รักที่ถูกโยนทิ้ง

         ช่วงปิดเทอม ฉายรวีนักศึกษาชั้นปีที่ 4 อีกแค่เทอมเดียวก็จะสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ด้านการบริหารธุรกิจดังที่ตั้งใจเอาไว้ เมื่อเรียนจบเธอต้องเข้ามาเรียนรู้งานที่บริษัททั้งหมด ดังนั้นเธอเหลือเวลาหลังจากเรียนจบอีกแค่ 1 ปีเท่านั้น ที่จะได้อยู่ดูแลเขาในฐานะภรรยา เพราะหลังจากนั้นเธอต้องยืนด้วยขาของตัวเอง จอมทัพก็จะเป็นอิสระ ปลดปล่อยพันธนาการที่ผูกมัดไว้ด้วยคำว่าบุญคุณ ทำให้เขาต้องกล้ำกลืนอยู่ในสถานะสามีในนามมานานหลายปี 

         “วันนี้พี่จอมจะกลับมาทานข้าวเย็นไหมคะ” ฉายรวีถามเสียงนุ่ม ถึงแม้จะไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายเช่นสามีภรรยาคู่อื่น แต่เธอก็มีความสุขที่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาแบบนี้ ในเวลาที่เขากลับบ้านช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ หลังจากที่ระหกระเหินออกไปใช้ชีวิตอยู่คอนโดมาเกือบสี่ปี วันนี้จอมทัพเปลี่ยนไปมาก ดูสุขุมเยือกเย็น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น 

         “ยังไม่รู้เลยตะวัน พี่ว่าอย่ารอดีกว่า หิวก็กินก่อนเลย” จอมทัพพูดตัดบท เขาไม่อยากให้ความหวังใด ๆ กับเธอ ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่แน่ใจ ดวงตาคมเข้มหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า แผ่นหลังกว้างพิงโซฟา ก่อนจะลืมตาขึ้นดูข่าวในโทรทัศน์ เวลาผ่านไปเกือบสี่ปีที่ฉายรวีวนเวียนอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถึงแม้เขาจะออกไปอยู่นอกบ้าน แต่เรื่องราวของเธอก็ถูกถ่ายทอดมาให้รับรู้โดยตลอด 

         ฉายรวีทำเพียงยิ้มบาง ๆ ส่งให้ ไม่พูดอะไรให้เขารำคาญใจอีก ความรู้สึกของเธอชัดเจนขึ้น มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกดี ๆ แต่เธอคิดกับเขามากว่าพี่ชาย ทั้งที่เขาย้ำนักย้ำหนาว่าคิดกับเธอแค่น้องสาว 

..................................................................................... 

ฝากติดตามนามปากกา พริกเม็ดเล็ก เผ็ดถึงใจ ด้วยนะคะ