บ่วงรักนางร้ายฝึกหัด

     มัลลิการับหน้าที่เป็นพิธีกรในการสัมภาษณ์ชายหนุ่มเริ่มต้นเป็นคำถามทั่ว ๆ ไป ก่อนจะวกกลับมาเป็นคำถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว 

        “ขออนุญาตเรียกคุณหมอซันนะคะ” มัลลิกาโปรยยิ้มหวานเต็มใบหน้า เพื่อให้บรรยากาศดูผ่อนคลายไม่ตึงเครียดเกินไป เพราะสิ่งที่ถามก่อนหน้านั้นจริงจังมากพอแล้ว 

        “ครับ” 

        “เป็นคำถามที่สาว ๆ อยากรู้…” มัลลิกาเกริ่นนำ ใบหน้ายิ้มแย้ม 

        “สถานะหัวใจตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ” ทินกรกระตุกยิ้มมุมปาก หัวใจมัลลิกาเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน 

        “อืม…จะตอบยังไงดี เอาเป็นว่าตอนนี้ผมยังสนุกกับการทำงานอยู่ครับ” คำตอบโคตรพระเอก มัลลิกาคิดในใจ แต่ก็ถามต่อเพราะเป็นหน้าที่ 

        “แล้วหมอซันพอจะตอบได้ไหมคะว่าสเปกผู้หญิงที่ชอบเป็นแบบไหน” เสียงหวานยังคงถามต่อไม่ลดละความพยายาม 

        “สเปก? …” ทินกรทำหน้าครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนตอบถาม 

        “ไม่มีครับ สำหรับผมยังไงก็ได้ ขอแค่ไลฟ์สไตล์ตรงกันก็พอ เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยมีเวลา ส่วนใหญ่เวลาทั้งหมดของผมครึ่งหนึ่งอยู่ที่โรงพยาบาล” ทินกรตอบตามความจริง ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่เข้าใจข้อนี้ มัลลิกาทำหน้าที่ของตัวเองจนจบ ส่วนเรื่องค่าจ้างทอฝันเป็นคนจัดการ 

        “อุ๊ย…” ร่างบางเซถลาปะทะอกกว้าง กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ โชยเข้าจมูก จนเผลอสูดดมเข้าเต็มปอดอย่างเผลอไผลไม่รู้ตัว 

        “ขอโทษนะครับ ผมไม่ทันสังเกต” เสียงทุ้มเอ่ยปากขอโทษหญิงสาวที่เดินชน ทินกรรวบเอวคอดกิ่วคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ให้ล้ม เผลอสูดกลิ่นตัวหอมอ่อน ๆ ของหญิงสาวเข้าเต็มปอดด้วยเช่นกัน ให้ตายเถอะ ทินกรด่าตัวเองในใจ 

        “ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษหมอซันเหมือนกันนะคะที่เดินไม่ระวัง” มัลลิกาดันตัวออกห่างเล็กน้อย ส่งยิ้มให้กับความเป็นสุภาพบุรุษ ยอมรับว่าเธอรู้สึกดีไม่น้อย หัวใจเต้นตึกตักอยู่ในอก คนอะไรจับตรงไหนก็มีแต่กล้าม ถ้าเขารู้ว่าเธออ่านกินเขาอยู่ละก็ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน 

        “มองแบบนี้ผมเขินเป็นนะคุณ” ทินกรกระตุกยิ้มมุมปาก ขยันอ่อยซะเหลือเกินนะพ่อคุณ เดี๋ยวแม่จับกินให้เรียบ 

        “หมอเนี่ยนะเขิน ไม่อยากจะเชื่อ” มัลลิกาเงยหน้าขึ้นมองเขา ทำหน้าไม่อยากเชื่อสิ่งที่เขาพูดสักเท่าไหร่ 

        “เชื่อเถอะ คุณชื่อลัคกี้ที่แปลว่าโชคดีใช่ไหม” 

        “ใช่ค่ะ แต่โชคไม่ค่อยเข้าข้างสักเท่าไหร่” เธอตอบยิ้ม ๆ คิดในใจใครจะคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดแบบเขาที่มีทุกอย่างเพียบพร้อมตั้งแต่เกิด 

        “ขอถามนอกรอบได้ไหมคะ” มัลลิกาถามหยั่งเชิง 

        “ได้ครับ ถ้าตอบได้ผมจะตอบ” 

        “หมอไม่มีแฟนจริง ๆ เหรอคะ หรือที่ให้สัมภาษณ์แบบนั้นเพื่อสร้างเรตติ้งให้ตัวเอง” 

        “ไม่มีครับ ผมไม่ใช่ดารานักแสดง ก็อย่างที่บอกในสัมภาษณ์นั่นแหละครับ อาชีพหมอคุณก็เห็นวัน ๆ อยู่แต่โรงพยาบาล จะมีเวลาที่ไหนไปจีบสาว” ทินกรเอ่ยด้วยรอยยิ้มเช่นเคย 

        “ไม่รู้สิคะ แค่หมออยู่เฉย ๆ ก็คงมีสาว ๆ เรียงแถวเข้าไปจีบหมอถึงโรงพยาบาลก็ได้ใครจะไปรู้…” มัลลิกายกยิ้มมุมปาก ขยับตัวเข้าไปใกล้เขาอีกนิด ส่งสายตาหวานเชิญชวน ถึงเธอจะเกิดมาเป็นผู้หญิง เธอก็มีสิทธิ์เลือก ไม่จำเป็นต้องรอให้ใครมาจีบ ถ้าถูกใจเธอพร้อมที่จะเดินหน้าเต็มกำลัง ใช่ก็คือใช่ แต่ถ้าคบกันไปแล้วไม่ใช่ เธอยินดีเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง ถือว่าเธอเต็มที่แล้วกับทุกความสัมพันธ์