“อย่ามาแตะ คนเห็นแก่ตัว”
“ทำไมจะแตะไม่ได้ คุณเป็นเมียผม แล้วเมื่อกี้ผมก็ทำมากกว่าแตะไปแล้วด้วย”
เมขลาไม่อาจทนนอนร่วมเตียงกับเขาได้อีก ร่างเล็กค่อยๆ ยันตัวขึ้นนั่ง แล้วทำทางจะลงจากเตียง แต่กลับต้องร้องวี๊ดออกมาเมื่อถูกกระชากไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขา มือเล็กรีบยกขึ้นดันแผงอกแกร่งเอาไว้ ไม่ให้สัมผัสกับความนุ่มหยุ่นของตัวเอง
“ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย”
“ฉันทำหน้าที่ตัวเองเสร็จแล้ว คุณก็ปล่อยฉันไปสิ”
“แน่ใจเหรอว่าเมื่อกี้ คุณเสร็จแล้วจริงๆ”
ใบหน้าหวานร้อนวาบ เมื่อได้ยินคำถามกำกวมของเขา เมขลาเม้มปากแน่น เบนหน้าหนีไปมองด้านข้าง
ลู่เอินกระตุกยิ้มตรงมุมปาก ก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากอิ่ม
“ผมรู้ว่าคุณยังไม่เสร็จ ถ้าอยากให้ผมทำต่อ ก็ขอร้องสิ”
เมขลากัดปากตัวเองเอาไว้แน่น เธอยอมทรมาน แต่จะไม่มีวันทำตัวไร้ยางอายแบบนั้นเด็ดขาด ไม่มีทาง!
“ดื้อ...” เสียงทุ้มนุ่มแหบพร่ากระซิบใส่ใบหูขาวเล็กของเธอ ก่อนจะใช้ริมฝีปากงับเบาๆ
เมขลาย่นคอหนี สองมือพยายามผลักร่างหนาหนักของเขาให้ออกห่าง แต่ถูกเขารวมไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วกดตรึงไว้กับที่นอนหนานุ่ม ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามส่วนโค้งส่วนเว้า จนมาหยุดอยู่ที่เนินเนื้ออวบอูม เมขลาขนลุกซู่
“อย่า...”
“อย่าช้าใช่ไหม”
Guest
