ภรรยากำมะลอของท่านหมอรูปงาม [มีอีบุ๊ค]

 สวัสดีค่ะ พบกับนิยายเรื่องใหม่ของไรท์อีกแล้ว

 นิยายเรื่องนี้เป็นแนวตลกปนดราม่า  ไม่มีปมซับซ้อน  เน้นเรื่องราวความรักของพระนาง 

 เหมาะสำหรับอ่านคลายเคลียด เพราะเนื้อเรื่องมันดำเนินไปแบบฟิน ๆ อบอุ่น น่ารัก  มีดราม่าพอกรุบกริบ 

พระเอกของเราเสน่ห์แรง  แต่นิสัยเย็นชา  ไม่ชอบผู้หญิงเข้าหา  แต่คนไหนท่านหมอชอบจะเข้าหาเอง  เรื่องนี้พระเอกต่อสู้ไม่เป็นนะ  แต่ฉลาดทันคน [ยกเว้นเรื่องนางเอก] 

ส่วนนางเอกคือเก่ง  ฉลาด  ต่อสู้เป็น  นิสัยขี้อ้อน  น่ารัก แต่ปากร้าย ไม่ยอมคน  ใครที่คิดจะเข้าใกล้พระเอกเป็นต้องเจอดี ก็นางรับหน้าที่เป็นภรรยาเขานี่เนาะ  อาศัยเขาอยู่ก็ต้องตอบแทนอย่างสุดกำลังแหละ [ข้ออ้างชัด ๆ]  

เรื่องย่อ 

“เป็นข้าเองที่ทิ้งเขาก่อน”  ชิงเยว่พึมพำ  ดวงตาสวยเริ่มแดงก่ำ   ไม่นานก้อนน้ำใสก็ไหลรินลงมาอาบแก้ม  พร้อมกับเสียงสะอื้นแผ่วเบาที่ดังออกมาเป็นระยะ  

“ไปเถอะ  อย่าอยู่ตรงนี้เลย”  จินจงรั้งแขนผู้เป็นนายออกเดิน   ซึ่งช่วงเวลานั้นไป่ชวนก็หันมาเห็นทั้งคู่พอดี  

“ฟูหรงนั่นเจ้าหรือ”  เขาเอ่ยพึมพำ  สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างเล็กอันคุ้นตา  ก่อนจะถูกใครบางคนเกาะแขน

“พี่ไป่  มองอะไรหรือ  ข้าเรียกตั้งหลายหนพี่ก็ไม่หันมา”

“แค่มองไปทั่ว  ไม่มีจุดที่น่าสนใจพ่ะย่ะค่ะ”  ตอบเสียงเย็นชา  แววตาก็ไร้ความเสน่หา  จนเหลียนฟางเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาแล้ว  เพราะหลินไป่ชวนดูจืดชืดเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่บ่ายที่นางไปประกาศราชโองการด้วยตนเองก็ไม่ได้กลับเข้าวัง   นางหมายจะใช้เวลานี้อยู่ใกล้ชิดกับหนุ่มรูปงามที่กำลังจะแต่งงานกัน   ทว่าท่าทีเฉยชาของหลินไป่ชวน   มันกลับนำพาซึ่งความเบื่อหน่ายมาให้นางรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจยิ่งนัก   หากมิใช่เพราะพระเชษฐาต้องใช้อำนาจจากตระกูลหลิน  นางคงสั่งลงโทษให้เขาได้รับผลกรรมจากความจองหองนี้แล้ว  

“ข้าอยู่ตรงนี้ทั้งคน  พี่ยังคิดจะมองหาสิ่งอื่นอีกหรือ”  นางยกมือขึ้นมารั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้หันมาหา   จึงได้เห็นแววตาว่างเปล่าของว่าที่ราชบุตรเขยอย่างชัดเจน

“นี่ท่าน…”  เหลียนฟางดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างทันที   ก่อนจะเดินหนีไปขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่ไม่ไกล  

“ดูเหมือนนางจะโกรธมากนะขอรับ”  รั่วเหวินกระซิบ

“ยกเลิกราชโองการไปเลยยิ่งดี   เรื่องนี้เอาไว้ก่อน  เจ้าไปกับข้าช่วยตามหาคนหน่อย”   สิ้นคำไป่ชวนก็เดินมุ่งหน้าตรงไปตามทางที่เขามองเห็นหญิงสาวรูปร่างคล้ายสตรีอันเป็นที่รัก

“ใครขอรับ”  องครักษ์เดินตามอย่างเร่งรีบ  

“ภรรยาข้า”  ไป่ชวนเอ่ยตอบอย่างไม่อายปาก   เป็นเหตุให้องครักษ์หนุ่มตกใจจนหยุดชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน   ทว่าผู้เป็นนายหาได้สนใจไม่  เอาแต่เดินไปข้างหน้าไม่ยอมรอเขาเลย  

ทว่าไม่นานนักไป่ชวนก็หยุดยืนนิ่งที่หน้าหอสุรา   คนสนิทจึงรีบมองตามสายตาเขา   ภาพที่เห็นคือบุรุษหน้าตาดีกำลังอุ้มเอาสตรีนางหนึ่งขึ้น   ดูท่านางคงดื่มหนักกระทั่งเมาเป็นแน่

“คุณชาย  ไม่ไปตามหาภรรยาของท่านแล้วหรือขอรับ”   รั่วเหวินเอ่ยถามอย่างพาซื่อ   เมื่อเห็นผู้เป็นนายเอาแต่ยืนนิ่งไม่ไหวติง   มิหนำซ้ำยังเอาแต่มองชายหนุ่มที่อุ้มสตรีเดินไปอีก  

“นางเป็นภรรยาผู้อื่นแล้ว  ข้าจะไปมีสิทธิ์ตามนางกลับมาได้เยี่ยงไร”  ไป่ชวนเอ่ยออกมาอย่างกับคนละเมอ  ก่อนจะกลับหลังหันเดินไปคนละทางกับกลุ่มของชิงเยว่อย่างหมดอาลัย

คำเตือน!!!  

เนื้อหานิยายมีการใช้ถ้อยคำรุนแรง  ฉากเข่นฆ่า ต่อสู้  

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

เนื้อหาทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น 

ไรท์ขอฝากผลงานใหม่ด้วยนะคะ  อยากเขียนงานที่อ่านง่าย  ไม่เคลียด   ไม่รู้รี้ดจะชอบกันไหม  ยังไงไรท์ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ  

กดใจ กดเก็บเข้าชั้นกันไว้นะ  

ไรท์จะมาอัพให้ทุกวันคร้าบ