[นิเย 22] พี่ร้องน้องคราง
“เพราะคุณ… ลูกฉันถึงได้เป็นแบบนี้”
“คุณอย่ามาโทษผมนะ” ผัวเมียคู่หนึ่งทะเลาะกันเสียงดังไปแทบจะทั้งหมู่บ้าน ถึงจะน่าอาย แต่ก็คงไม่มีอะไรที่จะอายมากไปกว่านี้อยู่แล้ว ลูกที่เลี้ยงดูเติบโตมากลายเป็นผู้หญิงใจแตกที่มั่วเซ็กซ์จนโดนตำรวจจับ ตกเป็นขี้ปากป้าข้างบ้าน จนเขากับเธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“เหอะ แต่ต้นเรื่องมันก็มาจากที่คุณให้ลูกไปคุยกับลูกค้าจนโดนรุมกลับมาไม่ใช่หรือไง?” ไม่มีใครอยากยอมรับว่าตัวเองเป็นคนผิด เธอเคยคิดว่าลูกสาวเธอจะเป็นนักกีฬาสาวสวยระดับประเทศ แต่ลูกกลับกลายมาเป็นนักกีฬาในร่มแทน ทุกอย่างมันเลวร้ายเกินกว่าจะรับได้
“มันไม่ใช่เพราะคุณมัวแต่กดดันลูกเหรอ?”
“มันเป็นเพราะคุณต่างหาก วันนี้ฉันสั่งให้คุณเฝ้าลูก แต่คุณก็ปล่อยจนเกิดเรื่อง”
“ผมมีธุระสำคัญ”
“มันสำคัญจนคุณปล่อยให้ลูกออกไปโดนลงแขกกลับมาอีกเหรอ?”
“ตอนนี้มันไม่ใช่เวลามาเกี่ยงกันแล้ว เรามาคิดกันดีกว่าว่าเราจะทำยังไงกับสองคนนี้…” เขาเองก็เจ็บปวด เพราะเขาเคยคิดว่าลูกสาวเขาจะได้เรียนจบด้วยเกียรตินิยมและเรียนต่อให้ไกลกว่า แต่อนาคตที่ฝันไว้พังพังทลาย เขาสิ้นหวังกับชีวิตที่เคยสู้ทนมาหลายสิบปี
“ถ้ามันจะร่านจนท้องไม่มีพ่อให้อับอายขายหน้าชาวบ้าน แล้วยังจะร่านใหม่ วัน ๆ เอาแต่อยากโดนผู้ชายรุมล่ะก็ ฉันว่าฆ่ามันให้ตาย ๆ ไปเลยดีกว่า” เธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เมื่อผู้ชายแถวบ้านจะหนุ่มจะแก่ต่างก็เคยเอาลูกสาวเธอหมด เธอไม่เหลือความภาคภูมิใจแล้ว
“อย่าพูดแบบนั้นนะ”
“ฉันพึ่งพาคุณไม่ได้สักอย่าง ฉันเหนื่อยนะที่ต้องมาเฝ้าพวกมันแบบนี้… เผลอทีไรเป็นต้องร่านออกไปแบให้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้แทงกลับมาจนท้องโย้ ทำไมมันสองคนไม่ตายไปสักที…” พูดด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งใจ เธอนึกย้อนกลับไปตอนที่ทุกอย่างยังคงสวยงาม
Guest
