“จูอินฮวา ท่านอาหญิงเรียกเจ้าไปพบ” เสี่ยวผิงเอ่ยขึ้นที่หน้าประตู ทำให้ผู้ที่กำลังปักปิ่นขมวดคิ้วทันที
“เมื่อครู่เจ้าเอ่ยกับใคร” ย้อนถามเสียงเรียบ
“ก็พูดกับกาฝากอย่างเจ้าน่ะสิหรือไม่ใช่” อีกฝ่ายยังคงถือดี
อินฮวาจึงลุกขึ้นจากตั่ง เดินตรงเข้าไปหาสตรีที่ตัวโตกว่าตนเล็กน้อย “เจ้าพูดใหม่สิ เมื่อครู่เจ้าเอ่ยกับใคร”
“ชิ! นอนป่วยจนหูหนวกไปแล้วหรือ ข้าเรียกเจ้านั่น…”
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
ไม่เพียงแต่ครั้งเดียวที่เสียงฝ่ามือกระทบแก้ม อีกฝ่ายเอ่ยวาจาจาบจ้วงกี่หน อินฮวาก็ตบไปตามจำนวนนั้น
“ถือว่าข้ายังปรานีเจ้า ยามนี้แรงข้ายังมีไม่เต็มที่ ทว่าหากมีคราวหน้า ข้าจะเลาะเอาฟันของเจ้าออกมาให้หมด” ซุ่มเสียงของคนพึ่งฟื้นจากอาการป่วย เย็นราวกับก้อนน้ำแข็งก็มิปาน
ลูกสาวไรท์คนนี้ออกจะโหดไปสักหน่อย ยังไงฝากเมตตาน้องด้วยนะคะ น้องไม่ชินกับการถูกรังแก เลยต้องจัดหนักจัดเต็มทุกคนที่กล้าทำร้าย
คำเตือน!!
เนื่องจากมีการบรรยาถึงการทำร้ายร่างกาย ทุบตี กระทืบ และคำพูดรุนแรง หากใครอ่อนไหว เลื่อนผ่านนะคะ
เรื่องนี้นางเอกร้าย แต่ร้ายกับคนที่ทำไม่ดีกับนาง
ขอฝากนิยายแนวตลก โรแมนติก อบอุ่น พระเอกคลั่งรักไว้ในอ้อมกอดด้วยนะคะ กดเก็บเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะ
[ไป่โม่หราน]
Guest
