ซุปตาร์ซ่อนรัก

รสจุมพิตอันหวานล้ำกำลังเข่นฆ่าคนทั้งสอง ลิ้นร้อนสากระคาย ของดาราหนุ่มยั่วเย้าสัญชาตญาณดิบในตัวเมษาริน ใจกลางกายสาวเต้นตุบๆ เร่งเร้าเจ้าของให้จัดการเสียที ส่วนทัฬห์แม้รสจูบจะหวานล้ำ แต่บางอย่างกลับชัดเจนในหัวใจ เมษารินไม่ได้ช่ำชองเรื่องจูบเลย หญิงสาวยังดูเงอะงะบ่งบอกว่าไม่เคยมีประสบการณ์มามาก่อน แต่ว่าอาการเงอะงะของเมษารินกลับปลุกแรงกระตุ้นของดาราหนุ่มให้โหมกระพือ เขาต้องการหญิงสาว ต้องการหล่อนบนเตียงเดี๋ยวนี้! 

“พี่ต้องการเมย์ ได้โปรด...” ทัฬห์พร่ำบอกหลัง ถอนจุมพิต 

เมษารินสลัดศีรษะไล่ความมึนงง กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อน จะตอบว่า  

“เมย์ก็ต้องการพี่ แต่เมย์ยังไม่พร้อมค่ะ” 

ทัฬห์จ้องหน้าหล่อนแล้วส่ายหน้า เหตุใดเมษารินถึงต้องปฏิเสธเขาทั้งที่ ไม่เคยมีเคยปฏิเสธเขามาก่อน นี่เธอเป็นคนแรกที่กล้าปฏิเสธเขา 

“แค่ปลดปล่อยความรักออกมาเท่านั้นเองนะเมย์ เรารู้ว่าต้องการอะไร แค่ปลดปล่อยความรู้สึกออกมา เมย์ยังต้องแคร์อะไรนอกจากหัวใจตัวเอง..พี่รู้ว่าเมย์ก็รักพี่”  

“พี่ทัฬห์คะ เมย์รู้ มันเร็วเกินไป”  

“มันดีที่สุดแล้วเมย์จ๋า เราโชคดีที่ต่างรู้ความต้องการของตัวเอง” ทัฬห์หว่านล้อม หวังให้เมษารินสมยอม 

เมษารินหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างแรง ความปรารถนาอันรุนแรงโลดแล่นอยู่ระหว่างซอกขา ทำให้เจ้าของต้องละทิ้งยางอาย แล้วกลับมานั่งบนรถคันนี้อีกครั้ง 

“อย่าคิดมากไปเลยเมย์..ขอพีชื่นชมเมย์สักครั้งเถอะนะ” เขาบอกพลางกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ เมื่อเหลือบมองหน้าอกเต่งตึงของเมษารินที่เปียกน้ำจนแนบเนื้อ หล่อนกัดริมฝีปากอย่างประหม่า และท่าทีนั้นทำให้เขาอยากกลืนกินหล่อนเหลือเกิน 

“เมย์ เออ..เมย์กลัว” หญิงสาวบอกชายหนุ่มด้วยเสียงที่ใกล้จะแหบพร่า ลำคอเธอแห้งผาก รับรู้ถึงอารมณ์ ปรารถนาของบุรุษผ่านแววตาเขา 

“รับรองว่าพี่จะรับผิดชอบเมย์ทุกอย่างเลย..พี่สัญญา” 

แล้วทัฬห์ก็โน้มกายไปหาเมษาริน ดึงตัวหล่อนเข้ามาใกล้แล้วมอบ จุมพิตรสชาติบาดทรวงให้ หัวใจดาราหนุ่มกำลังโลดแล่นด้วยไฟปรารถนา หัวใจของผู้จัดการสาวก็เช่นกัน ความถูกผิดถูกยุติไว้เพียงแค่นั้น ตอนนี้เมษารินทิ้งได้ทั้งหมด ขอเพียงได้ครอบครองเขา ได้เป็นเจ้าของจุมพิตหวานล้ำ ได้ดอมดมและสัมผัสทัฬห์อย่างถ้วนทั่ว หญิงสาวไม่คิดว่าจะมีโอกาสนี้ด้วยซ้ำไป 

เธอเพียงแค่มาสมัครทำงานของช่อง ไม่คิดเลยว่าจะได้ใกล้ชิดจนต้องอยู่กับเขาแบบนี้ 

         ปัง! 

ประตูถูกปิดด้วยบาทาของทัฬห์ เขากอดเมษารินจนไม่มี มือว่างพอจะเอื้อมไปปิด ทั้งสองกอดรัดกันแน่น ต่างลูบไล้กันและกัน ราวกับว่ามิเคยได้เจอบุรุษและสตรีคนใดบนโลกใบนี้ ความโหยหา ท่วมท้นพอๆ กับแรงราคะที่กำลังปะทุทั่วสองร่าง เสียงหอบหายใจดัง ประสานไปพร้อมกับเสียงเท้าสองคู่ที่ก้าวไปสู่ประตูห้องนอน ริมฝีปากของคนทั้งสองยังเชื่อมติดกันเพื่อแลกเปลี่ยนรสชาติแห่งจุมพิต ซึ่งหวานเสียจนคนทั้งคู่ไม่อยากปล่อยให้ริมฝีปากของอีกฝ่ายเป็นอิสระ 

“เป็นของพี่นะเมย์” ทัฬห์ถอนจูบเมื่อเดิน มาถึงเตียงนอนไม่น่าเชื่อว่าเขาจะจูบเมษารินมาตั้งแต่หน้าประตูด้านนอก เขาผลักหล่อนออกแล้วจัดการถอดเสื้อผ้า ส่วนเมษารินยืนหน้าแดงตัวแดงอยู่กลางห้องด้วยไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร แรงปรารถนากำลังสร้างความมึนงงให้เกิดขึ้นกับผู้จัดการสาวคนงาม 

“เมย์จ๋า...ได้โปรด....ถอดเสื้อผ้าเร็วเข้า พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ” เขาบอกขณะโยนเสื้อกล้ามทิ้งไป และกำลังจะปลดเข็มขัด ทว่าเมษารินก็ยังเฉย หล่อนมองเขาถอดเสื้อผ้าราวกับไม่เคยเห็นผู้ชายกำลังจะเปลือยอย่างไรอย่างนั้น 

“เมย์ หรือว่าเมย์ชอบให้พี่เป็นคนถอด” เขาถามถอด เมษารินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ วันนี้เธอต้องตายแน่ ๆ  

“เมย์ถอดเองก็ได้ค่ะ” สาวเวอร์จินยังทำใจดีสู้เสือ เร่งถอดเสื้อผ้ามือเป็นระวิง แต่ก็ช้าจนทัฬห์ ต้องเข้ามาช่วย