หักเหลี่ยมซาตานสีน้ำเงิน

เรื่องราวของสโรชา... เจ้าของชื่อความหมายดอกไม้บริสุทธิ์ 

ทว่ามีอาชีพคาวโลกีย์ 

คืนฝนตก เพ้นท์เฮ้าส์หรู และแขกหล่อ ลีลาร้อน 

อันตราย ... ความรัก ... ความใคร่ 

มาดูกันว่าเส้นทางของเบอร์หนึ่งค็อกเทลเล้าจ์กฤตจะเป็นเช่นไร 

+++++++++++++++++++++ 

“ถ้าคุณอยากเอาลูกไปก็เชิญ แต่ฉันกับแม่ไม่ไป” 

สโรชาโกหกเพื่อประวิงเวลา ... เธอไม่มีทางให้ลูกกับเขาหรอก 

“ไม่ห่วงลูกเลยหรือยังไง” 

เซอร์เกขมวดคิ้ว มองเธอพินิจ 

“คุณคงบอกว่าตัวเองดูแลแกได้ดีกว่าฉันใช่ไหมล่ะ งั้นก็เอาไปเลย ฉันจะได้กลับมาใช้ชีวิตเดิมๆ ได้สักที” 

ความไม่พอใจแล่นริ้วขึ้น ใบหน้าคมสันเปลี่ยนเป็นทะมึงถึง เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์ ยื่นหน้าเข้าใกล้ 

“คุณเป็นแม่ประเภทไหนกันนี่ ไม่ห่วงลูกเลย” 

“ฉันแค่ต้องการอิสระ เอาชีวิตเดิมๆ ก่อนเจอคุณกลับคืนมา” 

เธอพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น เพราะคำพูดจากปากตรงข้ามกับใจ 

“แล้วคุณจะทำอะไรต่อ จะทำงานเป็นโสเภณีเหมือนเดิมหรือยังไง” 

ตาเขาวาวโรจน์ ราวเพลิงสีน้ำเงินพร้อมเผาเธอให้มอดไหม้ 

“มันเรื่องของฉัน!” 

ดวงหน้างามเชิดขึ้นสู้ 

“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นโสเภณีของผมคนเดียวเถอะ!” 

ริมฝีปากร้อนฉกวูบมาปิดกลีบกุหลาบงาม สโรชาดิ้นรนปิดเรียวปากป้องกัน แต่เขาไวกว่ายกมือใหญ่บีบแก้มบังคับให้เผยอ ลิ้นอุ่นแทรกเข้าลิ้มชิมความหวานของเจ้าของร้าน ... ที่ดูท่าว่าจะหวานกว่าขนม ลิ้นสากลงลึกไซ้ควานเข้าภายใน ไล้ไปตามไรฟันสะอาด หยอกเอินก่อนถอดถอนออกมา 

สโรชาที่ร้างพิศวาสมานาน ระทวยด้วยรสจุมพิต ร่างโอนอ่อนคล้ายขี้ผึ้งราวละลายลงกับพื้น มือที่ควรปัดป้องคนจาบจ้วง กลับบีบแน่นที่ต้นแขนแกร่ง เพื่อเป็นหลักพยุงกายไม่ให้ล้ม 

“เราเข้ากันได้ดีขนาดนี้ แล้วคุณยังจะกลับไปขายร่างกายให้คนอื่นนอกจากผมอีกเหรอ” 

เขาถอนหน้าห่างเธอตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รอยยิ้มพึงใจระบายชัด สโรชาได้สติตื่นจากฝัน 

“ออกไปเลยนะ คุณออกไปจากที่นี่” 

ให้ตายสิ! เขายังเชี่ยวชาญเหมือนเดิม แค่จูบเดียวทำเธอเตลิดไปไกล 

“ไม่! คุณอยู่ที่ไหน ผมจะอยู่ด้วย ยังไงก็ตามลูกผมต้องมีพ่อแม่ครบ” 

++++++++++++++++++++++++++ 

ขอให้อ่านสนุก 

เฌอเลียร์