“ทำไมพวกพี่จะไม่รู้ว่าน้องคือใคร? ถ้าไม่รู้จะตามมาถึงนี่ได้เหรอ?” รวิศถามเธอแล้วยกยิ้มอย่างหล่อที่มุมปาก
“เหอะ! ตอนอยู่พัทยาพวกคุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใครยังตามฉันไปได้ถึงมูนเลิฟเวอร์เลย อย่าคิดว่าฉันสวยแล้วใจง่ายนะยะ ไม่ใช่ว่าหล่อ รวยแล้วจะจีบฉันติดนะ” มุกนิลพูดไปกอดอกมองหน้าพวกเขาไป
“แม่ง... มั่นใจฉิบหายว่าตัวเองสวย” โรมหัวเราะแล้วจ้องตาเธอตอบ
“ถ้าไม่สวยพวกคุณจะขอซื้อเหรอ? สรุปมาทำไมเนี่ย? แล้วคุณ...” สาวน้อยถามแล้วหันไปมองรวิศ
“เมื่อกี้คุณเรียกใครว่าน้อง? ใครน้องคุณ ฉันลูกคนเดียวย่ะ ไม่มีพี่หน้าฝรั่งอย่างพวกคุณด้วย” เธอถามเขาน้ำเสียงเผ็ดร้อน
“ไม่มีพี่หน้าฝรั่งแล้วอยากมีลูกหน้าฝรั่งไหม? พี่ทำให้ได้นะ” รวิศถามยิ้ม ๆ