ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
“อะไรกันป้านวล มาเคาะเรียกปัทแต่เช้า” ปัทมาภรณ์นุ่งผ้าเช็ดตัวกระโจมอกเดินมาเปิดประตู เนื้อตัวมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ เต็มไปทั่ว ป้านวลรีบแจ้งข่าวร้ายทันที
“คุณป้าคะ....คุณยุทธเครื่องบินตกค่ะ” ป้านวลที่วิ่งมาหน้าตาตื่นทำอะไรไม่ถูกรีบบอกคนด้านในทันทีที่ประตูเปิดแง้ม
“ห๊า!!.. ป้าว่าอะไรนะ” ปัทมาภรณ์ตกใจหน้าซีดเผือดเพราะเมื่อวานยังคุยกับสามีอยู่เลย
“คุณยุทธนาเครื่องบินตกค่ะ” ป้านวลรีบดึงสติแล้วกล่าวขึ้นอีกครั้ง
“จะเป็นไปได้ยังไงป้า! คุณยุทธไม่ได้กลับเที่ยววันนี้” ปัทมาภรณ์ที่นึกขึ้นมาได้ก็รีบบอกกับหญิงชราทันที
“แต่สายการบินโทรมาแจ้งแบบนั้นจริง ๆ นะคะ ป้าว่าคุณปัทควรไปเชคที่สายการบินเพื่อสอบถามข้อมูลนะคะ” ป้านวลย้ำและคิดว่าสามีของปัทมาภรณ์ต้องโดยสารมาแน่ เพราะเมื่อวานที่คุยกันเสร็จเขาก็รีบบอกว่าจะรีบเดินทางด่วน แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของเจ้านายเลย
“ได้ ๆ เดี๋ยวฉันอาบน้ำแต่งตัวแล้วจะรีบไป เอ่อ..ป้านวล วันนี้ไม่ต้องเตรียมอาหารเช้านะ”
“ค่ะ ๆ” เมื่อป้านวลเดินจากไปนายคมก็รีบเอาข่าวที่เขาเพิ่งอ่านจากสมาร์ตโฟนมาให้นายจ้างสาวดู
“ข่าวเครื่องบินตก มีชื่อคุณยุทธนาจริง ๆ นะครับ” นายคมที่อยู่ในอาการตกใจรีบบอก