จบ วริษาของอาชัญ
37
ตอน
17.3K
เข้าชม
14
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
73
เพิ่มลงคลัง
คำเตือนเนื้อหา
คำเตือนเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องอาจมีการสปอยล์ถึงเนื้อเรื่องหลัก
วริษา ถูกน้าแท้ๆ พาขึ้นรถมายังใจกลางหุบเขา น้าทิ้งเธอไว้ที่นี่แล้วจากไปพร้อมกับเงินก้อนใหญ่ วริษาจะทำอะไรได้ นอกจากทำใจ

 NC เกือบทุกตอนน 

(จะปิดตอน และเพิ่มเหรียญ หลังจบเรื่องนะคะ) 

⭐⭐⭐⭐⭐ 

“ไอ้ชัญ มึงเอาจริงเหรอวะ ดูยังเด็กอยู่เลยนะมึง คุกเลยนะโว้ย” เมษากระซิบถามเพื่อน ปรายตามองไปทางหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งสงบเสงี่ยมอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว 

“ยี่สิบแล้ว ไม่เด็กแล้วมึง เอาได้ ..ดีด้วย” อาชัญบอกเพื่อนด้วยยิ้มกระหยิ่มที่ปิดบังไว้ไม่มิด 

“มึงลองแล้วเหรอ” เมษาอมยิ้มถาม 

“ยังโว้ย” อาชัญโวยแล้วหุบปากลดเสียงลง “กำลังจะลองมึงก็โผล่มาเนี่ยแหละ” 

“อ้อ กูมาผิดจังหวะสินะ” เมษาหัวเราะขำ เขาปิดแผลให้เพื่อนเรียบร้อยก็ผลักขาทิ้งอย่างไม่ใยดี 

“ก็ดีแล้ว กูจะได้ไม่พลาด” เขาหมายถึงพลาดทำหญิงสาวท้องเสียก่อนที่จะใช้งานเธอจนคุ้ม 

“จริงๆ กูก็อยากจะฝังยาให้นะ คุมได้นานดีกูจะได้ไม่ต้องมาบ่อยๆ แต่คิดว่าไปทำที่โรงพยาบาลน่าจะดีกว่า กูเลยเอามาแค่ยาฉีด ถ้ามึงลองแล้วติดใจมึงก็พาไปฝังยาคุมที่โรงพยาบาลแล้วกัน” 

“มึงนี่รอบคอบ” 

“อย่าหนักมากล่ะมึง เดี๋ยวแผลแตกลำบากกูต้องถ่อมาอีก” 

อาชัญยกขาที่มีแผลจะถีบเพื่อนเข้าให้ “แผลไม่แตกหรอกมึง กูจะทำอย่างอื่นแตกมากกว่า” 

หมอเมษาหัวเราะใหญ่โต แล้วเรียกวริษามาหา อาชัญดึงร่างเล็กให้นั่งลงข้างเขา 

“เดี๋ยวฉีดยา” 

“ยา? ยาอะไรหรือคะ” 

“ยาคุม ฉีดยาคุมแล้วจะได้ฉีดยาอย่างอื่นต่อ” 

คราวนี้หมอเมษาหัวเราะพรืด เข็มในมือเกือบหลุดตกพื้น เพื่อนของเขาก็ช่างหน้ามืดแถมยังหน้าด้านหน้าทน ไว้รออยู่กันสองคนแล้วค่อยพูดก็ได้ ให้หมออย่างเขาปฏิบัติหน้าที่เรียบร้อยออกไปให้พ้นหูพ้นตาเสียก่อน ไม่จำเป็นต้องพูดตอนนี้ 

“อย่าหนักล่ะมึง” ผู้เป็นหมอย้ำ เขาโบกมือลาเพื่อน 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว