พรางกุหลาบ

ตั้งแต่ฉันได้กุหลาบสีม่วงมาอย่างบังเอิญ 

ฉันก็เริ่มฝันถึง อัศวินชุดดำ แม่มดในกระท่อม แมวดำ  

ความตายสีเพลิง 

...และดวงตาสีฟ้าปริศนาที่ทำใจเต้นแรงคู่นั้น 

++++++++++++++++++++++++ 

เราสบตากัน 

ดวงดาวสีฟ้าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน 

ดวงดาวที่ฉันอยากเอื้อมให้ถึง 

“เจ้าเป็นเพื่อนที่ข้าไว้ใจที่สุด” 

เขาโกหกฉัน เหมือนที่ฉันก็โกหกเขา ตลอดมาฉันไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเพียงเพื่อน 

ผู้คุมปลดโซ่ ทหารเข้ามาล้อมรอบตัวฉัน ผลักขึ้นสู่บันได ที่มีอีกคนยืนอยู่พร้อมขดเชือกหนา ร้อยรัดมัดร่างกายฉันไว้อย่างแน่นหนา 

ชายอ้วนเตี้ยพล่ามอะไรอีกแล้ว ฉันไม่ได้ยินเพราะเสียงร้องไห้ระงมของหลายคนบนเสาต้นข้าง ๆ บ้างก็ก่นด่า บ้างตะโกนบอกตนไม่ผิด 

ดวงดาวสีฟ้ายังส่องแสง ขณะในตาฉันกำลังเลือนรางด้วยน้ำสีแดง กลุ่มเส้นไหมสีทองซบลงที่ไหล่เขา ทันใดนั้นดวงดาวสีฟ้าก็กะพริบ หลุบมองเธอในชุดขาว 

“ประหารแม่มด” 

ท่านอาจารย์ที่รับเลี้ยงฉันเคยพูดไว้ หากแผลใดทำเราเจ็บมาก ถึงที่สุดแล้วมันจะชา กระทั่งไม่รู้สึกอะไรอีก 

“ไม่มีแผลใดที่ไม่มีวันหาย” 

ฉันยิ้ม นึกเยาะเย้ย อาจารย์โกหกเสียแล้ว ตอนนี้ฉันเจ็บมาก เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมยังไม่ชาอีกล่ะ 

+++++++++++++++++++++++++ 

ขอให้อ่านสนุก 

เฌอเลียร์