บุตรสาวบุญธรรม

“ดึกดื่นเช่นนี้ เจ้าออกไปไหนมา”

เขารู้สึกหายอ่อนล้าเป็นปลิดทิ้ง เมื่อได้นอนอย่างเต็มอิ่ม แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอนางเสียแล้ว

“เอ่อ” ซ่านเสี่ยวอีลุกขึ้น มองสามีด้วยสายตาลอกแล่ก “ข้า ข้ารู้สึกร้อน ก็เลยออกไปรับลมด้านนอกเจ้าค่ะ”

กู้หย่งหลางลุกขึ้น หรี่สายตามองภรรยา “เจ้าไม่ได้แอบไปพบกับเจ้าคนเลี้ยงม้าชั้นต่ำมาใช่หรือไม่”

ซ่านเสี่ยวอีรีบหลบสายตาสามี ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ ไม่ใช่นะเจ้าคะ ข้า ข้าออกไปรับลมจริงๆ”

กู้หย่งหลางยังไม่เชื่อ เขามองนางด้วยความไม่ไว้ใจ ก่อนจะรั้งร่างอวบอิ่มเข้ามาสูดกลิ่นกายของนางอย่างรุนแรง ซ่านเสี่ยวอีนั่งตัวเกร็ง รู้สึกหวาดหวั่นภายในใจ ก่อนหย่งหลางจะเอ่ยขึ้น

“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด แล้วอ้าขาให้ข้าดู”