รสรักมาเฟีย

"กาย ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเฮียแกอยู่ที่นั่นพอดี ไม่อย่างนั้นทำยอดขายให้มากกว่าพี่สาวแกฉันถึงจะยอมล้มเลิกความคิด ว่ายังไง"

"ป๊าจะบ้าเหรอ พี่เกี๊ยวมีกำไรหลายล้านกายจะไปทำได้ยังไงแบบนี้มันบังคับให้ไปเรียนชัดๆ ไม่แฟร์เลย แม่จ๋าช่วยกายด้วย"

"คุณบังคับลูกมากๆไม่ดีนะคะเดี๋ยวลูกจะเสียใจ เรียนมาตั้งสี่ปียังจะให้ไปเรียนอีกเหรอ"

"คุณก็รู้มันไปเรียนบริหารมาก็ต้องทำงานจริงไหมแต่นี่ จะไปตั้งร้านอะไรนะที่เกี่ยวกับการเดินป่าร่วมกับรุ่นพี่ ผมไม่เห็นด้วยเลยอยากให้ลูกไปเรียนเพิ่มเพื่อมารับช่วงต่อกิจการของที่บ้าน เรื่องนี้เราเคยคุยกันแล้วนะเจ้าตัวแสบ กาย ก็เคยรับปากป๊าแล้วด้วย ตอนนี้คิดจะเปลี่ยนใจสินะ หึ ไม่รู้ล่ะแกต้องทำให้ได้ ฉันให้เวลาสองปีถ้าทำไม่ได้ไปเรียนต่อที่อังกฤษตกลงตามนี้"

กาย นั่งคอตกอยู่ที่โซฟาใครก็ช่วยไม่ได้เพราะป๊ายื่นคำขาดมาแล้ว คนเป็นแม่ได้แต่ปลอบใจลูกชายก่อนจะเดินตามสามีออกไปข้างนอก

"เสี่ยกูอยากไปปลดปล่อยมึงมีที่ไหนเด็ดๆ ไหมวะไม่เอาน้ำเมานะเบื่อ" 

กายก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเพื่อนสนิทที่ชื่อเสี่ยทันที หลังจากที่ได้ฟังเงื่อนไขจากผู้เป็นพ่อ ตอนนี้อยากหาที่ระบายหรือไม่ก็ทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบเพื่อคลายเครียด

 "อือ กูนึกก่อน นึกออกแล้วเมื่อสองเดือนที่แล้วยัยนาไปออกรอบ รอบแรดของนางนั่นแหละมีสนามแข่งรถเถื่อนๆ หน่อยมาเปิดอยู่ตอนนี้ นางบอกว่าเจ้าของเป็นมาเฟียหล่อมากกูก็ยังไม่เคยไปเดี๋ยวถามยัยนาให้ แต่งตัวรอได้เลยเจอกันหนึ่งทุ่มเพื่อน"

"เออ ขอบใจ"

กาย ไม่มีทางรู้ว่าการไปครั้งนี้จะพาตัวเองเข้าสู่วังวน เด็กของมาเฟียเสียแล้วนรกหรือสวรรค์กำหนดเอาไว้ก็ไม่รู้

........................................

เคลวิน นั่งดื่มไวน์ที่เคาน์เตอร์บาร์กับมาร์คัส คนที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและผู้มีพระคุณคอยสนับสนุนช่วยเหลือในยามที่ไม่เหลืออะไรเลย มาร์คัส พูดคุยถึงช่องทางเปิดตลาดอีกแห่ง คนทั้งสองร่วมมือกันค้าอาวุธเถื่อน คนที่อยู่เบื้องหลังคือ มาร์คัส ส่วนคนที่ต้องไปติดต่อเจรจาคือ เคลวิน

"วันนี้กูจะไปสนามแข่งสักหน่อยมึงไปด้วยกันไหม มาร์คัส "

"ไปสิ ที่กูมาก็เพราะว่ามีธุระที่สนามของมึงเจอกันตอนสองทุ่มที่สนามเลย"

"ธุระอะไร แล้วต้องให้กูหาเด็กให้หรือเปล่า"

"ไม่ต้องกูหามาเองแล้ว อีกอย่างในสนามมึงก็มีเยอะแยะจริงไหม”

"หึหึ นั่นสิ"

"แล้วตกลงมึงมีอะไรกับสนามแข่งของกู"

"มาเดิมพันบางอย่าง กูกำลังคิดว่าจะเปิดบ่อนเพิ่มอีกสักแห่ง ในสนามของมึงมีคนที่กูต้องการเจอตัวอยู่ด้วยสายรายงานมาเมื่อครู่นี้เอง"

"แล้วยังไงต่อ"

"เห็นว่ามันเป็นผู้ทรงอิทธิพลในย่านนั้น เลยอยากเดิมพันด้วย"

"แล้วคิดว่าจะเอาอะไรลงเดิมพันเหยื่อไม่ได้เรื่องปลาไม่กินเบ็ดนะเว้ย"

"ฟ้าระดา"

"ผู้หญิงคนนี้มึงพึ่งควงไปสามวันเองเบื่อแล้วเหรอวะ"

ไม่มีคำตอบออกจากปากของมาร์คัส นอกจากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ดูท่าทางว่านางแบบสาวคนนั้นจะถูกเพื่อนเขาเขี่ยทิ้งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ก็นั่นแหละยังไงก็คบกันเพราะผลประโยชน์ หมดประโยชน์ก็แค่แยกย้ายหาใหม่

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์เหตุการณ์ต่างๆ ล้วนสมมติขึ้นมา รวมทั้งชื่อคน สถานที่ มีคำพูดไม่สุภาพสอดแทรกเล็กน้อยเพื่อเพิ่มอรรถรส เป็นนิยายแนวชายรักชาย ใครไม่สะดวกแนวนี้เลื่อนผ่านไปค่ะ ขอให้เข้าใจตรงกันนะคะ