ทัณฑ์รักนายหัว

กลางโต๊ะอาหารในห้องพักหรู  

มีชายผิวเข้มหน้าคมอย่างคนโดนแดดและลมทะเล วัย 31 ปี นั่งตรงข้ามกับหญิงสาวตัวเล็ก ผิวขาวที่ถูกแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีขาวสวย วัย 23 ปี 

“พี่ซันคะ คือ…” เเววตากังวลไม่กล้าสบตาคนนั่งอยู่ตรงข้าม 

“ครับ” คนถูกเรียกมองคนตัวเล็กอยากแปลกใจ แต่ยังคงยิ้มให้คนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน 

“คือ…เราเลิกกันเถอะค่ะ” เหมยตัดสินใจเอ่ยสิ่งที่ต้องการกับชายคนรัก 

“หา! อะไรนะ” นายหัวซันเอ่ยถามอีกครั้งพร้อมใบหน้างุนงง  

“เรา…เลิกกันเถอะค่ะ” ขอบตาคนเอ่ยระเรื่อสีแดง เธอไม่ได้อยากเลิกกับเขาแต่เพราะครอบครัวของเธอที่ไม่อยากให้คบกับเขา สั่งให้เธอเลิกรากับเขา ลูกคนเล็กในครอบครัวที่ไม่มีใครใคร่จะรักลูกผู้หญิงอย่างเธอ เธอจะปฏิเสธคำสั่งนั้นอย่างไร  

"เหมยไม่เลิกค่ะ" เธอทำใจแข็งขัดคำสั่งผู้เป็นแม่ 

“อีเหมยกูบอกให้เลิกกับมัน มึงจะขัดคำสั่งกูเหรอ” ผู้เป็นแม่ที่น้อยครั้งจะพูดดี ๆ ด้วยเอ่ยสั่ง 

“แม่~” เเม่เธอนั้นเวลาไม่ได้ดั่งใจก็ขึ้นไอ้อีมึงกู พร้อมเอ่ยคำด่าทอเธอไม่เคยจะคิดห้ามปากตัวเอง 

เธอไม่อยากเลิกกับนายหัวซันเลย เขาเหมือนแสงสว่างในชีวิตเธอที่พร้อมฉุดดึงชีวิตเธอขึ้นจากหลุมนรกที่ชื่อว่า ครอบครัว 

“ถ้ามึงไม่เลิกก็ออกจากบ้านนี้ไป อีลูกทรพี” คำด่าทอร้ายแรงทิ่มแทงใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

เธอที่พึ่งเรียนจบงานก็ยังไม่มีงานทำจะหนีไปอยู่ไหนได้ เงินที่นายหัวซันให้ไว้ใช้ก็หมดไปกับการจุนเจือครอบครัวตามคำสั่งของแม่ พี่ชาย 3 คนของเธอก็ทำงานไม่เป็นหลักแหล่ง เอาแต่ขอเงินแม่และพ่อขนลามมาที่เธอ เพราะเห็นว่าคบกับคนรวย  

จะรู้บ้างไหมว่าเธออับอายขนาดไหนที่ต้องรับเงินจากคนเป็นแฟน 

แถมแม่ยังจะจับเธอไปแต่งงานกับคนรวยแถวบ้าน ที่่อยากได้เธอไปเป็นเมียน้อยด้วยเงิน 2 ล้านบาท จนเกิดเรื่องขึ้นชีวิตเธอเลือกอะไรได้บ้าง เธอคิดจะเลิกกับนายหัวซันเงินพอมีเก็บสักหมื่นบาท เธอจะหนีออกจากบ้านไปหางานทำจะได้หลุดพ้นสักที 

“เลิกกันงั้นเหรอ หึ” เธอกล้าเอ่ยขอเลิกเขาได้อย่างไร เรียนมหาวิทยาลัยก็เงินเขาส่งเสียเลี้ยงดู อุตส่าห์เก็บเปรี้ยวไว้กินหวานแต่เธอคิดจะชิ่งหนีซะได้ 

“ค่ะ” เสียงน่าเกรงขามเจือโมโหทำเธอขนลุกไปทั้งตัว รัศมีความโหดกำลังแผ่ขยายรอบตัวเขา 

“เหมย เธอไม่รักฉันบ้างเหรอ” เขาเอ่ยถามพร้อมกำหมัดแน่น 

“…” เธอรักเขาแต่ถ้าตอบว่ารัก แล้วจะเลิกกันได้อย่างไร  

การเงียบของเธอจึงกลายเป็นคำตอบ