" อสูรร้ายพ่ายรัก" พระเอกเลว + ร้าย +หื่น

“บทนำ

สาวไทยบ้านอย่างเตยหอมเด็กที่เป็นลูกของแม่ครัวเก่าของบ้านเทวกุลที่ลาออกไปแต่งงานมีครอบครัวใหม่ได้ฝากเด็กสาวในวันวานเพราะกลัวปัญหาพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยงวันนี้เธอเติบโตเป็นสาวเต็มวัยสวยงามตามธรรมชาติให้มา แต่ก็ไม่ได้สวยสะดุดตาโดดเด่นเหมือนสาวๆวัยเดียวกันที่ชอบแต่งเสริมเติมความงามอยู่เสมอไม่เตยหอมวันนี้ในวัย24ปีเต็มที่จบมาทางด้านอาหารผู้สูงอายุโดยตรงเพื่อที่จบออกมาจะมาดูแลนายหญิงใหญ่ของบ้านคือคุณนวลอนงค์ผู้ให้ความอุปการะเธอมาตลอดตั้งแต่แม่ฝากหญิงสาวไว้ที่บ้านเทวกุลแห่งนี้ด้วยท่านมีอายุเพิ่มมากขึ้นทุกวันโรคต่างๆจึงเริ่มเดินเข้ามาหาหญิงชราวัย76ปีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเตยหอมจึงกรายเป็นคนดูแลใกล้ชิดท่านไปโดยปริยายเพราะทั้งลูกชายลูกสาวรวมถึงหลานๆต่างก็มีแต่กิจการงานที่ต้องเร่งรีบดูแล

ดังคนสังคมเมืองใหญ่ทั่วๆไปนั่นเองต่อให้บ้านอยู่ในรั้วเดียวกันยังแทบนับวันเห็นหน้ากันได้น้อยมากๆแม้จะท่านข้าวเย็นครบตัวพร้อมหน้ายังหาได้อยากยิ่ง เพราะฉะนั้นเตยหอมจึงเป็นทุกอย่างให้คนแก่ที่เหมือนถูกลืมไปโดยปริยาย... แต่เตยหอมก็ไม่ได้เดือดร้อนแต่อย่างใดตรงข้ามหญิงสาวกลับชอบที่จะเป็นยายเพิ่งหน้ามันหัวฟูแต่งตัวเชยๆคอยอยู่ใกล้ชิดหญิงชราเพราะเธอเองก็มีความผูกพันกับท่านดังแม่คนที่สองก็ว่าได้ จึงไม่แปลก นักที่เธอจะได้ใจคนแก่ไปเต็มๆรวมถึงคนรับใช้ที่อยู่ในบ้านใหญ่จนถึงบ้านลูกๆของท่านสองคนที่ปลูกอยู่ในบริเวณเดียวกันส่วนลูกสาวคนโตที่แต่งงานไปกับชาวต่างชาตินั้นก็ย้ายไปอยู่กับสามีนานๆครั้งจึงกลับมาเยี่ยมคุณนวลอนงค์เสียที หน้าตาบ้านๆ 24ปีแล้วจบปริญญาโทแล้วแต่เตยหอมก็ยังโสดสนิทเพราะกับคนภายนอกหญิงสาวพูดน้อยมากจะมีเพียงนาขวัญเพื่อนสมัยเด็กเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่สนิทสุดและยังคงไปมาหาสู่กันเสมอเพราะบ้านของนาขวัญอยู่ถัดไปทางด้านหน้าปากซอยเพราะมารดาของเธอเปิดร้านเบเกอรรี่และกาแฟสดด้วยนั่นเอง ส่วนนาขวัญนั้นเป็นอาจารย์สอนหนังสือในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังไม่ไกลจากบ้านเท่าใดนักทั้งสองจึงไปมาหาสู่กันบ่อยๆและส่วนใหญ่จะเป็นนาขวัญที่มาหาจนทุกคนในรั้วบ้านเทวกุลเข้าใจไปเกินครึ่งว่าคุณเตยหอมสาวอ่อนหวานเรียบร้อยกับอาจารย์สาวหุ่นนางแบบคล่องแคล่วสวยจัดคงเป็นคู่จิ้นไปเรียบร้อยแต่ทั้งสองก็หาใส่ใจไม่ส่วนคุณนวลอนงค์เองก็ดูจะเอ็นดูนาขวัญเป็นอย่างมากๆเพราะยามหญิงสาวมามักมีเรื่องเล่าสนุกๆมาให้คนแก่ได้ฟังเสมอ.... คนแก่ขี้เหงากับเด็กขาดแม่จึงดูจะรักและผูกพันกันเป็นพิเศษจนบางทีหลานอย่างภัทรพลที่เห็นบ่อยๆรู้สึกไม่ชอบใจหญิงสาวเงียบๆเพราะในสายตาเขามองว่ายายเด็กกาฝากนี่กำลังเอาใจคนแก่เพื่อหวังทรัพย์สินเงินทองเสียละมากกว่าแถมยายนี่ในสายตาเขาโคตรจะหยิ่งเพราะขนาดเจอเขาจังๆยังเดินหนีไม่คิดจะพูดคุยทักทายเขาแม้แต่น้อยโธ่เอ๊ยคงคิดว่าเป็นคนโปรดของคุณยายเขาละสิชายหนุ่มคิดเองเออเองเรียบร้อย “แม่วัลลีเย็นนี้บ้านคุณยายมีอะไรมาให้ขึ้นโต๊ะหรือเปล่าละ?” คุณมัทนาลูกสาวคนเล็กของคุณยายนวลอนงค์นั่นมักชอบฝีมือของเตยหอมเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วจึงมักสั่งให้เรือนใหญ่ทำอาหารมาเผื่อเรือนของตนเสมอหากท่านไม่มีงานเลี้ยงต้องออกไปยามค่ำกับสามีคือคุณอนุชิต วรกิจ เจ้าของบริษัทผลิตพาสฯหรืออะไหล่รถยนต์นั่นเองส่วนตัวคุณมัทนานั้นก็มีร้านเพชรที่ต้องดูแลเช่นกันและทั้งสองก็มีบุตรชายคนเดียวคือภัทรพล วรกิจ “มีค่ะคุณมัทวันนี้เมนูคาวเป็นปลาเก๋าราดพริกต้มข่าไก่ค่ะส่วนของหวานมีช่อม่วงค่ะคุณอ้อแล้วก็แม่เตยหอมเขาฝากสลัดไก่น้ำมันงามาให้คุณมัทเป็นพิเศษเพราะเธอว่าน้ำหนักคุณดูจะเพิ่มขึ้นไปหลายกิโลแล้วย้ำมาว่าคุณท่านต้องทานให้ได้นะคะ” คุณมัทนายิ้มแก้มปริทันทีมีเตยหอมอยู่ในบ้านนี้ทุกคนคงต้องโดนจำกัดอาหารกันท่วนทั่วเพราะความที่หญิงสาวจบมาทางสายนี้โดยตรง“แหมรู้ทันฉันไปเสียหมดเชียวนะยายหนูเตยหอมนี่นะ” พูดไปก็ยิ้มเอ็นดูไปด้วยภัทรพลล่ะให้รู้สึกขวางยายเด็กเตยหอมนี่เสียจริงๆ จึงตัดสินใจไม่ร่วมมือเย็นที่บ้านแต่จะออกไปหาอะไรกินข้างนอกกับแฟนสาวอย่างเสียอารมณ์จะกินกับข้าวฝีมือยายเด็กจอมหยิ่งทั้งที่หน้าตาหรือก็ใช่จะสวยงามอะไรเลย... “อ้าวพ่อภัทรจะไปไหนล่ะนั่นไม่ทานข้าวกับแม้แล้วหรือดูสิมีแต่ของน่าทานทั้งนั้นเลย” คุณมัทนาเอ่ยเรียกบุตรชายที่จู่ๆก็พรวดพลาดลุกออกไปเสียอย่างนั้นส่วนคุณอนุชิตเพียงเหลือบตาขึ้นจากหน้าจอแทบเล็ตแล้วสนใจงานตรงหน้าต่อ “พอดีผมเพิ่งนึกได้ว่านัดท่านข้าวกับโฉมเขาไว้นะครับแม่” ชายหนุ่มโกหกมารดาหน้าตาเฉย “ไปกับแม่คนนี้อีกแล้วรึตาภัทร พรุ่งนี้มีแขกจากญี่ปุ่นจะมาเยี่ยมชมโรงงานเราที่ระยองช่วยกลับมาให้ทันด้วยล่ะ”

เสียงเรียบของคุณอนุชิตที่ไม่ได้เงยหน้ามามองชายหนุ่มเลยด้วยซ้ำ  แต่แค่นั้นก็พอจะรู้ว่าบิดาไม่ปลื้มแฟนสาวของเขาเพียงใดเขาไม่เห็นจะเข้าใจโฉมผกาเป็นลูกสาวท่านนายพลใหญ่แถมเรียนจบเมืองนอกมาพร้อมๆกันกับเขาหน้าตาหรือก็สวยสดจนได้แจ้งเกิดเป็นนางเอกคิวทองทันทีที่กลับมาถึงเมื่องไทยได้ไม่นานชายหนุ่มสายหัวน้อยๆอย่างไม่สบอารมณ์ดูอะไรๆวันนี้มันก็ขวางหูขวางตาไปหมดนี่แม้แต่บิดายังไปชมชอบยายเด็กกะโหลกกะลาหน้าเป็นมันทั้งวันนั่นอีกคน

อารมณ์เสีย  ตอนออกรถจึงรุนแรงตามอารมณ์ผู้ขับ....

50%จบตอน

“ผมว่าเราตามใจเจ้าภัทรเยอะไปแล้วนะคุณดูสิเอาแต่ใจขึ้นตามอายุแทนที่จะอายุเยอะขึ้นจะมีความคิดมากขึ้นนี่อะไร ยังใช้อารมณ์เอาแต่ใจยิ่งกว่าเดิมเสียอีก”

คุณอนุชิตบ่นกับภรรยาอย่างกลัดกลุ้มที่บุตรชายคนเดียวเอาแต่เที่ยวเตร่ทั้งที่อายุอานามก็29ปีเข้าไปแล้ว

“ฉันนะไม่ห่วงอะไรเท่ากับเรื่องผู้หญิงหรอกนี่ก็ดูท่าจะติดกับยายปลิงไฮโซโฉมผกาลูกนายพลที่ถูกให้ออกจากราชการเพราะมีนอกมีในข่าวเขาออกจะฉาวลูกเราก็หูหนาตาเล่อจริงๆเลยนะคะคุณ”

ทั้งสองยังคุยกันยาวถึงเรื่องนี้กันด้วยความเครียดอย่างเป็นจริงเป็นจังจนกระทั้งเลยช่วงอาหารค่ำไปจนการไปนั่งทานของหวานที่ห้องนั่งเล่นช่อม่วงสวยงามถูกจัดเรียงดีเห็นแล้วแทบกินไม่ลงเพราะความสวยงามและความคิดของสองสามีภรรยาก็เกิดตรงกันอย่างไม่หน้าเชื่อถึงบางสิ่งที่จะทำให้เจ้าลูกชายต้วดีตายสนิทจอดไม่มีทางเจวอย่างแน่นอน

“จับมันมีเมียเป็นตัวเป็นตนเสียเลยสิคุณ”

ผู้เป็นสามีเป็นคนคนเอ่ยความคิดนี้ออมากอ่น

“แล้วใครละคะที่จะเอาตาพลอยู่หมัด”

“ถึงไม่อยู่หมัดแต่ก็เป็นเมียแต่งมีทะเบียนสมรสจัดงานออกหน้าออกตาเราก็กันพวกผู้หญิงที่เจ้ามาเพื่อหวังตแห่งสะใภ้ได้แล้วนะคุณ”

คุณมัทนาเริ่มเห็นดีกับวิธีของสามี แล้วนางอาจไผลพลอ้ยได้เป็นเจ้าตัวเล็กน่ารักที่จะมาทำให้บานเทวกุลไม่เงียบเหงาอีกต่อไป....

“แล้วคุณมองใครไว้ละค่ะถ้าลองได้พูดขนาดนี้คุณคงมีคนที่มองๆไว้แล้วแน่เลยใช่หรือเปล่า”

คุณมัทนามองหน้าสามีแล้วอมยิ้มอย่างรู้ทันเพราะอยู่ด้วยกันมานานจึงพอจะรู้ใจกันพอสมควร

“ใช่มองมาพักใหญ่แล้ว...และเห็นว่าเด็กคนนี้นี่แหละจะเอาเจ้าเสือร้ายเป็นลูกแมวเชื่องๆอย่างแน่นอน”

“ใครคะ?”

“เด็กเตยหอมคนของคุณแม่ไงถึงจะไม่มีถานะและช่อเสียงเงินทอง...แต่หลายปี่ที่ผ่านมาผมมองเห็นสิ่งที่ดีกว่าเงินทองที่เราก็มีเยอะจนใช้ไม่หมดแล้ว”

ลักษ์นะพูดไปยิ้มไปนี่ล่ะคือความเอาจริงเอาจังในการตัดสินใจที่เดียวเชียวล่ะคุณมัทนารู้ดี

“ไอ้ฉันนะไม่มีปัญหาอยู่แล้วเพราะเห็นนิสัยใจคอมาตั้งแต่เด็กๆยังถักผมเปียไปโรงอู่เลยแต่...คุณแม่เขาจะยกให้ไหมละคะท่านออกจะรักออกจะหวงของท่านขนาดนั้น”

คุณมัทนาเห็นด่านกำแพงสูงลิบขว่างอยู่หน้าเลยล่ะจับเจ้าลูกชายมาเป็นเจ้าบ่าวนะไม่อยากหรอกแต่จะไปขอไข่จงอางเฒ่ามานี่สิเรื่องใหญ่กว่าเห็นๆ

“ไปขอตรงๆนี่ละคุณบอกเหตุบอกผลและความจำเป็นท่านเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคุณอาบน้ำร้อนมาก่อนเราท่านต้องเห็นดีด้วยแน่ๆเชื่อผมเถอะ”

“แต่ว่า...”

“ไม่เข้าถ้ำจงอางค์ใยจะได้ไข่เล่าคุณ”

“ในเมื่อคุณมั่นใจแบบนั้นฉันก็ไม่ค้านแล้วล่ะคะแต่หากตกลงผลออกมาสำเร็จตามคุณว่ามาแล้วเจ้าพลล่ะค่ะมันจะยอมทิ้งความโสดแสนลั้นลาของมันมาเป็นเจ้าบ่าวให้คุณง่ายๆหรือค่ะ?”

คุณมัทนายังกังขา...

“ก็ถ้าขนาดไข่จงอางค์ผมยังเอามาได้กับแค่ไอ้เจ้าตัวปัญหานั่นผมจะจัดการไม่ได้ผมก็ไม่ใช่พ่อมันนะสิ”

พูดจบก็หัวเราะฮึๆตามสะไตรคนพูดน้อยแต่เป็นเจ้าจอมว่างแผนตัวร้ายที่เจ้าเล่ห์ทั้งในเชิงธุรกิจและชีวิตครอบครัว

คุณมัทนาไม่จำต้องกังวลอยู่แล้วเพราะสมัยมาสู่ขอตนเองสามีตนก็เป็นผู้วางแผนมาอย่างดีฉนั้นนางจึงไม่จำเป็นต้องออกหน้าอยู่แล้วอย่างน้อยท่านก็เมตตาเตยหอมมาตั้งแต่ยังเด็กๆด้วยซ้ำได้เห็นความประพฤนิสัยใจคอมาเป็นอย่างดีเด็กคนนี้ถึงจะพูดน้อยดูนุ่มนิ่มแต่ข้างในนั่นแข็งใช่ยอ่ยมิเช่นนั้นคงไม่สามาดแยกห่างจากมารดาโดยมิร้องให้สักแอะยามมารดาจากหนูน้อยในวัย12ปีอย่างน้อยๆอีกคนร้อนเป็นไฟอย่างภัทรพลได้น้ำเย็นๆอย่างเตยหอมคอยช่วยหล่อเลี้ยงไว้มันจึงดูเหมาะสมที่สุดแล้ว....