**เข้ามาแล้วกดถูกใจให้นุ้งหน่อยน้า กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่า**
สปอย...
“ยืนจ้องทำไม” แต่ดูเหมือนว่าฉันจะจ้องอีกฝ่ายนานเกินไปก็เลยทำให้คนที่ตื่นมาทำงานตั้งแต่เช้ารู้ตัว “หรืออยากออกไปกินข้างนอก?”
“เปล่าค่ะ แค่เห็นเมาท์สีชมพูน่ารักดี ก็เลยยืนจ้อง”
“ชมของที่ตัวเองซื้อมาก็เป็น”
“ต้องชมสิคะ ก็มันน่ารักนี่นา” ว่าแล้วแอบทำปากยื่น ซึ่งคุณรันไม่เห็นหรอก “ถ้าไม่น่ารักคุณรันจะใช้ทำไม”
“อืม… ก็น่ารักดี” ตาคมที่จ้องหน้าจออยู่นั้นเลื่อนหันมาสบตากับฉันนิ่ง “น่ารักจริง ๆ”
“…”
“น่ารักเหมือนเธอเลยหวาน”
*******************
คำเตือน
**นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง อาจไม่สมเหตุสมผลบ้างในบางครั้ง กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน**
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักโรแมนติก มีปมดราม่าแต่ไม่ใช่ตัวพระนาง เนื้อหาอาจจะไม่เหมาะสำหรับคุณรี๊ดที่ชอบอ่านดราม่าหนัก ๆ หรือเนื้อหาค่อนข้างเข้มข้น หากอ่านแล้วไม่ชอบใจ หรือไม่ถูกใจอย่ากดสั่งซื้ออีบุ๊ค หรือปลดล็อคเหรียญนะคะ ไม่อยากให้ผิดหวังค่ะ
ขอบคุณที่ซัพพอร์ตและสนับสนุนนะคะ รักน้า ><
Guest
