ใต้เงาอคิราห์

เขาเป็นดังสุริยาสาดแสงร้อนแรงแผดเผา เธอดุจน้ำค้างพราวบนชามน้ำจิ้มแจ่วที่ทั้งเด็ดและเผ็ดจนแสบทรวง 

ความบาดหมางเล็ก ๆ ในตระกูล นำมาซึ่งข้อพิพาทร้ายแรง เพียงเส้นทางความรักของเขาและเธอมิได้โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ แม้เนื้อตัวจะเต็มไปด้วยรอยขวากหนามขีดข่วน แต่เธอมักพกพายาหม่องและข้าวกล่องไว้กินตลอดทางเสมอ ไม่ว่าอย่างไรต้องข้ามผ่านอุปสรรคและถึงจุดมุ่งหมายได้อย่างสะบักสะบอมแน่นอน 

“เอาตัวเข้าแลกแบบนี้คุ้มแล้วเหรอ” 

“ฉันไม่ได้ทำอะไรเสียหาย”  

“อ้อ... ไปนั่งให้ผู้ชายแก่คราวพ่อล้วงหน้าล้วงหลังในที่สาธารณะนี่ไม่เสียหายเลยสินะ หึ... สงสัยจะทำบ่อยจนเคยตัว วิธีโง่ๆ ไม่มีสมองแบบนี้ยังคิดขึ้นมาได้” น้ำเสียงเยาะหยันหมิ่นแคลนเสียจนคนฟังทนใจเย็นไม่ไหวอีกต่อไป 

“ฉันจะทำอะไร ไม่มีสมองยังไงมันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน นายไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาเผือก เอาเวลาไปสนใจคู่หมั้นของตัวเองดีกว่า ช่วยจอดรถข้างหน้านี้ด้วยฉันจะลง ขอบใจนะที่กรุณามาส่ง สวัสดี” คำพูดไพเราะเพราะพริ้งแต่สุ้มเสียงกระแทกแดกดัน แค่ข่มใจไม่ฟาดปากเข้าให้ก็ดีเท่าไรแล้ว 

ยิ่งคนตัวเล็กร้องอยากไปจากเขามากเท่าไรเท้าที่เหยียบคันเร่งยิ่งกระทืบแรงขึ้นเท่านั้น มือบางจิกขอบเบาะจนเจ็บเล็บ โอ๊ย!! โมโหๆ (แต่ทำอะไรไม่ได้) 

“นี่!! ถ้าอยากตายนักก็ไปตายคนเดียวสิวะ จะมาลากฉันไปตายด้วยทำไม จอดเดี๋ยวนี้เลยฉันจะลง” พร้อมกับสั่งคำขาด ให้มันรู้เสียบ้างว่าไผเป็นไผ อย่าให้คนงามกลายร่างเป็นผีเสื้อสมุทรเชียว 

เอี๊ยด.... ได้ผลชะงัด สปอร์ตคันงามหักเลี้ยวเข้าข้างทาง เบรกจนคนนั่งมาด้วยหัวทิ่มหัวตำ หญิงสาวรีบหันไปจะปลดล็อคประตูเตรียมเผ่น แต่ยังไม่ทันได้ทำดังตั้งใจไหล่บางกลับถูกกระชากโดยสารถีสายโหด 

“โอ๊ย!!” แรงกระชากนั้นรุนแรงจนไหล่ของเธอแทบหลุด สาวเจ้าอารมณ์เดือดดาลหันมาตั้งท่าด่ากราดด้วยโทสะ แต่กลับเป็นฝ่ายถูกตะคอกสียเอง 

“ทำไม ไม่อยากลงนรกพร้อมฉัน แต่อยากไปขึ้นสวรรค์กับไอ้แก่นั่นงั้นสิ เพื่อผลประโยชน์ยอมเอาตัวเข้าแลก ทำตัวไร้ค่า เอางี้ไหมยาหยีฉันจ่ายให้เธอมากกว่าค่านายหน้าสองเท่า แค่คืนนี้เธอไปนอนเล่นบนเตียงทำให้ฉันพอใจ งานง่ายๆ ค่าตอบแทนงามๆ เป็นไง” 

ป๊าดด ผ่านมาหลายปีปากคอเลาะร้ายไม่เคยเปลี่ยน พูดขนาดนี้มันต่างจากตบหน้ากันตรงไหน  

หึ่ย... หยามหน้ากันขนาดนี้ยังทนกล้ำกลืนอยู่ได้ก็ไม่ใช่นังหยีแล้ว