ร่างหนาเปลือยท่อนบนใต้ผ้าเช็ดตัวชุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความสบายตัว
แจมินมองร่างบางตรงหน้าที่แกะถุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่
“กินรามยอนดึกๆอีกแล้วหรอเจโน่!” แจมินเดินเข้าไปหาเจโน่ที่กำลังฉีกซองเครื่องปรุงอยู่
“ก็ทำไงได้อะ มันหิวนี่” เจโน่ไม่สนใจคำดุของร่างหนา
“นายไม่เห็นบนSNSรึไงว่าซือจือนี่เขาพูดกันว่านายอวบขึ้นนะเจโน่” มือหนาดึงหนังใต้คางของเจโน่แล้วบิดมันด้วยความหมั่นเขี้ยว
“แจมิน!!มันเจ็บนะ!!” เจโน่หันมาขึ้นเสียงใส่ร่างหนาด้วยความไม่พอใจ
“แล้วนายจะกินอย่างนี้ทุกคืนเลยรึไงห๊ะ ไอ้แมวอ้วน!!” แจมินดุคนตรงหน้า
“ก็ถ้าหิว เจโน่ก็จะกิน!! จะกินๆๆๆๆ!!!” เจโน่งอแงจะกินให้ได้
แจมินกลอกสายตาไปมาด้วยความเบื่อหน่าย
“เอางี้ ถ้านายจะกินตอนกลางคืน นายต้องมาออกกำลังกายกับฉัน” แจมินนั่งลงข้างๆร่างบาง
“ไม่เอา มันเหนื่อย” เจโน่ปฏิเสธในทันที
“เอาหน่า ใช้เวลาไม่นาน เอาช่วงที่รอรามยอนสุกแค่อันเอง แถมนายไม่ต้องขยับตัวเลยด้วย” แจมินเสนอไอเดีย
“แค่3นาทีมันจะไปทำอะไรได้ แล้วมันจะผอมได้ยังไงถ้าไม่ขยับตัว แจมิน อย่ามามั่วนะ” เจโน่หันมาเบะปากใส่ร่างหนาที่พูดจาเพ้อเจ้อก่อนที่จะหันไปเทน้ำใส่ถ้วยรามยอนแล้วเอาถ้วยใส่เครื่องไมโครเวฟ
“ก็ลองดูก่อนสิ”
เสียงทุ้มต่ำที่กระซิบข้างหูเจโน่ทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย
เจโน่ไม่ทันจะได้ตอบอะไร ร่างบางนั้นก็ถูกช้อนขึ้นด้วยแขนแกร่งทั้งสองข้างของแจมิน
“นี่!!แจมิน!!ปล่อยนะ เจโน่อาบน้ำแล้วนะ เจโน่จะไม่ออกกำลังกาย ปล่อย!!!” แขนบางทั้งบสองข้างทุบลงไปที่แผ่นอกแกร่งของแจมิน
ร่างบางที่ดิ้นไปมาใต้การควยคุมของร่างหนา มันไม่สะทกสท้านอะไรแจมินเลยซักนิด
“ตัวหนักขึ้นเหมือนกันนะเนี่ย” แจมินบ่นพึมพำก่อนที่จะทิ้งร่างบางลงบนเตียงนุ่ม
“ไม่นอน!!อย่ามาบังคับเจโน่นะ เจโน่จะไปกินรามยอน!!” ร่างบางพยายามหนีออกตากเตียงแล้วไปคว้าถ้วยรามยอนจานโปรดที่อยู่ที่โต๊ะปลายเตียง
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้จะให้นอน!!” หลังจากเสียงทุ้มต่ำดุ แขนแกร่งก็กระชากร่างบางกลับมายังที่เดิมด้วยความง่ายดาย
ร่างบางที่ตอนนี้ดูเหมือนจะตกใจกับการกระทำของร่างหนาทำให้เขานิ่งไปชั่วขณะ
แจมินไม่ได้พูดจาอะไรต่อเพียงแต่ขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนอยู่กลางเตียง
สองมือหนาทำหน้าที่ของมันโดยการดึงเสื้อยืดสีขาวบางของเจโน่ขึ้นด้วยความรวดเร็ว
“แจมินจะทำอะไรหน่ะ!!” เสียงหวานกล่าวขึ้นด้วยความตกใจ
แจมินไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกจากปากเพราะมันกำลังทำหน้าที่ดูดลิ้มรสชาติเนื้อแน่ของร่างบางที่เขานั่งคร่อมอยู่
“อื้อ..แจมิน..มันเจ็บนะ..อ๊า..” ดสียงหวานครางออกมาด้วยความเสียวซ่านหลังจากที่ริมฝีปากบางบรรจงดูดและขบปลายยอดอกสีหวานที่สองข้างสลับกัน
“หน้าอกนายใหญ่ขึ้นจริงๆสินะเจโน่” แจมินเงยหน้าขึ้นไปถามหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ก็เจโน่อยากมีกล้ามเหมือนแจมินหนิ ลูคัสฮยองบอกว่าต้องกินเยอะๆแล้วจะมีกล้ามหน้าอก!” เจโน่ตอบด้วยเสียงแข็งแต่สั่นเครือเพราะปลายลิ้นเรียวอุ่นเริ่มระเรงไปตามซอกคอขาวของเจโน่
“แบบนี้มันไม่ได้เรียกว่ากล้ามหน้าอกนะเจโน่..” แจมินกล่าวพร้อมกับสูดดมแผ่นอกนิ่ม ไล่ลงมาอย่างช้าๆ มาบรรจบที่หน้าท้องนิ่มของร่างบาง
แจมินบรรจงขบกัดท้องนิ่มของเจโน่ด้วยความหมั่นเขี้ยว
แจมินดันตัวขึ้นจากร่างบางก่อนที่จะเร่งรีบถอดกางเกงกีฬาตัเวก่งของเจโน่ออก
“แจมิน!!” เสียงใสเอ่ยชื่อของผู้หิวโหยที่มองเขาเหมือนกำลังจะกลืนกิน
แก่นกายของร่างบางตั้งรับให้ร่างหนาได้กลืนกินมันอย่างเอร็ดอร่อย
แจมินค่อยๆครอบคลุมแก่นกายนั้นแล้วลิ้มรสมันอย่างละเอียดอ่อน
“อีา..แจมิน..” เสียงครางเรียกชื่อของคนที่ทำหน้าที่สร้างความสุขให้กับเขา
ไม่ทันใด น้ำรักสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาจนร่างหนาเผลอสำลักน้ำรักของร่างบางที่ไม่ได้ถูกปลดปล่อยมานานจนมันท่วมโพลงปากของแจมิน
แจมินผละออกจากแก่นกายของเจโน่อย่างช้าๆก่อนที่จะค่อยๆลงไปจูบกับริมฝีปากสีชมพูของเจโน่
“อื้อ...” เจโน่ครางอีกครั้งเมื่อแจมินคนขี้แกล้งดันลิ้นอุ่นของตัวเองผ่านเข้ามายังโพลงปากของเขา
เจโน่สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวของน้ำรักตัวเองที่ร่างหนาได้ส่งผ่านมาให้เขาได้ลิ้มรสโอชานั้น
“หมดเวลาออเดิร์ฟแล้วครับ” แจมินผละปากของจากเจโน่ที่ทำสีหน้าไม่พอใจ
สองมือหนาจับขาทั้งสองข้างของเจโน่พาดบนไหล่กว้างของตน
ปลายลิ้อุ่นระเรงลิ้นรับรสช่องทางสีหวานของร่างบาง
“อ๊ะ..แจมิน...อื้อ..ตรงนั้นมัน..” สองมือบางขยี้กลุ่มผมสีน้ำตาลของแจมิน
“แหม พออาบน้ำเสร็จแล้วหอมเลยนะ” แจมินแอบแซ็วเจโน่
ไม่รอพูดจาใดๆ
แจมินดึงผ้าเช็ดตัวบางของตัวเองอ่อนก่อนที่จะใส่แก่นกายที่แข็งรับช่องจากสีหวานของเจโน่เข้าไปอย่างเต็มที่
“อึก..อ๊ะ..อ๊ะ..มัน..มันจุกนะ..” เจโน่พยายามร้องเรียกขอความเห็นใจจากแจมินที่เริ่มเชื่อมต่อทั้งสองร่างเข้าด้วยกันทั้งๆที่เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว
แจมินไม่สนใจเด็กดื้อตรงหน้าแม้แต่อย่างใด เพียงแต่กระแทกแก่นกายของตนเข้าออกอย่างรวดเร็ว
มือบางลูบไล้ไปตามแผ่นอกแกร่งของแจมิน
ไล่ลงมายังหน้าท้องแกร่งที่แฮชานชอบแซ็วว่าซักผ้าได้
“ชิ..คิดว่าหุ่นดีมากรึไง” เจโน่บ่นพึมพำด้วยความอิจฉา
“ก็ดีพอที่จะยกนายได้ละกัน”
ไม่ทันได้ตั้งตัว สองแขนแกร่งก็ช้อนร่างบางขึ้นมาในขณะที่ร่างกายยังเชื่อมกันอยู่
เจโน่กอดรัดตอของแจมินด้วยความจกใจว่าจะหล่นลงพื้น
ใบหน้าหวานที่แสดงสีหน้าอันยั่วยวนซึ่งตอนนี้ไม่ห่างจากหน้าของแจมินไปมากนัก
“อ๊ะ...จะทำอะไรเนี่ยแจมิน..อื้อ โอ้ย โอ้ย…!!” เจโน่ถามคนตรงหน้าที่มองหน้าเขาอย่างไม่ละสายตา
แจมินยังคงกระแทกแก่นกายที่ยังคงขยายใหญ่ขึ้น
“อ๊า...อื้ม...ที่เป็นแบบนี้เพราะนายอวบขึ้นสินะ” แจมินเผลอส่งเสียงครางออกมาเมื่อร่างบางทำหน้าที่ตอดรัดแก่นกายเขาเป็นอย่างดี
“มันเกี่ยวกันซะที่ไหนหล่ะไอบ้า!!”
แจมินหัวเราะกับความเขินอายของเจโน่
“ใกล้..ใกล้แล้ว..”
แจมินรีบวางร่างบางลงบนเตียงก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักอุ่นของตัวเองไปแต่งเติมช่องทางสีหวานของเจโน่
ร่างหนารีบถอดแก่นกายของตัวเองออกก่อนที่จะนำมันเขาไปในโพลงปากอุ่นของเจโน่
“อึก..” สองมือหนาของแจมินจับศีรษะของร่างบางแล้วกระแทกแก่นกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“อื้อ...อื้อออ!!” เจโน่ส่งเสียงกร่นด่าร่างหนาที่อยู่ตรงหน้า
“อึก..” ทันใดนั้น การปลดปล่อยความรู้สึกของร่างหนาผ่านของเหลวสีขาวขุ่นก็ออกมาอีกครั้ง
ด้วยแรงกระแทกแก่นกายของแจมินนั้นทำให้ร่างบางได้กลืนกินทุกรสชาตและลิ้มรสน้ำรักสีขาวขุ่นจากแก่นกายของแจมิน
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
เสียงของไมโครเวฟที่ทำหน้าที่อุ่นรามยอนของร่างบางเมื่อสักครู่ก็ดังขึ้น
“เห็นไหม บอกแล้วว่าใช้เวลาออกกำลังกายไม่นาน แถมนายก็ไม่ต้องขยับร่างกายเลย” แจมินก้มหน้าลงไปพูดกับใบหน้าสวยที่เบะปากให้เขา
“เอ้า ไปหยิบรามยอนมากินสิ” แจมินไล่ร่างบางที่นอนหอบอยู่บนเตียง
“ในสภาพแบบนี้เนี่ยนะ..” เจโน่มองหน้าหล่อของแจมินที่ยิ้มหัวเราะใส่เขาอยู่
“ไม่เอา ไม่กินแล้ว..!!” เจโน่มุ่ยหน้าไม่พอใส่แจมิน
“ก็..แจมินป้อนอาหารเข้าปากแล้วนี่นา..อิ่มแล้ว..” เจโน่พูดพึมพำพร้อมกับหลบหน้าแจมินเพราะคิดว่าเขาคงไม่ได้ยิน
“งั้น..คราวหน้าจะป้อนให้อีกนะครับเด็กอ้วน” มือหนาหยิกแก้มนิ่มของเจโน่ด้วยความเอ็นดู
สกรีมหรือหวีดอะไรสามารถคอมเมนท์ไว้ได้เลย หรือ ผ่าน #มื้อดึกมินโน่ <3 <3 <3
Guest
