[One Shot Fiction]
“กู้ดไนท์นะครับ!!” ร่างบางหันไปพูดกับกล้องขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ปลายเตียงของโดยอง
“กู้ดไนท์!” ร่างหนาโอบเข้าไปที่ไหล่ของร่างบางแล้วดึงเข้ามาใกล้ตัว
โดยองเดินไปสับสวิต์ไฟขึ้นอีกครั้ง
“กู้ดมอร์นิ่งครับ!” ร่างบางเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงแล้วทักทายกล้องด้วยความสดใส
“กู้ดมอร์นิ่ง” มือหนาของแจฮยอนกอดเข้าไปที่เอวบางของเตนล์
โดยองเดินกลับไปสับสวิตช์ไฟอีกครั้ง และอีกครั้ง
“ดงยองคะ เลิกเล่นสวิตช์ได้แล้วค่ะ!!” เสียงสตาฟที่ดังมาจากห้องข้างๆตะโกนขึ้น เพราะเสียงเจี้ยวแจ้วของเตนล์และแจฮยอนที่เล่นกันอย่างสนุกสนาน
“โด่ว อดสนุกเลย” เตนล์มุ่ยหน้าลง
“ไปๆ นอนได้แล้ว” โดยองปักมือไล่ทั้งคู่ให้กลับไปที่เตียงก่อนที่จะสับสวิตช์ไฟลงอีกรอบ
“กู้ดไนท์” ร่างบางของโดยองทิ้งตัวลงที่เตียงแล้วเอ่ยเสียงล้า
“กู้ดไนท์!!” เสียงเจี้ยวแจ้วของทั้งสองตอบกลับไปพร้อมกัน
ภายในห้องนอนขนาดเล็กเงียบลง แสงจันทร์จากภายนอกส่งเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง เผยให้เห็นใบหน้าเรียวสวยแม้ไร้เครื่องสำอางค์ของอีกคนที่หลับอยู่
“นี่” แจฮยอนจิ้มเข้าไปที่แก้มใสนั้น คนโดนกวนโยเยเล็กน้อย
“อืม..อะไร..” เตนล์ครางออกมาเล็กน้อยแต่ก็ยังพยายามอยู่ในห้วงนิทราอยู่
“กู้ดไนท์คิสหน่อยสิ” แจฮยอนจิ้มเข้าไปที่แก้มนั่นอีกรอบ
“นี่!!” แจฮยอนคนขี้งอนขึ้นเสียงดัง เตนล์ปรือตามองด้วยความหงุดหงิด
ริมฝีปากบางพรมจูบลงไปที่แก้มเต่งนั้น แจฮยอนยิ้มด้วยความพอใจก่อนที่จะโอบกอดร่างบางนั้น
มือหนาล้วงเข้าไปภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นแล้วถูสัมผัสแผ่นหลังขาวไปมา
มือหนาอีกข้างล้วงเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นสีขาว บดขยี้บั้นท้ายสวยของเตนล์
“อื้อ!แจฮยอน!” เตนล์เผลอเบิกตาโพร่งออกมาเพราะตกใจการกระทำของอีกคน
“นิดๆหน่อยๆเองครับ” แจฮยอนหัวเราะแห้งๆ เตนล์กรอกตาไปมากับความขี้แกล้งของอีกคน
นิ้วหนาเริ่มซุกไซร์ผ่านเข้าไปใต้กางเกงในบางก่อนที่จะแหวกมันออกเพื่อสวนเข้าไปในช่องทางหวานนั้น
“แจฮยอน มันเจ็บนะ!” มือบางทุบเข้าไปที่อกแน่นของอีกคนเมื่อเขาถูมันเข้าออกเร็วขึ้น
แจฮยอนสัมผัสได้ถึงแรงดุนบางอย่างใต้กางเกงขาวที่รัดแน่นนั้น
มือหนานั้นผละออกจากการเล่นเสียดสีกับช่องทางหวานนั้นก่อนที่จะกลับมาลูบคลำจุดอ่อนไหวของร่างบางที่กำลังคับใต้กางเกงขาวนั่น
“อ๊ะ..แจฮยอน” เตนล์เผลอครางเสียงหลงมือมือหนานั้นบีบแก่นกายน้อยของเขาแน่น
มือบางทั้งสองข้างโอบศีรษะของแจฮยอนแล้วดึงมันเข้ามาใกล้
ลิ้นอุ่นในโพรงปากของร่างบาง แบ่งปันและลิ้มรสไปทั้งโพรงปากกว้างของร่างหนา
“อืม..แจฮยอน..ไม่ไหวแล้ว..” เตนล์ผละออกจากอีกคนเล็กน้อยแล้วทำเสียงอ่อยยั่วอีกคนด้วยสายตาคมที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์นั้น
แจฮยอนจัดการร่างบางนั้นขึ้นคร่อมเขา สองมือหนานั้นจัดการปลดกางเกงกีฬาสีดำนั้นออก เตนล์ดันร่างยางของตัวเองลงไปให้ใบหน้าสวยนั้นถูกับแก่นกายที่ขยายใหญ่ขึ้น
“อ๊ะ..!” แจฮยอนเผลอครางออกมาเมื่อใบหน้าใสใต้ผ้าห่มนั้นมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วครอบครองแก่นกายเขาอยู่
“อืม..” เตนล์ครางด้วยความพอใจเมื่อได้ลิ้มรสแก่นกายแสนหวานนั่น
“ฮยองครับ..” แจฮยอนหันไปพูดกับร่างบางที่ร่นเสื้อยืดสีเทานั้นขึ้น
“ถอดมันออกเร็ว” เตนล์กระซิบไปที่ใบหูแดงของอีกคนก่อนที่จะทำการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง
เตนล์ผละแจฮยอนออกแล้วลงไปนอนบนเตียงนุ่ม
แจฮยอนไม่รอให้ร่างบางสั่งการแต่อย่างใด
สอดใส่แก่นกายนั้นเข้าไปที่ช่องทางสีหวนนั้นแล้วเริ่มถูมันเข้าออก
“อ๊ะ..!!” เตนล์ครางเสียงหลงเม่อริมฝีปากหนานั้นพรมจูบไปที่ยอดอกสีชมพูของเขาแล้วเอาฟันขบมัน
มือบางข้างที่ถนัดเริ่มถูแก่นกายของตน เพิ่มความเสียวซ่านให้กับตัวเอง ส่วมืออีกข้างก็ลูบไปทั่วหน้าท้องแน่นนั้น
“โอ้ย!” แจฮยอนเผลอร้องออกมา มองไปยังหน้าสวยที่ทำหน้าอย่าไม่พอใจที่เพิ่งหยิกยอดอกตั้งของเขา
“นี่ ทำให้มันเร็วๆไม่ได้รึไง แจฮยอนอ่า” เตนล์ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ
แจฮยอนหลับตาลงถอนหายใจชั่วขณะก่อนที่จะเริ่มกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ..อ๊ะ..!!แบบนั้นแหละ” เตนล์ใช้มือข้างที่หยิกยอดอกของแจฮยอนนั้น โอบร่างหน้าเข้ามาใกล้แล้วเริ่มใช้ลิ้นอุ่นของตัวเองรับรสสัมผัสในโพรงปากนั่นอีกครั้ง
ภายใต้คืนที่ดวงจันทร์ส่องสว่างและเงียบสงัดนั้นมีแต่เสียงกระทบกันของต้นขากับบันท้ายสวยของทั้สอง
ดวงตากลมโตนั้นจ้องลงไปที่หน้าจอโทรศัพท์ รอการตอบกลับของใครอีกคน
โดยอง: ฮยอง!!แย่แล้วหล่ะ!!
โดยองกำลังโทรศัพท์ไว้แน่น ดวงตากลมยังคงจ้องรอข้อความ
แทยง:ว่า?
โดยอง:แจฮยอนกับเตนล์เค้า…
แทยง:อะไร?
โดยอง:เขา..ตับๆกัน..
โดยองที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อไม่รู้จะอธิบายเหตุการณ์ยังไง เขารู้ทุกขั้นตอนตั้งแต่เสียงครางครั้งแรก โถ่เอ้ย รู้งี้หยิบสำลีอุหูมาก็ดี
แทยง:ปล่อยพวกมันไปเถอะ
โดยองถึงกับตกใจกับการตอบของอีกคน
โดยอง:ได้ไงฮยอง!!
แทยง:หรือนายจะอยากให้ฉันไปร่วมคู่กับนายรึไง!
หน้ากระต่ายที่ตอนแรกแดงระเรื่ออยู่แล้ว ตอนนี้แดงยิ่งกว่าเก่าด้วยความเขินที่อีกคนหยอกเขา
โดยอง:จะบ้าหรอครับฮยอง!! ./////.
แทยง:งั้นก็ปิดโทรศัพท์แล้วก็ไปนอน!
โดยองถอนหายใจกับอีกคนที่อยู่อีกห้อง
“อ๊ะ!!” แจฮยอนครางออกมาพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นในช่องทางผ่านที่ตอดรัดเขาแน่
“อื้อ..” ร่างบางที่รูดสาวแก่นกายของตัวเองมานานก็ปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองด้วยเช่นกัน
แจฮยอนพรมจูบลงไปตามแผ่นอกและหน้าท้องเรียบของร่างบางพร้อมกับใช้ลิ้นนั้นรับรสชาติคาวที่เปรอะไปทั่ว
“อืม..” เตนล์ดันร่างบางของตัวเองขึ้น บีบเข้าไปที่แก้มยุ้ยนั้นให้ปากเปิดออกแล้วขอเข้าไปรับรสน้ำรักคาวของตัวเองในโพรงปากอุ่นนั้น
แจฮยอนดันร่างบางลงไปนอนอีกรอบก่อนที่จะกอดรัดไว้แน่น
“ถ้าคราวหน้าเตนล์ฮยองเรื่องมากอีก เตนล์ฮยองก็มาทำเองเลยนะครับ” แจฮยอนมุ่ยหน้าด้วยความไม่พอใจ
เตนล์หัวเราะกับคนที่ยังขี้งอนไม่หายตรงหน้าแล้วหยิกเข้าไปที่แก้มยุ้ยนั้น
“แจฮยอนอ่า ไม่งอนสีครับ” เตนล์ลูบลงไปที่กลุ่มผมหนาสวยของแจฮยอน
แจฮยอนเผยยิ้มกับหน้าสวยที่ทำหน้างุ้งงิ้งง้อเขาอยู่
ริ้มฝีปากหนานั้นพรมจูบเข้าไปที่หน้าผากก่อนจะไปฟอเฟียกับคอบางของเตนล์
แสงไฟจากเพดานสว่างขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างบางที่ยืนอยู่ข้างเตียง
“กู้ดมอร์นิ่ง”
โดยองเผยยิ้มเล่ห์ร้ายก่อนที่จะปลดเปลืองเสื้อผ้าบางนั้นออกแล้วมุดเข้าไปที่ใต้ผ้าห่มของทั้งสอง
Guest
