[One Shot Fiction]
“ไอ้นั่นยังตามตอแยนายอยู่หรอ” มาร์คสะกิดผมที่กำลังฟังเพลงโปรดอยู่ แล้วชี้ไปยังคนหัวฟ้าที่ยืนดูดบุหรี่อยู่หน้าตึก
“ชั่งเขาเถอะมาร์ค เจโน่เขาอาจจะเป็นคนดีก็ได้นะ” ผมหันไปบอกมาร์คที่ดูจะอารมณ์เสีย
“จะไม่ชั่งมันได้ยังไง ก็ไอ้หมอนี่ไม่ใช่หรอที่ชอบดักไถ่เงินนายตลอด นายจะไม่ทำอะไรเลยหรอ!!” มาร์คตวาดลั่นจนผมต้องรีบพยายามทำให้เขาอารมณ์เย็นลง
“อ้าว ฝนตก” ผมมองขึ้นไปบนฟ้าหลังจากที่เม็ดฝนที่ตกลงบนกลางหัวผม
“เดี๊ยวฉันต้องกลับบ้านก่อนนะ พ่อมาแล้ว กลับคอนโดดีๆนะ” มาร์ครีบวิ่งขึ้นรถเขาแล้วโบกมือออกมาจากที่นั่งข้างคนขับ
ผมยกมือไหว้พ่อขอเขาก่อนที่จะโบกมือลา
ครับ จากที่ได้ยินจากมาร์ค ทุกคนฟังไม่ผิด ผมอยู่คอนโดครับ พ่อแม่ส่งผมมาเรียนที่เกาหลีเผื่อจะได้ไปเป็นศิลปินกับเขาบ้างจึงทุ่มเงินมหาศาลให้ผม พอคนในโรเรียนรู้เขาก็เริ่มเขามาหาผมโดยเฉพาะ…
“นี่ มึงอะ ร่มสวยนะ”
อี เจโน่..
“อะ..ขอบคุณครับ..” ผมตอบไปอย่างเสียงสั่นๆ ผมไม่กล้าสบตาเขา และมันเป็นสาเหตุที่เขาชอบเข้ามาแกล้งผมบ่อยๆ
“ยังยืนเงียบอยู่อีก เอาร่มมึงมาดิวะ!!” เขาเขี่ยบุหรี่ทิ้งแล้วตวาดใส่ผม
“ไม่ได้นะครับ ผมจำเป็นต้องใช้ร่มนี้จริงๆ”
ใช่ครับ โดยปกติแล้ว เจโน่จะชอบยืมของผมไปแล้วไม่เคยเอามาคืน แต่ครั้งนี้ผมให้เขาไม่ได้จริงๆ คุณหมอบอกผมว่าถ้าผมตากฝนอีกผมจะต้องได้นอนโรงพยาบาลแน่ๆเลย
“กูบอกว่าให้เอามา!!” เขากระชากร่มไปจากผมพร้อมกลับผลักผมลงพื้น
“โอ๊ย..” ผมลูบหลังตัวเองที่ไปกระแทกกับผนัง
“เชี่ยเอ้ย ตัวเปียกหมดแล้วกู เพราะมึงแท้ๆเลย” เขาสบถด้วยความไม่พอใจ
“เอ่อ..นี่คุณ..”
“เข้าไปหลบฝนที่คอนโดผมก่อนไหม?”
ทั้งผมแล้วเขาไม่พูดจาอะไรกันตลอดทาง เขาเพียงแค่จับไหล่ผมแล้วชิดตัวเข้ามาเพราะว่าผมใสคันสวยของผมมันไม่ได้กว้างมากนัก
“คอนโดมึงนี่ไกลเนอะ กูเดินจนปวดขาแล้วเนี่ย” เขาพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“กะ..ใกล้ถึงแล้วครับ..” ผมตอบเขาไปอย่างแผ่วเบา
ผมหยุดอยู่ตรงหน้าที่แสกนม่านตายืนยันตัวตนหน้าคอนโด ดูเหมือนคนที่เดินตามผมมาจะผิวปากแล้วมองไปรอบๆ
“มึงนี่รวยใช้ได้อย่างที่เขาว่ากันเลยนะเนี่ย” เขาหันมาบอกผม
คอนโดที่ผมอยู่เป็นคอนโดใจกลางเมืองที่พวกดาราส่วนใหญ่พักกัน แต่ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับพวกเขาเท่าไหร่หรอกครับ
ตึ๊ง
เสียงลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับประตูลิฟต์ที่เปิดออกมาพบห้องของผมในทันที
“วางเสื้อสูทไว้ตรงนี้ก่อนก็ได้นะครับจะได้ไม่เปียกน้ำ” ผมช่วยเขาถอดเสื้อสูทโรงเรียนออกตามหน้าที่เจ้าของบ้านที่ดี
“มึงอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ?” เขาถือวิสาสะเดินเข้าไปสำรวจบ้านผมอย่างไม่ขออนุญาต
“ชะ..ใช่ครับ..” ผมรีบจัดการถอดเสื้อโค้ทผมออกแล้วรีบวิ่งตามเขาไป
“ชีวิตแม่งสบายหว่ะ” เขาทิ้งตัวลงนอนที่โซาหลังจากห้องโถงพร้อมกับเปิดโทรทัศน์ดูอย่างสบายใจ
“ผมขอตัวสักครู่นะครับ” ผมปลีกตังเข้าไปยังห้องครัวเพื่อจัดการหาของมารับประทาน
“คุณต้องการอะไรไหมครับ ชา กาแฟ ขนม อ๊ะ..!!” ผมที่กำลังจัดของใส่ถาดเพื่อจะยกขึ้นไปเสิร์ฟเขาสะดุ้งขึ้น รู้สึกถึงวัตถุปลายแหลมจี้หลังผมอยู่พร้อมกับเสียงกระซิบที่ข้างหู
“มึงนี่มันซื่อจริงๆเลยนะ พาคนที่ชอบปล้นมึงบ่อยๆเข้ามาได้บ้าน” เขากระซิบอย่างแผ่วเบาพร้อมกับจี้ปลายแหลมนั้นเข้าไปลึกขึ้น
“คุณเจโน่.. อย่า.. อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ” ผมขอร้องเขาสุดชีวิต
“ปกติกูก็ไม่เคยทำอะไรมึงอยู่แล้วนี่” เขาตอบอย่างเสียงเลือดเย็น
“คุณ..คุณต้องการอะไรหรอครับครั้งนี้” ผมถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“มึงไง”
หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็เหวี่ยงตัวผมไปชนกับเคาวน์เตอร์หินอ่อน ขอบเคาวน์เตอร์กระแทกท้องผมจนจุก
เจโน่จิกหัวผมขึ้นพร้อมกับหนุนและถูบางอย่างที่บั้นท้ายผม
“อืม..นิ่มจริงๆเลยนะนายเนี่ย”
“อ๊ะ..” ผมเผลอร้องออกมามือมือหนาของเขาล้วงเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตของผมแล้วบิดไปที่ยอดอกของผม
“อือ..” ผมร้องออกมาอีกครั้งเมื่อมืออีกข้างของเขาล้วงเข้ามาในปากผมแล้วถูมันไปทั่วปากของผม
“เลียมันสิ” เขาสั่งผม
ผมสัมผัสได้ถึงความเหม็นและรสของนิโครติน มันคงเป็นมือข้างที่เขาใช้สูบบุหรี่อยู่บ่อยๆ
“กูบอกว่าให้เลียมัน!!” เขาถอนมือออกแล้วตบหน้าผมก่อนที่จะสั่งผมอีกรอบ
“อื้อ..” ผมสัมผัสได้ว่าเขาถูบั้นท้ายผมเร็วขึ้น
“อ๊ะ..” เขาจิกหัวผมเพื่อให้ผมเดินตามเขาไป
“นี้เตียงมึงหรอ” เขาหันมาถามผม
ผมได้แต่เงียบแล้วหลบหน้าเขา
“กูถาม นี่เตียงมึงใช่ไหม!!” เขาจิกหัวผมขึ้นมาพูดกับเขา
“คะ..ครับ” เขาไม่พูดอะไรต่อนอกจากถึงผมไปที่เตียงนั่น
เขาโยนผมขึ้นไปบนเตียงแล้วจัดการล๊อคประตูห้องนอนผม
“หึ ตุ๊กตาเต็มห้องมึงเลยนะ” เขาเดินไปรอบๆห้องนอนผมแล้วจับตุ๊กตาแต่ละตัวที่ผมเรียงไว้อย่างสวยงามขึ้นมา ก่อนที่จะโยนมันทิ้ง
“มึงมันเป็นตุ๊ดใช่ไหม” เขาหันมาหาผมพร้อมกับหัวเราะในลำคอ
“ผมไม่..”
เขาเดินไปที่ตุ๊กตามูมินตัวใหญ่ที่มีไม่กี่คนบนโลกจะได้ครอบครองมัน ผมได้มาเป็นของขวัญวันเกิดจากพ่อแม่เมื่อไม่นานที่ผ่านมา
เขาโยนตุ๊กตาตัวนั้นขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับยิ้มเล่ห์เหลี่ยม
“ชักว่าวใส่มันซะ”
ผมมองเขาด้วยสายตาตกตะลึง
“อะไรนะครับ ผมไม่..”
“กูบอกให้ชักว่าวใส่มันซะ!!”
เจโน่มองผมด้วยสายตาน่ากลัว
ผมก้มหน้าลมอย่างเงียบๆ มือทั้งสองมือค่อยๆปลดกางเกงออกอย่างช้าๆ
เจโน่เดินเข้ามาหยิบกางเกงที่ผมถอนออกแล้วโยนมันไปไว้หน้าห้อง
ผมแอบสังเกตเห็นเขากัดปากแล้วจ้องมาที่ส่วนล่างของผม
ผมค่อยๆถอดกางเกงชั้นในตัวโปรดของผมออกอย่างกล้าๆกลัวๆ
“จะทำอะไรก็รีบๆทำเข้าสิ!!” เขาตวาดผม
ผมถอดกางเกงชั้นในไว้ที่ปลายเท้า
ผมมองเขาด้วยอาการหน้าแดงสุดขีดที่ต้องมาโชว์ร่างเปลือยให้เขาเห็น
“เอาหล่ะ ชักว่าวใส่มันซะ!!” เขาตวาดลั่น
มือข้างถนัดของผมค่อยๆรูดสาวแก่นกายของผมที่มันค่อยๆแข็งขึ้นทุกๆที
“สาวให้มันเร็วกว่านี้!!” เขาสั่งผม
ผมค่อยๆเร่งสาวมือ มืออีกข้างนึงของผมก็ขึ้นมาหยิกยอดอกของผมเอง
“อ๊ะ..อ๊ะ!!” ผมเผลอร้องออกมาหลังจากที่ผมปลดปล่อยน้ำสีขาวนั้นเต็มตุ๊กตาตัวโปรด
ขอโทษนะคุณมูมิน..
“เอ๊ะ..นี่มันอะไรกันเนี่ย” เจโน่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
ผมหันไปมองเขาด้วยความตกใจ
เขากำลังรื้อลิ้นชักข้างเตียงของผมอยู่!!
“อะไรกันเนี่ย มีเครื่องนวด ถุงยางเต็มไปหมดเลย” เขาค่อยๆหยิบมันขึ้นมาวางบนเตียงทีละชิ้น
“เห็นเงียบๆแบบนี้ มึงนี่มันร่านจริงๆเลยนะ” เขาจุ๊ปากใส่ผมแล้วส่ายหน้าไปมา
“อะไรกันเนี่ย” เขาหันมาหาผมพร้อมกับหยิบรูปถ่ายขึ้นมาโชว์ให้ผมดู
มันเป็นรูปถ่ายเปลือยบนของเขาที่ถูกถ่ายจากสภานักเรียนตอนกีฬาสี ที่เขาอยู่ในชมรมว่ายน้ำ
“ที่แท้มึงก็แอบเก็บรูปกูมาชักว่าวสินะ” เขาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผม
“เอ่อ..คือผม..ผม..”
“หุปปาก!!” มือหนาตบเข้ามาที่ใบหน้าผมอีกครั้ง
“ที่มึงพากูมาคอนโดมึง ก็เพราะว่ามึงจะหลอกวางยาแล้วเย็ดกูใช่ไหม!!” มือหนาของเขากดคอผมจนติดไปกับเตียง
“ไม่นะ ผมไม่..” ผมพยายามแก้ตัว
“ได้!!ในเมื่อมึงอยากโดน กูก็จัดให้!!” เขารีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองพร้อมกับใส่ถุงยางอนามัยที่แก่นกายของเขา
พอได้จังหวะผมก็รีบโดดลงจากเตียง วิ่งไปยังประตูห้องนอนเพื่อปลดล๊อคประตู
“มึงจะไปไหน มานี่!!” มือหนาของเขาบีบข้อมือผมแน่นแล้วดหวี่ยงร่างผมขึ้นเตียงอีกครั้ง
“โอ๊ย!!” ผมร้องออกมาเมื่อหัวผมกระแทกกับหัวเตียง
ไม่ทันจะให้ผมพูดอะไร เขาก็สอดแก่นกายใหญ่ของเขาเข้ามายังทางผ่านสีชมพูของผมและกระแทกมันเข้า\-ออกอย่างไม่ยั้ง
“ตูดมึงนี่ตอดใช้ได้เลยนะเนี่ย ไม่เคยโดนเย็ดเลยสินะ เคยแต่ไอ้เครื่องนี่” เขาหยิบเครื่องนวดขึ้นมาแล้วปาใส่หน้าผม
“คุณเจโน่อย่างทำอะไรผมเลย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด..” ผมพยายามจะอธิบายต่อแต่เขาก็กระแทแก่นกายเขาเข้ามาอย่างรุนแรงพร้อมกับสอดลิ้นอุ่นของเขาเข้ามาในโพร่งปากของผม
ผมเผลอจิกไปที่แผ่นหลังกว้างของเขาเพื่อระบายความเจ็บปวด
เขารูดสาวแก่นกายของผมที่เพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อกี้อีกครั้ง เร็วพอๆกับที่เขาสอดใส่แก่นกายของเขา
“อืม..นายคงพอใจแล้วสินะหวง เหรินจวิ้น” เขาผละออกจากปากผมแล้วจ้องมาที่ใบหน้าของผม
“แต่ฉันยังไม่พอ!!” เขาจิกหัวผมพร้อมกับถอดแก่นกายออกจากช่องทางชมพูผมแล้วกระแทกมันเขามาในปาก
“อื้อ..!!” ผมครางเสียงหลงเมื่อมันถูกกระแทกเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวจนมันจุก
เจโน่พลิกร่างหน้าของเขาไปยังส่วนล่างของผม
เขาค่อยๆบรรเลงลิ้นอุ่นของเขาที่แก่นกายของผม หยอกล้อมันเหมือนไอศกรีมรสโปรด
“อ๊ะ อ๊ะ...คุณเจโน่..” ผมเผลอครางชื่อเขาออกมาก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นเต็มโพรงปากเขาอีกรอบ
เขาผละออกจะแก่นกายผมแล้วพลิกกลับหันมาหาผม
“อื้ม..” เขาครางในลำคอหลังจากที่เขาจูบปากผมแล้วส่งต่อน้ำรักของผมที่อยู่ในปากเขาเข้ามายังปากของผม
ผมสัมผัสได้ถึงความคาวของน้ำรักตัวเอง
เจโน่บรรเลงกระแทกแก่นกายของเขาเข้ามาที่ช่องทางชมพูของผมอีกรอบ
“ขมิบตูดมึงสิ” เขาสั่งผม
เนื่องจากผมไม่มีอะไรจะเสียแล้วจึงทำตามคำสั่งเขาแต่โดยดี
“อ๊า...” เจโน่ร้องเสียงหลงอีกครั้งเมื่อผมขมิบตอดรับแก่นกายเขาแน่นจนผมสัมผัสได้ถึงน้ำรักเขาเอ่อล้นจนออกมาเปรอะเตียงของผม
เจโน่หอบด้วยความเหนื่อยแล้วมองมายังผมอีกครั้ง
เขาค่อยๆจูบไปที่หน้าผากผม
“คราวหน้ากูมาหลบฝนคอนโดมึงอีกนะ”
Guest
