สามีมากรัก

วันนี้เป็นวันครบรอบวันเเต่งงานครบ 10 ปี เเก้วตกเเต่งห้องเเละโต๊ะกินข้าวด้วยดอกกุหลาบขาวเเละไฟเเบบที่ปันชอบ พร้อมอาหารจากร้านที่ปันชอบเช่นกัน เเถมมีช่อดอกไม้ที่เขียนการ์ดว่า Happy 10th wedding anniversary. กุหลาบขาวช่อใหญ่ด้วย  

ตอนนี้เเก้วอยู่ในชุดเดรสสีขาวผ้าซาตินจนเผยรูปร่างเเบบหุ่นลูกแพร์ที่ทำให้เธอดูเซ็กซี่ที่สุดในรอบปี  

“ไหนบอกจะกลับบ้านตอนเย็นทำไมตอนนี้ยังไม่ถึงบ้าน ขออย่าให้เกิดเรื่องไม่ดีนะ” เเก้วมองเวลาในหน้าจอมือถืออย่างกังวล เเต่เลือกจะไม่ทักไปหาเขาเพราะช่วงนี้ปันบอกเเล้วว่ามีโปรเจกต์ใหญ่ เเก้วนั่งรอจากฟ้าสว่างจนตอนนี้ฟ้ามืดมานานเเล้วเธอจึงตัดสินใจโทรหา 

“ตืด ตืด ตืด~”  

“ครับเเก้ว” เเก้วถือสายรออยู่นานปันจึงรับสายด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบจนเเก้วรู้สึกได้ 

“ปันจะกลับบ้านตอนไหนคะ ปันรอกินข้าวอยู่นะ” เธอพูดน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างเช่นเคย 

“อีกชั่วโมงน่าจะถึงบ้านครับ รอปันก่อนนะงานเสร็จปันจะรีบกลับเลยครับ” ปันพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนผู้เป็นภรรยา 

“ไม่ต้องรีบขับนะคะเดี่ยวอันตราย” 

“ครับคุณภรรยา” ปันพูดจบจึงกดวางสาย 

“เเหม๊เรียกกันหวานขนาดนี้ไม่ห่วงความรู้สึกบีมเลยนะคะพี่ปัน” หญิงสาววัย 27 ปี พนักงานรุ่นน้องในเเผนกของปันเอ่ยขึ้นหน้าเศร้าทั้งยังกอดกันด้วยร่างเปลือยเปล่าบนเตียง 

“ไม่น้อยใจนะครับพี่มีของขวัญให้ด้วยนะ” ปันพูดด้วยรอยยิ้ม 

“อะไรเหรอคะ” บีมมองเขาตาปริบ ๆ อย่างไร้เดียงสา เขาลุกจากเตียงไปหยิบกล่องทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าในกระเป๋าก่อนจะกลับมานอนข้างร่างบางที่ทั้งนุ่มนิ่มเเละหอมหวาน  

เขานั่งลงก่อนจะเปิดกล่องนั้นออกจนเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน 

“ว้าว สร้อยข้อมือเพชรเหรอคะ” 

“ครับ” เขาตอบก่อนจะจับข้อมือของอีกฝ่ายก่อนจะใส่สร้อยข้อมือเพชรราคาเรือนเเสน บีมมองอย่างดีใจก่อนเข้าไปกอดเขาพร้อมจูบเร้าร้อนขอบคุณอีกฝ้าย จนผ่านไปสักพักปันจึงผลักร่างเธอออกห่างจนเธอมีสีหน้าน้อยใจ 

“พี่กลับบ้านก่อนนะครับ รักนะคะเด็กดี”  

หลังจากวันนี้ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป