ผมมีความลับของตระกูลที่บอกใครไม่ได้
เพราะเหล้าตัวเดียวเลยโป๊ะ
กลายเป็นต้องอุ้มท้องเฉยเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++
ผมหันไปทักทายผู้ชายใส่แว่นคนหนึ่งด้วยอาการเริ่มเมาเล็กน้อย จริงๆ คืนนี้ผมลากเพื่อนมาด้วยคนหนึ่งนะ แต่เมื่อสิบนาทีก่อนมันเพิ่งหนีบผู้ชายที่เจอกันที่นี่ขึ้นห้องพักด้านบนของผับไป
“แล้วเห็นใครมากับผมไหมล่ะ”
“อ้าว ถามดีๆ ตอบแมวๆ กวนแบบนี้เดี๋ยวก็จับจูบซะหรอก”
นิ้วชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างคาดโทษเอาไว้ ติดไว้ก่อนเหอะมึง ล้างคำสาปได้เมื่อไหร่กูจะกลับมาจูบให้ปากเจ่อบวมฉึ่งถึงหน้าปากซอยเลย
“ชักอยากโดนจูบแล้วสิ”
อีกฝ่ายแล่บลิ้นเลียริมฝีปาก เสือซุ่มนี่นา ท่าทางคงเชี่ยวพอดู
“อย่ายั่วนะ ผมเอาจริงบอกเลย”
ยิ่งของขาดมานานตั้งสองปีด้วย ผมปรือตาที่ใกล้จะปิดเต็มทนเพราะฤทธิ์เหล้าเพ่งมองร่างสูงตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณาอีกรอบ
อื้อหือ หุ่นแซ่บ หน้าหล่อใช่ย่อยนี่หว่า ถึงจะสวมแว่นเชยๆ อยู่แต่ออร่าความหล่อมันพวยพุ่งทะลุเลนส์ออกมาเลยเหอะ
หมับ!
สองมือยื่นไปจับหน้าอีกฝ่ายเอาไว้แล้วดึงเข้ามาใกล้ๆ ดวงตาคมน่าค้นหา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูปสีชมพูนิดๆ
หล่อวัวตายควายล้มแบบนี้หลุดมาถึงหน้าผมได้อย่างไรเนี่ย ปกติโดยเก้งกวางบ่างชะนีด้านหน้าสอยไปหมดแล้ว ห้อยพระรุ่นอะไรถึงรอดมาหน้าบาร์ฯ ได้
“ทำอะไรครับ” คิ้วเรียวปานดาบ ขมวดนิด ๆ
“หล่อฉิบหาย”
++++++++++++++++++++++++++++