“คุณชาย พาข้าหนีไปอยู่ที่อื่นได้หรือไม่เจ้าคะ ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากให้ท่านราชครูแตะต้องร่างกายข้าอีก” นางเอ่ยอย่างออดอ้อน ซบหน้าลงบนไหล่แกร่ง ขณะโย้สะโพกขึ้นลง ให้ความแข็งคัดเสียดสีร่องฉ่ำเยิ้ม
ลีลาของเย่หรัวชิงทำให้กั่วฉินฟ่งเสียวจนตาลอย เขาส่งเสียงพร่าออกมาจากลำคอ ขณะเด้งท่อนเอ็นขึ้นสวนร่องสวาทที่ตอกลงมาอย่างรู้จังหวะ
แจะๆๆๆๆๆ
“อ่า ไม่ ไม่ได้หรอก” กั่วฉินฟ่งเอ่ยเสียงพร่า ขณะเด้งท่อนฉ่ำขึ้นรับความเร่าร้อนของนาง “ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้”
เย่หรัวชิงสบตากับเขานิ่ง สะโพกที่ขยับอย่างเร่าร้อนหยุดลง ฝ่ามือขาวทั้งสองข้างยังคงเกาะไหล่หนาเอาไว้เป็นหลักยึด “เหตุใด เหตุใดถึงไม่ได้ คุณชายไม่รักข้าหรือ”
“ไม่ ข้ามีวิธีที่ดีกว่านั้น เพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย”
“คุณชายจะทำอย่างไรเจ้าคะ” นางถามด้วยความสงสัย ร่างกายยังชื้นไปด้วยเหงื่อ จังหวะรักถูกหยุดลงเพราะความขุ่นข้องภายในใจ นางไม่เข้าใจว่าคุณชายจะทำอย่างไร หากยังมีบิดาของเขาอยู่ นางกับเขาก็ไม่มีวันที่จะอยู่ด้วยกันได้อย่างเปิดเผย เพราะนางได้อยู่ในฐานะภรรยาพ่อของเขาแล้ว ท่านราชครูไม่มีทางที่จะยอมให้นางกับบุตรชายตนเองสมหวัง
กั่วฉินฟ่งมองหญิงสาวนิ่ง แววตาฉายแววจริงจังเหี้ยมโหด “ข้าจะลวงท่านพ่อออกไปที่ชายป่า แล้วฆ่าทิ้งซะ”
คำพูดของของเขาทำให้เย่หรัวชิงเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจ “ฆ่าทิ้ง หมายความว่าคุณชายจะวางแผนฆ่าบิดาตนเองหรือ”
กั่วฉินฟ่งรั้งร่างอวบอิ่มแนบชิด ก้มลงไล้เลียทรวงงามชูชันแล้วเอ่ยเสียงพร่า “เพื่อเจ้า ต่อให้ต้องฆ่าคนทั้งแผ่นดิน ข้าก็ทำได้ทั้งนั้น”
พลอยคิรามารายงานตัวแล้วค่าา ฝากนิยายเรื่องใหม่ล่าสุดด้วยนะคะ ถ้าอ่านแล้วถูกจริต อย่าลืมกดเข้าชั้นเพื่อรอแจ้งเตือนการอัพเดตน้าา
ส่วนคนที่อยากอ่านรวดเดียวจบ ตอนนี้นิยายเรื่องสะใภ้ฉาวโฉ่ มีให้โหลดเป็นฉบับอีบุ๊กได้ที่เมพแล้วนะคะ