดหรูที่เขาอยู่ก็คือห้ามมีสัตว์เลี้ยงทุกชนิด
แต่ยังไงก็เถอะ
“เมี๊ยว~กลับมาแล้วหรอครับเจ้านาย”
มันสัตว์เลี้ยงคนละแบบกัน
ร่างบางภายใต้ชุดนอนค่อยๆคลานขึ้นโซฟามากระกบข้างร่างหนาก่อนจะใช้คางซุกไซร้อย่างซุกซนไปตามซอกคอของเจ้านายของตน
“คิดถึงฉันสินะเจโน่” มือหนาลูบไปที่กลุ่มผมสีดำของเจโน่
“คิดถึงสิครับ ผมรอเจ้านายกลับมาหาแทบจะทั้งวันเลย ผมเดินไปมาในคอนโดคนเดียวมันเหงามากเลยรู้ไหม” เจโน่มุ่ยหน้าน้อยใจ
แจมินหัวเราะกับท่าทีขี้น้อยใจของสัตว์เลี้ยงตัวเอง
“แล้วเป็นไป ปลอกคอที่ฉันซื้อให้ใหม่ นายชอบไหม” ปลายนิ้วกร้านของแจมินไถไปตามซอกคอขาวของเจโน่ก่อนจะไปหยุดที่กระพวนตรงคอ
“ชอบมากเลยครับ สวยมากเลย ขอบคุณมากๆเลยนะครับเจ้านาย” ร่างบางกระโดดขึ้นคร่อมตักร่างหนาก่อนที่จะสวมกอด
“ทีนี้เวลาฉันพานายออกไปเดินเล่น เขาก็รู้แล้วว่านายมีเจ้าของ” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มยั่วยวนอย่างมีเสน่ห์
“เจ้านาย ผมหิวแล้ว ยังไมไ่ด้กินอะไรเลยทั้งวันอา..” เจโน่ถูไถใบหน้าไปตามต้นขาของเจ้านายตัวเองเพื่อเป็นการออดอ้อน
“โอเคๆ เดี๊ยวนั่งรอตรงนี้นะ ฉันจะไปเอาอาหารมาให้” ร่างหนาลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารให้กับสัตว์เลี้ยงของตน
“ดูสิเนี่ย กินเลอะเถอะหมดแล้ว” แจมินบ่นงึมงำก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนออกมาแล้วเช็ดริมฝีปากบางของเจโน่ที่เปื้อนคราบนม
เจโน่เงยหน้าขึ้นมายิ้มตาหยีก่อนที่จะก้มลงไปเลียนมในถาดต่อ
นี่ก็เป็นเวลาเกือบ10กว่าปีแล้วที่แจมินดูแลเจโน่มาในฐานะเจ้านายสัตว์เลี้ยง
ใช่ พ่อแม่ของแจมินรับเจโน่เข้ามาเป็นบุตรบุญธรรม แจมินกับเจโน่ชอบเล่นบทสมมติกัน โดยมีแจมินเป็นเจ้านายและเจโน่จะเล่นเป็นแมวของแจมิน ซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาจะเล่นบทนี้มาโดยตลอด
จนถึงปัจจุบัน
“เอาหล่ะ ถึงเวลาอาบน้ำแล้ว” เสียงร่างเริงเอ่ยขึ้นพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่บนไหล่กว้างของร่างหนาเปลือยบน
ดวงตาสวยเบิกโพล่งด้วยความตกใจก่อนที่ร่างบางของตนจะรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอน
“ไม่อาวววว เจโน่ไม่อยากอาบน้ำ เจโน่ไม่ชอบอาบน้ำ” เสียงยี่ยวนของเจโน่เอ่ยขึ้นหลังผ้าม่านทีเขาเข้าไปซ่อนตัวจากเจ้านายของตน
“ไม่เอาหน่า เจโน่ต้องอาบน้ำนะ ให้มาวิ่งไล่จับแบบเด็กๆไม่ได้แล้วนะครับ” ร่างหนาค่อยๆเดินเข้าไปยังหน้าต่างบานใหญ่ที่มีร่างบางหลบซ่อนอยู๋
“ก็เจโน่ไม่ชอบอาบ..เจโน่ไม่..เหวออออออ” ไม่ทันจะได้พูดจบ ร่างบางก็ถูกช้อนตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายตนเอง
“เจ้านายปล่อยนะครับ ผมไม่อาบน้ำ ผมไม่เอา ปล่อยผมมมมมม” มือบางทุบลงไปที่แผ่นอกกว้างของแจมิน ร่างบางของเจโน่ดิ้นไปมาเพื่อจะหลุดออกจาเกาะกุมของคนเป็นนายแล้วหนีไปซ่อน
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
มือหนาทั้งสองข้างค่อยๆปลดเปลื้องชุดนอนตัวบางออกที่ละชิ้น
ปลายจมูกโด่งเป็นสันค่อยๆถูไถไปตามเนื้อสีขาวผุดผ่องของสัตว์เลี้ยงของตนก่อนที่จะสูดดมรับกลิ่นกาย
“นี่ไง ฉันบอกแล้วไงว่าให้อาบน้ำ” แจมินเอาคางของตนเกยเข้าไปที่ปลายคางของเจโน่
“เจ้านายครับ ผมยังไม่พร้อม..อย่าเลยนะครับ ผมขอร้อง” ดวงตากลมแป๋วของเจโน่จ้องเข้าไปที่สายตาของเจ้านายของตนที่จะจับตัวเขาลงไปอาบน้ำ
แจมินหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะช้อนร่างเปลือยเปล่าของเจโน่ขึ้นแล้วโยนร่างบางลงไปในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟอง
“ช่วยด้วยเจ้านาย ผมจะจมน้ำแล้ว ช่วยด้วย~” เจโน่พยายามตะเกียดตะกายภายใต้กลุ่มฟองรอบกายเขา
“เจโน่อย่าดิ้นสิ!!อาบแปปเดียวก็เสร็จแล้ว มานี่ เดี๊ยวถูหลังให้” แจมินดุสัตว์เลี้ยงของตัวเองเล็กน้อยทำให้สัตว์เลี้ยงของตนยอมเชื่อฟังเจ้านายเป็นอย่างดี
มือกร้านทั้งสองข้างเต็มไปด้วยของเหลวกลิ่นหอมธรรมชาติ ค่อยๆขยี้กลุ่มผมสีดำอย่างแผ่วเบาแล้วค่อยๆลูบไล้ไปตามซอกคอขาวของเจโน่ ต่ำลงมาจนถึงหน้าอกแน่น มือหนาเล่นซุกซนโดยการหยอกล้อกับกลีบบนยอดอกทั้งสองข้างของเจโน่
“อ๊ะ..อ๊าา..เจ้านายอย่าทำแบบนั้นสิครับ!!” เจโน่หันมาสาดน้ำใส่เจ้านายขี้แกล้งของตน
“เจโน่อา..ตัวฉันเปียกหมดแล้วนะ เป็นเด็กไม่ดีเลย” แจมินดุสัตว์เลี้ยงของตนก่อนที่ก้มลงไปมองชุดสูทของตัวเอง
ร่างหนาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเดินออกไปรงบริเวณห้องเปลี่ยนชุด
เจโน่เห็นว่าได้จังหวะเขาจึงรีบลุกออกมาจากอ่างอาบน้ำโดยที่ไม่สนว่าบนตัวเปลือยเปล่าของเขายังคงมีฟองติดอยู่
ทันใดที่มือบางเปิดประตูออกมาก็พบกับร่างเปลื่องเปล่าของเจ้านายของตนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับสีหน้ายัวยวน
“จะไปไหนหรอจ๊ะแมวน้อย” สีหน้าลุกลี้ลุกลนของเจโน่เผยขึนเมื่อมือหนาทั้งสองข้างจับเข้ามาที่ไหล่ขาวของตนแล้วดันตัวเขากลับเข้าไปในอ่าง
“จะ..จะ..เจ้านายจะทำอะไรหน่ะครับ ไม่เอานะ ผมไม่อยากอาบน้ำแล้ว” สีหน้าขี้แยเผยขึ้นบนใบหน้าสวย เจโน่พูดขอร้องเจ้านายของตัวเองให้ปราณีเขา
“ก็อาบมันซะด้วยกันเลยนี่ไง” พูดจบ แจมินก็กระโดดลงอ่างพร้อมกับร่างเปลื่อยเปล่าของเจโน่
“ทีนี้ก็จะได้อาบน้ำให้นายได้ ทุกซอกทุกมุมเลย” เสียงกระซิบข้างหูของแจมินทำให้เจโน่สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
มือหนาค่อยๆรูดสาวแก่นกายของร่างบางอย่างแผ่วเบา
“อ๊ะ..เจ้านาย..” เจโน่เอ่ยเรียกสรรพนามของคนที่เขานั่งอยู่บนตักตอนนี้
“ฉันไม่ได้ปลดปล่อยให้นายนานแค่ไหนแล้วนะเจโน่” พอพูดจบ ฟันซี่สวยก็ขบกันใบหูขาวของเจโน่ที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
มือหนาเริ่มรูดสาวแก่นกายใต้น้ำของเจโน่อย่างรวดเร็ว ร่างบางกระตุกรับความเสียวซ่านนั้นได้เป็นอย่างดี
“อ๊ะ..อ๊ะ..เจ้านายครับ….มันเสียว..เจ้านาย..อย่า..” เจโน่เอ่ยเสียงห้ามปรามอันแสนยี่ยวนนั้น แต่มันกลับทำให้ร่างหนานั้นอยากจะบดขยี้เขาเสียให้ได้
มือหนาอีกข้างของแจมินดึงปลอกคอที่ถูกสวมอยู่บนคอของเจโน่ ดึงให้ร่างบางนั้นลุกขึ้น
มือหนาทั้งสองข้างค่อยๆเปืดแหวกช่องทางสีหวานแล้วบีบขย้ำบั้นท้ายสีขาวผ่องของเจโน่
“อ๊า..อย่านะครับเจ้านาย..อ๊ะ..” ดูเหมือนคำร้องขอจะไม่เป็นผล เมื่อปลายลิ้นอุ่นของแจมินถูกส่งผ่านเข้ามาในช่องทางสีหวาน ลิ้มรสอันโอชา
แก่นกายของร่างหนานั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้นรอรับการตอบสนอง
แจมินห็นเช่นกันจึงดันแก่นกายขงตนเข้าไปยังช่องทางสีหวานนั่น
“อ๊อก..อ๊ะ..อ๊ะ..เจ้านายครับ..มันเจ็บ..อ๊ะ..” เจโน่พยายามเตือนบอกคนที่กำลังกระแทกแก่นกายเข้ามาภายในตัวเขาอย่างไม่หยุดยั้ง
มือหนาหันใบหน้าหวานกลับมาหาตนแล้วจุมพิตเข้าไปที่ริมฝีปากบางนั้นพร้อมกับทะลวงลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากของเจโน่
“อื้อ...อื้อ….อ๊า…..” เสียงร้องที่ไม่ได้ภาษาแต่เต็มไปด้วยความเสียวซ่าถูกเอ่ยออกมาจากช่องอันน้อยนิดที่แจมินเปิดให้ร่างบางได้มีช่องหายใจขณะที่เขากำลังบดขยี้ริมฝีปากอันน่าลิ้มรสนั้น
บั้นท้ายขาวเด้งรับกับแผ่นหน้าท้องแกร่งของแจมินได้เป็นอย่างดี
เป็นเสียงเดียวที่ดังไปทั่วคอนโดห้องนี้
แจมินเพิ่งได้อ่านข่าวเมื่อเช้านี้
เขาบอกว่าช่วยนี้เป็นช่วงฤดูผสมพันธ์ของแมว
วิน่าหล่ะ เจโน่ถึงได้ชอบมาคลอเคลียไม่ก็เล่นกับแก่นกายที่ตั้งโด่ของเขาทุกๆเช้า
สนองให้นายแล้วนะเจโน่
“อ๊ะ..อ๊ะ...เจ้านายครับ..” เจโน่ส่งเสียงเสียวซ่านก่อนที่จะกระตุกร่างบางของตนพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักสีผ่าน แพร่กระจายไปทั่วอ่างอาบน้ำ
แจมินหมุนร่างบางให้ไปเกาะขอบอ่างน้ำน้ำก่อนที่จะกระแทกเข้าออกแก่นกายของตนเร็วขึ้นตามแรงตอดรัดของช่องทางสีหวาน
มือบางลูบไล้ไปตามแผ่นอกกว้างและหน้าท้องที่เป็นลอนของเจ้านายของตนเพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน
“อ๊ะ..อ๊ะ...เจโน่...” แจมินเผลอครางออกมา แต่ช่องทางสีหวานที่ตอดรัดแก่นกายเขาแน่จึงทำให้ถอดแก่นกายออกมาไม่ทัน แจมินปลดปล่อยน้ำกามของตนเข้าไปเต็มช่องทางสีสวยของเจโน่มากเสียจนมันทะลักออกมา
แจมินก้มลงมองร่างบางที่หอบเหนื่อยจากการเลี้ยงดูของเจ้านาย
แจมินค่อยๆถอดแก่นกายของตนออกอย่างช้าๆ
“อ๊า..มันยังเสียวอยู่เลย..เจ้านาย...อ๊ะ...อื้อ” มือบางทั้งสองข้างจิกเข้าไปที่คอหนาของแจมิน
แรงเสียจนขึ้นเป็นรอยแดง เพราะเล็บของเจโน่ก็ยาวมากแล้วนับจากครั้งสุดท้ายที่แจมินพาเขาไปตัดเล็บ
“อ๊ะ..ผมขอโทษครับเจ้านาย..” เจโน่เห็นผลงานบนซอกคอของเจ้านายตนแล้วพบว่าเป็นรอยเล็บเขาอย่างชัดเจน
“ไม่เป็นไรหรอก คนเลี้ยงแล้วก็ต้องมีรอยข่วนกันทั้งนั้นแหละ” แจมินพูดจบก็ลงไปหอมแก้มเจ้าแมวตัวน้อยของตนฟอดใหญ่
“ผมรักเจ้านายนะครับเมี๊ยว <3” เจโน่สวมกอดร่างบางที่เปลือยเปล่าอย่างแนบแน่น
“คุณแจมิน รอยที่คอไปโดนอะไรมาหรอครับ” เลขาฯหนุ่มกล่าวหลังวางเอกสารลงบนโต๊ะกับงานของผู้บริหาร
“อ๋อ พอดีแมวผมขวนหน่ะครับ” ร่าหงนาหันเจ้าอี้เข้ามาเพชิญหน้ามาคุยกับเลขาฯของตน
“โห ผมก็เป็นคนชอบแมวนะครับ อยากเข้าไปเล่นกับแมวของคุณแจมินจังเลย” หนุ่มร่างบางหัวเราะแห้งๆเป็นการแก้เขิน
“ได้สิครับ มาได้เลย แมวผมก็ชอบเล่นกับคนอื่นเหมือนกันครับ คุณ หวง เหรินจวิ้น :)”
Guest
