ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว[มีอีบุ๊คแล้ว]

คำนำนักเขียน

“ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว” เป็นนิยายที่ถูกแต่งขึ้นตาม จินตนาการของผู้เขียน นิยายเรื่องนี้บอกเล่าเกี่ยวกับช่วงที่มีต่างชาติหลั่งไหลเข้ามาทำการค้าในแผ่นดินนี้ ซึ่งจะมีหลายประเทศ อาทิ ญี่ปุ่น เกาหลี อาหรับ เปอเซียร์ อินเดีย กลุ่มคนอิสลาม

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไรท์ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์นะคะ นิยายยังคงเป็นเรื่องสมมุติที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการ

เนื้อหา ชื่อตัวละคร ชื่อเมือง ล้วนแต่ตั้งขึ้นมาเอง หากสอดคล้องกับสถานที่หรือบุคคลใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ

เรื่องนี้เน้นเป็นช่วงที่จีนเริ่มมีการพัฒนาการค้า…

เนื้อหาในเรื่องจะดำเนินไปเรื่อย ๆ ตัวละครจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ไรท์พยายามใส่รายละเอียดไม่ให้ขาดไม่ให้ล้น  เพราะเป็นเรื่องที่ออกไปทางดราม่า แต่จบสุขนิยมแน่นอนค่ะ ขอขอบพระคุณทุกคนที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันเสมอมานะคะ ไรท์จะพยายามรังสรรค์งานดีดีออกมาเรื่อย ๆ ค่ะ

เหอหลันถิง  อายุ 18 ปี  รูปโฉมงดงาม  นิสัยอ่อนโยน  ทว่ามีจิตใจเข้มแข็ง  เฉลียวฉลาด  ขยัน  ทำอาหารเก่ง  แต่นางมีโชคชะตาที่แสนอาภัพ  พบเจอแต่เรื่องยากลำบาก  แต่บนความโชคร้าย  ก็ยังมีความโชคดีปะปนมาพอให้มีแรงสู้ต่อ 

จ้าวเสวี่ยอี้  อายุ 22 ปี  รูปงาม  จนสตรีทั่วทั้งแผ่นดินต่างก็อยากครอบครองเขา  ส่วนหนึ่งเป็นเพราะชายหนุ่มกำลังมีอนาคตรุ่งโรจน์  เป็นขุนนางที่มีความสามารถมาก  ทว่าเบื้องหลังเขากลับมีความลับซ่อนอยู่  และไม่อาจบอกใครให้รู้ได้ 

ฉินอ๋อง หรือ  เกาหยวนซี  อายุ 27 ปี  พระอนุชาลำดับที่สี่ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน  มีความสามารถมาก  ได้ตำแหน่งฉินอ๋องนำหน้าพระเชษฐาอีกสองพระองค์  เป็นเสาหลักของบ้านเมือง  เขาจึงได้อภิสิทธิ์ตัดสินใจในเรื่องตนเอง  อาทิ  การอภิเษก  

เรื่องย่อ... 

“ท่านอ๋อง กระหม่อมแค่เป็นห่วงภรรยา นางกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะโกรธเกลียดอันใด   ก็ไม่ควรตัดพ่อตัดลูกมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวเสวี่ยอี้ยังคงดึงดัน  เขาหวังให้ฉินอ๋องช่วยไกล่เกลี่ยให้   โดยหารู้ไม่ว่า  คนตรงหน้ามีแต่อยากให้เขาและหลันถิงจบสิ้นวาสนากันมากกว่า

หยวนซีนิ่งไปทันที    เพราะสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยมันแทงใจเขานัก หากเขาไม่ช่วยก็เท่ากับขัดขวางไม่ให้พ่อลูกอยู่ด้วยกัน  แต่ถ้าช่วยจนสำเร็จ  ระหว่างเขากับหลันถิงมันก็ต้องจบลง

“ท่านอ๋อง โปรดเมตตากระหม่อมด้วย” จ้าวเสวี่ยอี้คุกเข่าต่อหน้าเพื่ออ้อนวอนอย่างน่าสงสาร ทุกสายตาต่างก็จ้องมองเขาหลากหลายความรู้สึก คงมีแค่กลุ่มของหลันถิงกระมังที่คิดต่าง

“ข้านึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าใต้เท้าจ้าวจะเลวทรามถึงเพียงนี้ แต่ก่อนทำร้ายจิตใจคุณหนูข้า บัดนี้หย่ากันแล้ว ท่านก็ยังไม่ปล่อยนาง กลับทำนางเสื่อมเสียโดยไม่นึกระอายใจแม้แต่น้อย” ลี่อันเอ่ยขึ้น

น้ำเสียงนางสั่นเครือเพราะไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่าคนที่เคยอ่อนโยนกับนายของตนช่วงหนึ่ง  จะกล้าเอ่ยถ้อยคำที่ทำให้อดีตภรรยาเสื่อมเสียได้อย่างง่ายดาย  สิ่งที่เขากล่าวไม่มีมูลแม้แต่น้อย

“มะ… ไม่นะหลันถิง พี่ไม่ได้ต้องการทำให้เจ้าอับอาย”

“จ้าวเสวี่ยอี้ ท่านทำมันแล้ว ท่านลองมองออกไปด้านนอกเถิด ผู้คนเหล่านั้น นับจากนี้พวกเขาจะกล่าวถึงข้าอย่างไร” หลันถิงเอ่ยจบก็ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ มีคนสนิทคอยปลอบประโลม

“ข้าเหนื่อย   เหนื่อยเหลือเกิน ไยท่านไม่ปล่อยให้ข้าอยู่อย่างเป็นสุขเสียที ท่านต้องการชีวิตข้ากระนั้นหรือจ้าวเสวี่ยอี้” เสียงนางสั่นเครือ ไม่กี่อึดใจก้อนน้ำใสมันก็ไหลอาบแก้ม

#ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ  นิยายยังไม่จบ ยังปั่นอยู่  ไรท์จะลงให้ทุกวันนะคะ   ขอบพระคุณค่ะ