“และเบก็บอกว่าเบไม่ได้รักพี่...” สาวน้อยพูดต่อเสียงเบาเหมือนรู้สึกผิด
ศึกรบยักไหล่อีกครั้ง
“พี่ไม่สนไง ถึงเบบี้จะรักไอ้ไคแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใจให้พี่ ถ้าไม่มีใจเลยสักนิดเบบี้จะยอมนอนให้พี่ทำเหมือนเมื่อกี้ไหม?” เขาถามยิ้ม ๆ
ก็จริงของเขา เธอรู้ตัวเองดีที่สุดว่าเธอไม่ใช่คนง่าย... ง่ายก็แต่กับเขานี่แหละ... อ้อ... และกับพี่ไคอีกคน
สาวน้อยนิ่งคิดอยู่นานว่าทำไมตัวเองถึงต้องยอมเขาขนาดนี้ด้วย
“เบว่า... เบอาจจะยอมพี่โซแค่เพราะตอนนี้เบมีพี่ไคกลับเข้ามาในชีวิตของเบ เบอาจจะอยากหาใครสักคนมาช่วยคานอำนาจของพี่ไคในใจของเบ และคนคนนั้นก็คือพี่โซ ถ้าพี่ได้ยินอย่างนี้แล้วพี่จะเสียใจไหม?” เธอตอบตามตรงหลังจากพิจารณาความคิดของตัวเองดีแล้ว
ศึกรบยักไหล่อีกครั้ง
“เสียใจเรื่องอะไร? พี่แค่อยากให้เบบี้หันมามองพี่ ให้โอกาสพี่ ซึ่งพี่ก็ได้โอกาสนั้นแล้วพี่ต้องเสียใจเรื่องอะไร?” เขาถามเธอกลับ
“ก็... เสียใจที่เบใช้พี่เป็นเครื่องมือให้ตัวเองไม่สนใจพี่ไค เบร้ายกับพี่นะ”
หลังจากมีสัมพันธ์ที่เรียกได้ว่า ‘ลึกซึ้ง’ กันได้เพียงครู่เดียว สาวน้อยก็ใจอ่อนให้เขาแล้ว
“ถ้าไม่ใช่พี่แต่เป็นคนอื่นเบจะยอมให้เขามาคานอำนาจไอ้ไคในใจเบไหมล่ะ?”
กนากานต์ส่ายหน้าพรืดแทนคำตอบทันที
“นั่นก็แสดงว่าเบบี้ต้องมีใจให้พี่บ้างแหละ หนูถึงยอมให้พี่ทำขนาดนี้ ดังนั้นหนูไม่ต้องคิดมากว่าตัวเองจะร้ายกับพี่ พี่ไม่สนว่าความสัมพันธ์เริ่มต้นของเรามันจะร้ายไหม พี่อยากให้มันขึ้นต้นด้วยร้ายแต่จบด้วยรัก แค่นั้นก็พอ” เขาตอบเธอยิ้ม ๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วดึงตัวสาวน้อยเข้ามาบดจูบดูดดื่ม
Guest
