[นิเย 21] Hot Mom คุณแม่เร่าร้อน
ผู้คนมากมายเต้นกันอยู่ในผับแห่งหนึ่ง
เจนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
เพราะผ่านการศัลยกรรม ฉีด ดึง ทึ้ง มามากมาย ใบหน้าของหญิงสาววัยสามสิบห้าคนนี้ถึงได้สวยใสไม่ต่างจากหญิงสาววัยยี่สิบ เธอโยกเอวเบา ๆ อวดเนื้อหนังขาวผ่องเต่งตึงสะดุดทุกสายตา ก่อนจะหันไปปิ๊งชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมา… และจากสมาร์ตโฟนที่ถือ น่าจะเป็นคนเมาที่รวยด้วย
“ขอชนแก้วหน่อยนะครับคุณ…”
“มิ้งค่ะ” บ้า… เรื่องอะไรเธอจะบอกชื่อตัวเองให้คนอื่นรู้ล่ะ แค่ความสัมพันธ์คืนเดียวที่เดี๋ยวก็คงจบไง เจนี่ผ่านมาหมดแล้ว ทั้งที่เธอติดใจฝ่ายชายหรือฝ่ายชายติดใจเธอหรือทั้งสองฝ่าย แต่ไม่ว่าจะแบบไหน เจนี่ไม่มีทางสานต่อ ก็แค่หาคู่นอน แล้วเปลี่ยนชื่อทุกครั้ง จะได้ไม่ต้องมีคนจำได้
“ผมฮันเตอร์นะ จะไปต่อไหนหรือเปล่า?” ฮันเตอร์ยิ้มกริ่มให้กับเจนี่ และเพราะความเมากับความมืด เขาก็เห็นไม่ชัดเจนเท่าไร พอรู้แค่ว่าอีกฝ่ายเป็นสาวสวยหุ่นดี ใส่กระโปรงรัด ๆ สั้นแค่คืบ ยิ่งหน้าอกหน้าใจที่อวบอึ๋ม ทำให้เขาอยากจะพาเธอไปดูงูเหลือมที่ห้องจริง ๆ
“ก็… ยังไม่รู้สิคะ”
“ไปต่อกับผมไหม?”
“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะพาฉันไปไหน” เจนี่ไม่เชื่อในความรัก เธอใช้ชีวิตด้วยการทำงานอย่างหนักและปลดปล่อยตัวเองด้วยเซ็กซ์กับผู้ชาย ถือคติว่าจะไม่มอบหัวใจให้ใครทั้งนั้น ความรักทำให้เธอเจ็บปวดเกินไป เธอไม่อยากเจ็บอีก เธอต้องมีชีวิตอยู่ที่สูงให้ทุกคนอิจฉา
“ไปดูงูเหลือมผมหน่อยเป็นไง?”
“อุ๊ย เรื่องนั้น...” เจนี่กำลังจะตอบ แต่ก็มีสายเรียกเข้าดังขึ้นมา ทั้งที่เธออุตส่าห์ตัดสายทิ้ง แต่ลูกยังจะโทรตามอยู่ได้… ย้อนกลับไปตอนนั้น เจนี่อายุแค่สิบห้า มีแฟนคนแรก แล้วก็ตั้งท้องขึ้นมา เจนี่ไม่กล้าบอกแม่ สุดท้ายท้องก็ป่องจนปิดไม่อยู่ เด็กในท้องโตเกินกว่าจะเอาออกแล้ว
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ขอตัวนะคะ” และนั่นทำให้แม่ของเจนี่ดุด่า แต่ที่ด่ายิ่งกว่าแม่คือป้าข้างบ้านที่ไม่เคยส่งเสียสักบาท แม่ทนความอับอายไม่ไหว พาเธอหนีไปตั้งตัวที่อื่น เจนี่คลอดเจน่าแล้วก็ทิ้งลูกให้แม่เลี้ยง ส่วนตัวเองก็เรียนจนจบและทำงาน ส่งเงินให้แต่ไม่เคยคิดจะกลับไปดูแผลเป็นเลย
“เชิญตามสบายครับ” ฮันเตอร์กระดกเหล้าต่อ คิดอยู่ในใจว่าสงสัยคงจะมีผัวมาตาม หารู้ไม่ว่า อีกฝ่ายไม่ได้มีผัว แต่มีลูก แล้วลูกก็เป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเอลไวยศาสตร์ ที่เดียวกับที่เขาเรียนด้วย พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นแม่ของเพื่อนรุ่นเดียวกัน แล้วที่สำคัญคือเพื่อนคนนั้นก็แอบชอบเขาอยู่
“เจน่า โทรมามีอะไรอีก?” เจนี่ผละออกจากฝูงชนแบบไม่สบอารมณ์ ก็เธอไม่ได้รักลูกคนนี้เท่าไรไง เห็นเป็นภาระที่เกิดมา ตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเคยหลงเชื่อผู้ชายเลว ๆ ไป แล้วเจน่าก็ไม่เหมือนเธอสักนิด ทั้งขี้ขลาด อ่อนแอ ไม่กล้า มีปัญหาชีวิตตลอดเวลา น่ารำคาญ
“แม่… ช่วยหนูด้วย” เจน่าเอ่ยเสียงสั่น เธอไม่กล้าบอกยายว่าเจออะไรบ้าง เพราะยายป่วยหนัก ถ้ารู้เรื่องคงจะยิ่งทรุดไปอีก จึงหวังจะพึ่งแม่ ในสายตาของเจน่า แม่เป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่ง เธออยากเป็นแบบแม่ แต่ความสามารถคนเรามันไม่ได้เท่ากันหรือเปล่า
“แกร้องไห้อะไร?”
“หนูโดนแกล้ง”
“อีกแล้วเหรอ?”
“อือ… พวกมันแกล้งหนู… แม่ช่วยหนูหน่อยนะ”
“ฟังนะ อีเจน่า ปีนี้แกอายุจะยี่สิบแล้วนะ ตั้งแต่เด็กจนโต แกไปอยู่ที่ไหนก็โดนคนเขาแกล้งตลอด แกต้องหัดโทษตัวเองบ้าง ว่าทำตัวยังไงถึงได้โดนแกล้ง” เจนี่บ่นอย่างไม่สบอารมณ์ กำลังจะวายสาย เพราะเธอไม่เคยอยากรับฟังปัญหาของเจน่าอยู่แล้ว มีแต่เรื่องน่าหงุดหงิด
“หนูไม่ได้ทำอะไรนะแม่ คือ…”
“แกไม่ต้องมาเถียง ไม่ต้องมาพูดอะไรทั้งนั้น พัง… แกทำชีวิตฉันพังไม่พอ ยังจะหาเรื่องน่าปวดหัวมาให้ฉันอีก หึ คนอะไร โดนเขาทำร้ายก็ยังยอมให้เขาขยี้อยู่นั่น คนเรามีมือมีตีนเท่ากัน มันมีตีน แกก็มีตีน แทนที่แกจะสู้บ้าง ถ้าแกสู้กลับ มันจะกล้าทำแกแบบนี้ไหม?”
“นะ… หนู...”
“หุบปาก เลิกร้องไห้ได้แล้ว ฉันสั่งให้แกไปสู้กับมัน แล้วไม่ต้องโทรมาอีกนะ” เจนี่ตัดสายทิ้ง โดยไม่รู้เลยว่า… ผลของการกระทำนี้ จะทำให้เธอต้องรู้สึกผิดในฐานะแม่ที่ไม่เคยได้ปกป้องลูกสาวคนเดียวเลย เพราะลูกสาวของเธอจะตกเป็นเหยื่อของคนเลวในมหาวิทยาลัย…
และเธอจะต้องสวมรอยไปแก้แค้นยังไงกันล่ะ!
Guest
