ผู้ช่วยของข้าเป็นยมทูต ภาคจบ รอที่จะรัก

เจ้ากรรมนายเวรของคนเรา อาจจะมาในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป แต่สำหรับมรกตหรือจู๋หมู่ลวี่ เจ้ากรรมนายเวรมาในรูปแบบของยมทูต! 

“ตามสัญญา ข้ามีหน้าที่ช่วยเจ้าคนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว” 

“แต่เราทิ้งนางไว้ที่นี่ไม่ได้นะ” 

วุ่นวายชะมัด!  

ยมทูตดำกลอกตาด้วยความรำคาญ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมย้อนกลับไปตวัดร่างของอินฉินขึ้นมาพาดบ่าแล้วออกเดินทันที  

“อุ้มนางให้ดีหน่อย” จู๋หมู่ลวี่ร้องทัก รู้สึกขัดใจท่าอุ้มของเขา มันช่างไร้ความอ่อนโยนนัก 

ยมทูตดำก้าวเดินโดยไม่สนใจคำพูดของจู๋หมู่ลวี่ ขาของเขายาวมาก ทำให้จู๋หมู่ลวี่ต้องวิ่งตาม ทางที่เขาไปคือด้านหน้าของร้าน จู๋หมู่ลวี่รีบสับเท้าไปขวางหน้าเขาเอาไว้ 

“เราออกทางนี้ไม่ได้” 

“คนอย่างข้าไม่เคยทำอะไรหลบๆ ซ่อนๆ” เขาคือยมทูตผู้ยิ่งใหญ่ ทำทุกอย่างเปิดเผย ไม่มีคำว่าลับหลังให้เสียศักดิ์ศรี 

“แต่นางเป็นสตรีที่ยังไม่ออกเรือน ท่านจะแบกนางออกไปแบบนี้ไม่ได้ เพราะถ้าคนอื่นเห็นว่าท่านแตะต้องตัวนาง ท่านจะต้องรับผิดด้วยการแต่งงานกับนาง” 

“ใครเป็นคนต้นคิดเรื่องบ้าๆ พวกนี้ ข้าจะควักสมองของมันออกมาสับเป็นหมื่นๆ ชิ้นแล้วโยนให้แร้งกิน”