เผลอใจรักประธานเจ้าเล่ห์

ศรัณย์ เข้ามาทำงานที่บริษัทหลังจากเรียนจบในสาขาคอมพิวเตอร์ เดิมก็เคยฝึกงานที่นี่ก่อนจะจบทางบริษัทเห็นความสามารถจึงทำสัญญาว่าจ้างหลังจากเรียนจบแล้ว ศรัณย์ มหาทรัพย์ (รัณย์) คือชื่อของเด็กหนุ่มคนนั้นนิสัยใจคอเป็นคนสนุกสนานเฮฮา ขยันซื่อสัตย์ เลยเป็นที่ชื่นชอบของคนในบริษัทแห่งนี้ แน่นอนว่ามีคนชอบย่อมมีคนเกลียด แต่ที่จะฮีลใจได้ดีที่สุดดูเหมือนจะเป็นเจ้านายหรือท่านประธานที่แจกโบนัสให้พนักงานทุก ๆ สิ้นปี 

เพราะเหตุนี้จึงเลือกที่จะมาทำงานที่นี่เพื่อเงินโดยเฉพาะ มาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนแต่อยู่คนละแผนก ในวันเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ทุกคนจะต้องไปร่วมไม่เว้นกระทั่งท่านประธาน วันนั้นศรัณย์ถูกรุ่นพี่มอมเหล้าจนเมาแทบจะเดินกลับห้องไม่ไหวคิดจะพึ่งเพื่อน ๆ ดูจากสภาพก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่เลยต้องขอร้องให้รุ่นพี่ที่ทำงานไปส่งที่หอพัก  

เพราะเมามากจนมองไม่ชัดว่าใครเป็นใครเลยไปคว้าเอาแขนของ คเชน ประธานบริษัทหรือซีอีโอเข้าเต็มมือพูดขอร้องให้อีกคนไปส่งแถมยังวางเงินให้ห้าร้อย แล้วก็ฟุบหลับไปในอ้อมแขนของเจ้าตัว พนักงานคนอื่นเห็นเข้าก็ไม่กล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเพราะรู้ว่าท่านประธานมีนิสัยยังไง คเชนไม่ชอบถูกเนื้อต้องตัวใครยิ่งคนเมาด้วยแล้วอาจจะถูกหมัดหลุน ๆ ต่อยเข้าให้ 

ผลก็คือร่างของศรัณย์ร่วงลงไปกองกับพื้นจนต้องร้อยโอ้ย! น่าจะเจ็บพอสมควรแต่ก็ยังหลับต่อ คเชนปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะสั่งให้คนขับรถพาคนเมาทั้งสามไปส่งที่พัก ส่วนตนเองจะขับรถกลับเอง แน่นอนว่าคนขับรถพาคนเมากลับแท็กซี่ 

เมื่อคเชนขับรถมาถึงคอนโดกำลังจอดรถอยู่เห็นแสงแยงตาเล็กน้อยพอก้มลงไปมองเป็นพวงกุญแจรูปแมวห้อยอยู่กับกระเข็มขัดของตน เมื่อหยิบขึ้นมาดูพวงกุญแจสลักชื่อเจ้าของเอาไว้ เลยเก็บไว้ในรถเหมือนเดิมก่อนจะเดินลงไปตัวเปล่าวันนี้เหนื่อยมากร่างกายต้องการพักผ่อน 

ทางด้านศรัณย์ลำบากแล้วเพราะทำกุญแจหายเข้าห้องไม่ได้ ตอนนี้เลยเวลาผู้ดูแลหอพักไม่มีใครอยู่คนขับรถของคเชนเลยพากลับมาหาเจ้านาย เสียงเคาะประตูดังขึ้นติดต่อกัน เจ้าของห้องอยู่ในสภาพกางเกงนอนตัวเดียวสวมทับด้วยเสื้อคลุม พอเห็นว่าเป็นใครเลยรับร่างของศรัณย์เข้ามาด้านในพาไปนอนที่โซฟา แม้ไม่เต็มใจช่วยก็ตาม 

คนเมานอนนิ่งไม่โวยวายหรือทำเสียงให้รำคาญ ผ้าห่มสีดำถูกนำมาคลุมร่างของศรัณย์เอาไว้ก่อนเจ้าตัวจะกลับเข้าไปนอนต่อ จนกระทั่งรุ่งเช้า คเชนกำลังออกกำลังกายอยู่ ศรัณย์เริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมายกมือขึ้นขยี้ตาอยู่หลายครั้งก่อนจะมองดูรอบตัว เมื่อเห็นว่ามันไม่ใช่ห้องของตนรีบลุกขึ้นสำรวจร่างกายอัตโนมัติ คเชนมองอยู่ถึงกับคิ้วขมวด 

"ห้องน้ำอยู่ขวามือไปล้างหน้าก่อนหรือจะกลับเลยก็ตามใจ นั่นกุญแจกับเงินของนายฉันไม่ต้องการ" 

"เอ่อ ขอบคุณและขอโทษด้วยครับท่านประธาน ผมขอตัวกลับเลยดีกว่าแค่นี้ก็รบกวนคุณมากแล้ว ขอตัวนะครับ" 

"ตามใจ" 

นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทั้งสองคนได้พบหน้ากันจนนำมาซึ่งความสนิทสนม เพราะศรัณย์ทำงานได้รวดเร็ว แม่นยำ และมีความคิดใหม่ ๆ ที่เป็นประโยชน์หัวหน้าจึงมักจะเอ่ยชื่ออยู่บ่อยครั้ง ผ่านไปสองปีศรัณย์ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองหัวหน้าฝ่ายคอมพิวเตอร์ เข้าไปคุยงานกับท่านประธานโดยตรงเมื่อหัวหน้าไม่อยู่ จากการทำงานร่วมกันมาสักพักทำให้ศรัณย์พอจะเข้าใจนิสัยใจคอของคเชนพอสมควร เลยจับจุดเข้าหาได้ง่ายและกลายเป็นคนโปรดของท่านประธานในที่สุด  

คนในบริษัทเริ่มจับกลุ่มนินทาหาว่าศรัณย์แอบชอบท่านประธานแน่ ๆ ข่าวนี้รู้ถึงหูเจ้าตัวเข้าทำเอาอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าจะนินทากันแบบนี้ศรัณย์จึงขอให้พาฝันทำงานส่วนของตนแทนโดยการเข้าพบท่านประธานเวลาเรียกตัวซึ่งพาฝันก็เข้าใจและยอมช่วยลูกน้องคนโปรด 

นับตั้งแต่นั้นมาศรัณย์มักจะหลบหน้าคเชนเสมอเมื่อมีโอกาส ตัวคเชนเองก็ไม่ได้สนใจตั้งแต่แรกเลยเฉย ๆ จนกระทั่งเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ข้อมูลในบริษัทรั่วไหลถึงได้เรียกคนที่เกี่ยวข้องมาสอบสวนทีละคนผ่านคณะกรรมการ มีเบาะแสว่าเพื่อนของศรัณย์เป็นคนนำข้อมูลของบริษัทไปขายให้กับบริษัทคู่แข่ง ร้อนถึงศรัณย์ที่อยากจะช่วยเพื่อนขอพบกับท่านประธานเพื่อชี้แจง 

"ฉันไม่ต้องการพบ แผนกคอมพิวเตอร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องก็อยู่เฉย ๆ " 

"แต่เพื่อนผมไม่ได้เป็นคนทำนะครับท่านประธานโปรดตรวจสอบให้ละเอียด" 

"ฉันเป็นคนละเอียดเสมอ ถ้าสงสัยก็มาพบฉันที่ห้องทำงานเย็นนี้ คนเดียว" 

"ได้ครับคุณรอฟังคำชี้แจงได้เลย" 

มุมปากหยักยกยิ้มร้ายก่อนจะหายไป ศรัณย์มัวแต่กังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทันได้สังเกต คเชนตามสืบประวัติทุกคนจนไปพบกับความลับของศรัณย์เข้า แม้ว่าจะไม่เกี่ยวกับคนโกงบริษัทแต่การที่สายตำรวจมาแฝงตัวอยู่ในบริษัทมันต้องมีอะไรแน่ ๆ 

สืบไปสืบมาศรัณย์กลับกลายมาเป็นคนที่ช่วยเหลือคเชนเอาไว้ คนโกงเงินบริษัทไม่ได้มีคนเดียวพวกมันทำกันเป็นกลุ่ม หนึ่งในนั้นยังมีอดีตพี่เขยที่เป็นนักการเมืองรวมอยู่ด้วย 

เมื่อคเชนได้ข้อมูลมาจะส่งให้กับศรัณย์เพื่อหาหลักฐานเอาผิด จนทำให้อีกคนถูกหมายหัวจากคนชั่วถึงขั้นสูญเสียความทรงจำและสูญเสียน้องสาวด้วยเหตุนี้จึงทำให้คเชนรู้สึกผิดเป็นอย่างมากและรับตัวศรัณย์มาดูแลอยู่ที่บ้าน นานวันเข้ากลับกลายเป็นความผูกพันอย่างไม่รู้ตัว 

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์ ชื่อคนและสถานที่ล้วนเกิดจากการสมมติขึ้นมา เป็นแนวชายรักชายใครไม่ถนัดแนวนี้เลื่อนผ่านจ้า คอมเม้นต์ให้กำลังใจ ติชมได้ตามสะดวกเลย