แค่ลองรักดูสักครั้ง

**เข้ามาแล้วฝากกดถูกใจเรื่องให้พี่ไต้กับน้องมีนหน่อยน้า กำลังใจเล็ก ๆ ค่ะ** 

เขาคือพี่ชายของเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียว เธอแอบปลื้มเขาตั้งแต่เรียนมัธยม แม้จะเจอหน้ากันนับครั้งได้ แต่เรื่องราวของเขาไม่เคยจางหายไป จนกระทั่งเธอกับเขาไม่ได้เจอกันนานถึงห้าปี กลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนที่เธอโตพอสมควร...  

และเขาดันถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็น แล้วจะทำอย่างไรเมื่อชีวิตในปัจจุบันของเธอไม่ได้เรียบง่ายเฉกและเต็มไปด้วยบาดแผล ชีวิตด่างพร้อยไม่ดีพอที่จะรักกับเขา แต่ยิ่งหนีห่างกลับยิ่งใกล้ชิดมากกว่าเดิม เรื่องราวความรักของมีนาจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ในเรื่อง "แค่ลองรักดูสักครั้ง"  

สปอย...  

“ทำไมนั่งแบบนั้น นั่งดี ๆ สิ” 

“มีนกลัวทำสีรถพี่ไต้ถลอก แพงขนาดนี้ไม่มีปัญญาหาเงินมาซ่อมให้หรอกค่ะ” 

“พูดไปเรื่อย” เสียงทุ้มหัวเราะให้ได้ยิน ไวกว่านั้นคือมือหนาก็วางแปะลงเป็นศีรษะของฉันพร้อมโยกไปมาเบา ๆ “นั่งธรรมดานั่นแหละ มันไม่ถลอกง่ายขนาดนั้นหรอก” 

“…” 

“แต่ถ้าถลอกพี่จะให้มีนชดใช้โดยการเป็นแม่ครัวให้พี่ทั้งชีวิตเลยดีไหม” 

ทั้งการกระทำและคำพูดที่ชวนคิดไปไกลส่งผลให้หัวใจสั่นคลอนอย่างแรง พยายามที่จะไม่คิดมากและคิดลึกกับการกระทำดังกล่าว ทำไมมันช่างยากเย็นเหลือเกิน 

“เงียบเลยแฮะ” 

“ถ้าพี่ไต้ทนกินอาหารฝีมือมีนได้ทั้งชีวิตก็ตกลงตามนั้นค่ะ” ไม่อยากให้อีกฝ่ายพูดอ่อยอยู่ฝ่ายเดียวจึงสู้บ้าง แน่นอนว่ามันคงจะถูกใจพี่ไต้มากถึงได้หัวเราะตอบรับ ส่วนนิ้วเคาะลงกับพวงมาลัยรถอย่างอารมณ์ดี 

“พี่กินได้หมดนั่นแหละมีน” 

“…” 

“ถ้าอันไหนถูกปากให้กินซ้ำทั้งชีวิตยังได้เลย” 

*************************** 

แนะนำตัวละคร 

พระเอก: ไต้ฝุ่น  

อายุ: 30 ปี  

เป็นเจ้าของไนต์คลับชื่อดังย่านกรุงเทพมหานคร  

เพื่อน - ดาวิษหรือดาร์ก หุ่นส่วนไนต์คลับอีก 50% 

เพื่อน - จันจิราหรือแจน เพื่อนสาวอีกคนในกลุ่ม   

นางเอก: มีนาหรือมีน  

อายุ: 25 ปี  

เป็นนักเขียนนิยายอิสระ  

เพื่อน - ตติมาหรือต้นน้ำ เป็นน้องสาวของไต้ฝุ่น  

**คำเตือนเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้** 

นางเอกมีอาการป่วยเป็นโรคซึมเศร้า แพนิค และโรคย้ำคิดย้ำทำ เนื้อหานิยายจะดำเนินไปอย่างเชื่องช้าแต่ไม่ได้ให้ความรำคาญแต่อย่างใด  

-ไม่มีฉากทำร้ายร่างกายหรือฆ่าตัวตาย  

-เป็นนิยายที่สร้างขึ้นเพื่อให้คนทั่วไปเข้าใจคนที่เป็นโรคดังกล่าวโดยเฉพาะ  

-มีปมว่านางเอกเป็นได้อย่างไร การรักษา และพัฒนาการใช้ชีวิตดำเนินไปตามเนื้อหาของเรื่อง 

-พระเอกรักและดูแลนางเอกดีมาก ไม่มีการพูดจาหรือกระทำให้เจ็บช้ำหรือแตกสลายมากกว่าเดิม 

-มีความกดดันในการใช้ชีวิต แต่ไม่มากพอที่อ่านแล้วจะทำให้เครียด  

*************************************** 

ทักทายนักอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ 

สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากที่หายไปนานหลายเดือนตอนนี้กลับมาแล้วนะคะ แต่กลับมาไม่ได้สมบูรณ์เท่าไหร่นัก งานอาจจะไม่ได้ออกบ่อยเหมือนเมื่อก่อนเนื่องจากไรท์ไม่สบายค่ะ ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเหมือนนางเอกเรื่องนี้เลยอิอิ 5555555555 แต่ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว พอที่จะเขียนนิยายได้บ้างแล้วค่ะ  

ยอมรับว่าตื่นเต้นมากเพราะหายไปนาน ไม่รู้ว่านักอ่านของนันทิกานต์จะหายไปด้วยหรือเปล่า อย่างไรแล้วสามารถพูดคุยกันได้ที่คอมเมนต์ด้านใต้หรือทักเพจ 'นันทิกานต์' มาได้เลยนะคะ ไรท์อัปเดตเรื่องราวชีวิตในนั้นตลอดค่ะ  

ใด ๆ แล้วขอกำลังใจในการไปต่อกับเรื่องนี้โดยการกดถูกใจนิยายให้หน่อยน้า หนึ่งหัวใจมีค่ามาก ๆ ในการเขียนต่อเลยค่ะ  

ขอบคุณสำหรับการรอคอยและการซัพพอร์ตเสมอมาค่ะ  

ด้วยรักนันทิกานต์