โทษทัณฑ์เจ้าหนี้เถื่อน

“อือ!” เเต่ระหว่างนั้นจู่ ๆ ก็มีมือใหญ่ของใครบางคนถือผ้าผืนบางที่ชื่นน้ำบางอย่างมาปิดจมูกเเละปากของเธอ เธอพยายามดิ้นพร้อมกลั้นหายใจดึงมือใหญ่นั้นออก เเต่เขาไม่ยอมปล่อยมือออกสักทีจนเธอกลั้นหายใจไม่ไหวจนต้องสูดอากาศเพื่อหายใจ จนทำให้ยาสลบที่อยู่บนผืนผ้าได้เข้าสู่ร่างกายของเธอ ผ่านไปไม่กี่นาทีเธอจึงคอพับหลับไป 

ชายคนนั้นจึงกอดพยุงเธอไว้ในอ้อมกอดเเละเอามือใหญ่ออกจากใบหน้าเธอ มองไปที่ชายผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้หรูที่กำลังมองมาอย่างเย็นชา 

“เอาไปไว้ที่โรงรถเก่า” เสียงเข้มเอ่ยราบเรียบ 

“ครับท่าน” ชายร่างใหญ่ที่กอดพยุงหญิงสาวอยู่ตอบรับเเละอุ้มเธอพาดบ่าพาออกไปยังจุดหมาย