สวนส้มเปรี้ยวอมหวาน

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนิยายสายหื่นของตรัณนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจและช่วยอุดหนุน ขอบคุณค่าาา​

.....................................

สวนส้ม ไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นชื่อคน

สวนส้มพึ่งอายุครบ 18 ปี แต่ปวีร์ปาไป 33 แล้ว

สวนส้มพึ่งขึ้นมหาวิทยาลัยปี 1

ส่วนปวีร์ถูกกล่าวหาว่ากำลังจะขึ้นคาน

ปวีร์ไม่เข้าใจ เขาพึ่งอายุ 33 ยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆ

แค่แก่กว่ายายเด็กสวนส้ม 15 ปีเท่านั้นเอง โถ่ววว

..........................................................

ปวีร์แค่นยิ้มหัวเราะหึกับภาพหญิงสาวตรงหน้า เขาตบหน้าขาตัวเองเรียกให้สวนส้มมานั่ง

สาวน้อยเหมือนตัวลอยย้ายที่ไปนั่งแปะบนตักชายหนุ่มง่ายๆ เธอยอมแพ้เขาทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ดูมีอำนาจกับหัวใจเธอไปเสียหมด แม้ทุกการกระทำจะนุ่มนวลเจือด้วยรอยยิ้มแต้มริมฝีปาก แต่สาวน้อยกลับรู้สึกว่าเธอตกอยู่ในอำนาจของเขา ...เธอยอมตกอยู่ในอำนวจเขา...

แขนแข็งแรงรวบเอวดึงเธอเข้ามาจนแผ่นหลังเล็กแนบชิดกับอกกว้าง สาวน้อยสะเทิ้นอาย ใบหน้าร้อนวูบ

“เมื่อคืนเธอทำฉันทรมานมาก” เขาบอกความจริง แก่นกลางความเป็นชายต้องปวดร้าวนานหลายชั่วโมงกว่าจะได้รับการปลดปล่อย

“หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น” สวนส้มเสียงเบาอย่างสลด

“แล้วตั้งใจให้มันเป็นแบบไหน” เสียงถามนั้นดังอยู่ข้างหู

“คุณวีขาหนูขอโทษ” สวนส้มไม่ตอบ เธอหันไปซบแก้มลงกับอกชายหนุ่ม “คุณวีจะไม่เกลียดหนูใช่ไหมคะ”

“ทำไมฉันต้องเกลียด”

“ก็.. ก็...” สาวน้อยกลืนน้ำลาย “ก็เมื่อคืนหนูทำเรื่องน่าอาย แต่.. แต่..”

“แต่อะไร ว่ามาเร็วๆ” ปวีร์เสียงดุ

“แต่คุณวีก็ไม่ได้ทำอะไรหนูนี่คะ คุณวีรังเกียจหนูใช่ไหม” เสียงถามอ่อนปวกเปียก มันน่าอับอาย แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกเสียใจที่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอมากกว่า

“ใครว่ารังเกียจ”

“แต่คุณวีก็ไม่ได้ทำ” เธอย้อนขึ้นมาทันควัน แล้วก้มหน้าหลบไปอีก มันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังยินยอมพร้อมใจ กำลังเรียกร้องให้เขาทำในสิ่งนั้น

ปวีร์กอดร่างบอบบางแน่นๆ ลูบผมสาวน้อยแผ่วเบาก่อนพูด

“นั่นเพราะเธอไม่เต็มใจ”

“คุณรู้ได้ไงว่าหนูไม่เต็มใจ”

...เอ้า ...เปิดเผยความในใจไปอีกแล้วสวนส้มเอ๋ย... สาวน้อยอยากจะตีปากตัวเองแรงๆ

............................................