คุณพ่อขาอย่าดุหนู

     “มองอะไรแบบนั้น” ลัลน์ลลิตเอ่ยขึ้น เมื่อทนสายตาโลมเลียของเพื่อนไม่ไหว 

        “จะว่าไปหุ่นลัลน์โคตรเซ็กซี่เลยรู้ตัวหรือเปล่า ฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังอิจฉาเลย” ภาวินีเอ่ยชมตรง ๆ 

        “บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้” คนถูกชมถึงกับหน้าแดงระเรื่อ 

        “หุ่นเอกซ์แบบนี้พ่อฉันชอบ เธอสนใจพ่อฉันไหม พ่อฉันยังหนุ่มยังแน่น สาวแก่แม่ม่ายติดตรึม หัวกระไดไม่เคยแห้ง” ภาวินีเชียร์เพื่อนสุดแรงเกิด 

        “จะบ้าเหรอภา แค่นี้พ่อเธอก็แทบจะแหกอกฉันวันละหลายร้อยรอบอยู่แล้ว อีกอย่างฉันไม่ชอบคนแก่” ลัลน์ลลิตหน้าปฏิเสธอย่างเร็ว  

        “เหรอจ๊ะ ไม่เคยได้ยินหรอกยิ่งแก่ยิ่งอร่อย ประสบการณ์เพียบ ผู้ชายก็เหมือนมะพร้าวยิ่งแก่ยิ่งมัน” ภาวินีขยันหาคำเปรียบเปรย  

        “ดูปาก…ฉันไม่ชอบคนแก่เหมือนใครบางคน” ลัลน์ลลิตชี้ที่ปากของตัวเองด้วยความมั่นใจ  

        “ระวังเถอะ เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น” ลัลน์ลลิตทำเมินไม่สนใจคำพูดของเพื่อน เธอชอบคนอายุใกล้เคียงกันมากกว่า เธอกับพ่อของภาวินีอายุห่างกันเกินไป ช่องว่างระหว่างวัยเป็นปัญหาใหญ่สำหรับการใช้ชีวิตคู่ 

        “ฉันว่าตอนนี้เธอควรหาวิธีบอกพ่อก่อนดีกว่าไหมว่าเธอมีเจ้าตัวเล็ก” 

        “รู้แล้วจ้ะ เรื่องนี้ฉันคุยกับพี่ฐานทัพแล้วเมื่อคืน เขาจะพาฉันไปจดทะเบียนสมรส แล้วค่อยจัดงานแต่งงาน ติดอยู่ที่พ่อนี่แหละ ไม่รู้จะยอมรับพี่ฐานทัพหรือเปล่า” ลัลน์ลลิตปรายตามองบน คุยกันอีท่าไหนเช้ามาถึงได้คอแดงเป็นจ้ำ ๆ ลัลน์ลลิตมองบน 

        “เฮ้ย พ่อเธอคงไม่ฆ่าลูกในไส้หรอก คนที่โดนฆ่าหมกสวนยางน่าจะเป็นฉันมากกว่า” ลัลน์ลลิตพูดจบก็หันไปเก็บของเตรียมกลับ