“เราห่างกันสักพักเถอะ” ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่เป็นประโยคบอกเลิก

ดวงใจทรยศ 

“พี่ธามมีคนอื่นใช่ไหมคะ” ชญานินเปิดคำถามทั้งน้ำตา เธอนั่งคิดทบทวนอยู่ทั้งวันยังหาเหตุผลมาหักล้างให้สามีว่าเขายังซื่อสัตย์กับเธอไม่ได้สักข้อเลย  

“พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า” 

“รู้สิคะ” แล้วเธอก็หยิบเสื้อเชิ้ตตัวสีขาวยื่นให้เขา  

“รอยลิปสติกนี่ของใครเหรอคะ ของผู้หญิงคนไหนกัน” ชญานินลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างเตียงแล้วโน้มตัวลงกอดเสื้อผ้าของชายหนุ่มมาวางไว้บนเตียง 

“กลิ่นน้ำหอมที่ติดเสื้อของพี่ทุกตัวเป็นกลิ่นเดียวกัน มิส ดิออร์ที่พี่ชอบแต่นุ่นไม่ชอบ” เมื่อเห็นว่าธาวินยืนเฉย ชญานินก็เลยหยิบเสื้อขึ้นมาตัวหนึ่งแล้วโยนใส่หน้าเขา แต่คนเป็นสามีปัดออกได้ทันเขามองไปที่เสื้อตัวนั้นสลับกับจ้องหน้าคนเป็นภรรยา  

ตอนนี้ความคิดของธาวินตีกันให้ยุ่งไปหมดระหว่างบอกความจริงกับเธอไปว่าความรู้สึกที่เขามีต่อเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้วกับปิดบังต่อไปเพื่อรักษาความรู้สึกของหญิงสาว ให้ครอบครัวยังคงเป็นครอบครัว 

“ตอบนุ่นมาสิคะว่าพี่ธามมีคนอื่นใช่ไหม”  

“ไปกันใหญ่แล้วนะนุ่น” เขาเลือกอย่างหลังเพราะลึกๆ ก็ยังรักและสงสารหญิงสาวตรงหน้าอยู่ 

“หลักฐานแค่นี้ยังไม่พออีกเหรอคะ” เธอถามเขาพลางดึงรั้งไม่ให้สามีเดินหนีไปไหน  

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ ที่ทำให้พี่ธามเลือกที่จะทำเลวกับนุ่น” 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว