เหมันต์ลวงใจ(มีebook)

"ท่านอ๋อง เหตุใดถึงทำเช่นนี้ ทั้งที่หม่อมฉันนั้นรักพระองค์สุดหัวใจ นี่เหรอคือสิ่งที่พระองค์ตอบแทนความรักของหม่อมฉัน"

"หึ ตระกูลหยางต้องโทษประหารเพราะเจ้า หยางหลิงจู ให้ที่หลบซ่อนแก่กบฏอย่ามาอ้างว่ารักข้าเพราะแท้จริงแล้วเจ้ารักตัวเองมากกว่า"

"ให้ที่ซ่อนกบฏหลักฐานที่มีล้วนเป็นพระองค์ที่สร้างขึ้นมาทั้งนั้น ช่างน่าขันนักหม่อมฉันที่หมั้นหมายกับพระองค์เอาไว้อีกสิบราตรีจะมีพิธีวิวาห์ พระองค์ทรงรวบรวมหลักฐานเอาผิดท่านพ่อ เข้ามาตีสนิทก็เพื่อกำจัดตระกูลหยางสินะ เสียแรงที่หม่อมฉันรักพระองค์ถึงเพียงนี้ ข้ามันโง่เง่ายิ่งนักที่มองกลลวงนี้ไม่ออก ตระกูลซุนเห็นตระกูลหยางเป็นหนามยอกอกมานาน ฮ่า ฮ่า ข้ามันตัวโง่งม ฮ่องเต้เองก็ทรงทราบเรื่องนี้ด้วยใช่ไหม ท่านทั้งสองเป็นพ่อลูกกันย่อมเห็นดีด้วย"

"เสด็จพ่อไม่เกี่ยวอย่ามัวพูดพล่ามให้เสียเวลา ทหารนำตัวนางไปขังรวมกับคนอื่นๆพรุ่งนี้เที่ยงประหาร"

"ช้าก่อนข้ามีคำถามหนึ่งที่อยากจะถามท่านก่อนตายเพคะท่านอ๋อง ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาหนึ่งปี พระองค์เคยรักหม่อมฉันบ้างไหม"

"..."

"นั่นสินะเป็นเช่นนี้มานานข้าก็ยังมองไม่ออก ข้าเกลียดท่านท่านอ๋องเกลียดตัวเองที่มีใจให้คนเช่นนี้ เกลียดจนแทบกระอักเลือด"

"นำตัวไปให้พ้นหน้าของข้า"

"ถ้าชาติหน้ามีจริงขออย่าให้เราได้เจอกันอีกเลย หรือหากเจอก็ขอให้ท่านเป็นฝ่ายที่ต้องพินาศย่อยยับเหมือนที่ข้าเป็นอยู่ตอนนี้นะเพคะ ซุนเว่ยหมิน"

คำตัดพ้อก่อนจะสิ้นใจของหยางหลิงจูยังคงก้องอยู่ในหัวของซุนอ๋อง เคยรักนางหรือไม่ในใจล้วนมีคำตอบชัดเจนแต่เพราะต้องการกำจัดตระกูลหยางเพื่อให้ฮ่องเต้พอพระทัย ตนจะได้มีสิทธิ์ในการขึ้นเป็นองค์รัชทายาทจึงลงมือเยี่ยงนี้ ซุนเว่ยหมินไม่เคยรักนางแม้แต่น้อย แค่ชื่นชมในความสามารถของหยางหลิงจูเพียงเท่านั้น สุดท้ายนางตกหลุมพรางที่ตนวางไว้ ไม่แปลกเลยที่นางจะเคียดแค้น แต่จะทำอะไรได้ในเมื่อพรุ่งนี้คนทั้งตระกูลก็จะถูกประหารแล้ว

ณ ลานประหารคนในตระกูลหยางทั้งหมดแปดสิบสองชีวิตถูกตัดสินประหารข้อหากบฏ หยางหลิงจู ร้องไห้ไร้เสียงสะอื้นเป็นเพราะนางที่ทำให้ทุกคนมีจุดจบเช่นนี้ หากสวรรค์มีตานางก็อยากจะแก้ไขข้อผิดพลาดนี้อีกสักครั้ง อย่างน้อยก็ขอให้ทุกคนรอดพ้นจากเคราะห์กรรมครั้งนี้ถึงแม้นางจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ยอม ท้องฟ้าพลันเกิดเมฆดำมาบดบังแสงแดด เพชฌฆาตลงดาบตัดศีรษะนักโทษในตอนนั้น เมื่อฟ้าเปิดอีกครั้งคนตระกูลหยางล้วนสิ้นใจไปจนหมดแล้วพร้อมกับร่างที่ไร้ศีรษะติดกาย บางส่วนถูกแขวนคอตายตกตามกัน

ใครจะคาดคิดว่าคำขอของหยางหลิงจูจะเกิดขึ้นจริงๆ

"คุณหนูท่านตื่นได้แล้วนะเจ้าคะอีกเดี๋ยวนายหญิงจะพาไปไหว้พระบนเขา คุณหนู"

หยางหลิงจู ได้ยินเสียงเรียกนางจึงลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับสาวใช้เสี่ยวชิง นี่นางกลับมาอีกครั้งจริงๆสินะ ขอบคุณสวรรค์จากนี้ไปนางจะใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังแค่ได้กลับมาแก้ไขทุกอย่างจะเป็นช่วงไหนนางล้วนยินดี ขอบคุณสวรรค์

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์ล้วนๆ เหตุการณ์และชื่อคนล้วนสมมติขึ้นมาเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ขอให้เข้าใจตรงกันนะคะ