The Lost Ocean | ตำนานแห่งผืนน้ำที่ถูกลืมเลือน

ว่ากันว่า " ธรรมชาติเป็นสิ่งที่แสนองอาจและน่าเกรงขาม " 

ว่ากันว่า " ท้องทะเลเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวเพราะไม่มีใครล่วงรู้ถึงความลับของสีครามดิ่งลึก " 

แต่ทว่า " มนุษย์เรากลับน่ากลัวยิ่งกว่าห้วงสมุทร " 

꧁෴ਬੇ꧁༻༒༺꧂ਓ෴꧂ 

ในยุคแห่งการเดินเรือหรือยุคสำรวจ ตำนานได้ถูกเล่ากล่าวขานเรื่องราวขึ้นมามากมาย หลายตำนานที่เลือนหายไป และหลายตำนานที่ยังอยู่รอดได้จนถึงปัจจุบัน 

ตลอดหลายร้อยปี ทั้งเรื่องเล่าและตำนานได้ส่งต่อกันมา แล้วคุณล่ะ เคยได้ยินตำนานหรือเรื่องเล่าไหนมาแล้วบ้าง? 

แล้วคุณรู้จักตำนานบทนี้หรือเปล่า? ขอทายว่าไม่ ก็เพราะนี่น่ะเป็น…. 

" ตำนานที่ไม่ถูกกล่าวถึง มีเพียงมหาสมุทรที่รับรู้ และจะเก็บซ่อนมันเอาไว้ " 

" ตลอดกาล... " 

. 

. 

. 

กาลครั้งหนึ่ง ท่ามกลางมหาสมุทรสีคราม เสียงมวลคลื่นซัดสาดและสายลมแรงคอยย้ำเตือน 

' สลัดเอ๋ย นาวีเอ๋ย เจ้าล้วนยืนอยู่บนโลกใบนี้กันทั้งนั้น และไม่ว่าโลกจะหักหลังเจ้าหรือไม่ก็จงก้าวต่อไปเถิด ' 

กลิ่นสมุทรชวนให้คะนึงหา เสียงสายลมยังคงเสนาะหู ความรู้สึกโคลงเคลงของเรือยังติดอยู่ปลายประสาท เสียงโหวกเหวกโวยวายของงานรื่นเริงยังคงดังแว่วมา จดจำไว้ในส่วนลึกของจิตใจไม่ลืมเลือน 

. 

. 

. 

ดวงแล้วดวงเล่า ลำแล้วลำเล่า จมดิ่งลงไป ดำดิ่งลงไป กลับไปสู่ใต้ท้องทะเล 

" ส่งวิญญาณสู่ก้นสมุทร " 

The lost ocean 

" Come with me, the horn of freedom will reverberate through this maritime space. " 

" ที่นี่จะไม่ใช่ผืนน้ำที่พวกเจ้ารู้จักอีกต่อไป " 

Bon vogage! 

**อนึ่ง นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยาย แต่ก็จิ้นได้ไม่ว่าแค่อย่าเกินเลยครับ 

**อสอง กรุณาคอมเม้นด้วยถ้อยคำแบบปัญญาชน สามารถติชมได้ วิจารณ์ได้ ด่าได้ แต่ถ้าด่าแบบเด็กๆด่า ผมพร้อมตอบโต้คุณเสมอ 

ขอบคุณครับ และไปอ่านกันเลย! 

**ไปๆมาๆ กลับมาอัพในนี้ด้วยดีกว่าครับ ช่างแม่มทุกอย่างละ และผลงานนี้ยังลงในเว็บอื่นอีก อาทิ Dek-D ReadAWrite Fictionlog และอื่นๆอาจตามมาภายหลังครับ