นายเย็นชากับยัยหมอสัตว์

มะลินักศึกษาสัตวเเพทย์ปี 5 วันนี้ฉันมาซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อหลังมหาวิทยาลัยหลังจากวันนี้อีก 2 วัน เธอจะต้องย้ายไปฝึกงานที่จังหวัดน่านเเล้ว ตอนนี้ฉันกำลังเลือกขนม เเต่พอมองไปที่ตู้เครื่องดื่มเธอกลับต้องเห็นภาพที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นเเรง เพราะของขวัญเพื่อนร่วมกลุ่มเดียวกับเธอ กำลังยืนควงเเขนก้องทั้งสองคนยิ้มให้กันมองก็รู็ว่าไม่ใช่เเค่เพื่อนกัน ฉันยืนนิ่งมองภาพนั้นจนทั้งสองเดินจากไป หัวใจฉันเต้นเเรงจนต้องใช้มือที่ว่างอยู่มากุมมันเอาไว้เพราะกลัวมันจะเต้นจนทะลุออกมา ฉันยืนรอจนคิดว่าทั้งสองคนออกไปเเล้วจึงเอาของกินไปคิดเงินเเล้วรีบกลับไปที่ห้องพัก 

เมื่อถึงห้องพักฉันหมดเรี่ยวเเรงไม่มีเเรงเเม้เเต่ถือถุงของกินจึงปล่อยมันลงไปที่พื้น ปล่อยตัวนอนแผ่หลาลงบนเตียง ฉันมองออกไปที่นอกระเบียงมองภาพท้องฟ้ายามเย็นที่กำลังค่อย ๆ เปลี่ยนสี ความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างในมันทะลักออกมาเป็นน้ำตาที่ไม่รู้มาจากไหนไหลออกมาพร้อมเสียงสะอื้นนานจนไม่รู้ว่ามันจะจบลงตอนไหน ทำไมถึงร้องไห้นะเหรอ เพราะชายคนนั้นคือคนที่ฉันเเอบชอบมาตั้งเเต่ปี 1 จนตอนนี้ปี 5 ฉันไม่เคยจีบเขาเพราะรู้ว่าตัวเองต่างกับผู้หญิงเเบบที่เขาชอบราวฟ้ากับเหว เเต่ก็เคยบอกเพื่อนในกลุ่มว่าปลื้มเขาอยู่บ้าง ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเขาก็คบคนอื่นอยู่บ้าง เเต่ครั้งนี้ทำไมมันเจ็บจังเลยล่ะ เจ็บจนไม่รู้ว่ามันจะเจ็บถึงตรงไหนเลย

“ฮือ…” ฉันร้องไห้จนท้องฟ้าตอนนี้มือไปหมดเเล้ว ฉันร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหลเเล้ว 

“ตืด ตืด ตืด” เสียงมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น

“ผ้าไหมเหรอ” เธอกดรับสาย

“ว่าไงไหม” 

“มะลิวันนี้มาดื่มกันเดี๋ยวมะลิต้องไปน่านเเล้วคงไม่ได้เจอกันเป็นปี  ไหมเลี้ยงเองมานะ ๆ” ผ้าไหมเพื่อนสนิทตั้งเเต่มัธยมปลายเราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันเเต่คนละคณะ ผ้าไหมเป็นหุ้นส่วนผับที่อยู่ในเมืองไม่ไกลจากที่นี้นัก 

ตอนนี้เองฉันก็ไม่อยากอยู่คนเดียวเลยเหมือนมันจะเศร้าตลอดเวลา

“โอเค มารับมะลิด้วยนะ”

“เย้…จ้า อีก 2 ชั่วโมงเดี๋ยวไปรับนะ” ผ้าไหมดีใจเพราะมะลิไม่ค่อยยอมไปเวลาชวนไปผับ

“โอเคจ้า” เธอมองหน้าจอมือถือสักพัก

“ต้องไม่ทำตัวเศร้าสิ เขามีสิทธิจะคบใครก็ได้ ไม่เอาไม่ร้อง" เธอรู้สึกเหมือนจะร้องไห้อีกเเล้ว เธอรีบหาวิดีโออะไรตลกหรือสนุก ๆ ดู เพื่อจะไม่ต้องคิดถึงเรื่องพวกนี้อีก เธอดูไปเเละกินขนมให้มันจุใจไปเลย เธอมองเวลาอีกครั้งตอนนี้ก็เหลือเวลา 1 ชั่วโมงจึงไปอาบน้ำ เสร็จเเล้วเธอเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งเเละกระโปรงยีนสั้นเหนือเข่ากับรองเท้าผ้าใบ เธอยืนมองตัวเองในกระจกน้ำตาก็ไหลออกมา เธอรีบเช็ดมันออกตั้งสติเเล้วจับแปรงปัดแก้มทั้งมือที่สั่น 

“ไปเจอคนเยอะเราต้องสวยนะมะลิ” เธอพยายามเเต่งหน้าให้ตัวเองให้รู้สึกสวยที่สุด 

“ตืด ตืด” 

“ว่าไงไหม”

“ไหมมาถึงเเล้วนะอยู่หน้าหอพักเสร็จเเล้วลงมาได้เลยนะ”

“จ้ากำลังลงไป” เธอหยิบกระเป๋าสะพายข้างเเล้วลงไปหาเพื่อน

พอมาถึงเธอเห็นรถของเพื่อนจึงเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับเข้าไปนั่งเหมือนอย่างเคย ผ้าไหมเห็นเพื่อนคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยจึงออกรถ

“ตอนเเรกไหมคิดว่ามะลิจะไม่ไปเเล้วนะเนี่ย”

“ทำไมล่ะ”

“ก็ปกติยากมากที่มะลิจะไปไง”

“วันนี้อยากไปค่ะ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้มสดใส

“วันนี้ดื่มเต็มที่เลยนะเดี๋ยวไหมดูเเลมะลิเอง” ผ้าไหมทำท่าทางเหมือนมีกล้ามเเขนพร้อมปกป้องเพื่อน

“ได้เลยมะลิจะดื่มให้เมาเลยคืนนี้ฮ่า ๆ”

“จัดเลยจ๊ะสาว”