'เมื่อไม่มีวาสนาก็ไม่อาจครองคู่ เมื่อมีวาสนาต่อกันแล้ว ต่อให้จากกันไกลแค่ไหนก็ต้องกลับมาครองคู่กัน'
ไป๋หลัน เด็กสาวจากครอบครัวยากจนในชนบท ถูกตระกูลหวังซื้อมาเพื่อเลี้ยงดูให้เติบโตแล้วแต่งงานกับหวังเจียหลุน ผู้ชายที่อายุมากกว่าตนเองถึง 17 ปี
หวังอี้เฉิน หลานชายหวังเจียหลุน ตกหลุมรักว่าที่อาสะใภ้ตัวเองและไม่สามารถตัดใจจากไป๋หลันได้
ความรักระหว่างว่าที่อาสะใภ้ กับหลานชายว่าที่สามี เมื่อหวังอี้เฉินถวิลหาไป๋หลันทุกลมหายใจ หญิงสาวที่ยึดมั่นในการตอบแทนบุญคุณเป็นที่สุด จะเลือกตอบแทนบุญคุณหรือเลือกหัวใจตัวเอง
*****************************************
“ไป๋หลัน” ชายหนุ่มเรียกหญิงสาว “ผมขอโทษ”
หญิงสาวที่ได้ยินคำพูดจากปากของชายหนุ่ม และมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดแต่ก็ต้องเก็บคำเหล่านั้นเอาไว้ในใจ และคิดว่านี่คงจะดีที่สุดแล้วสำหรับคนสองคนในตอนนี้
ทำไมหล่อนจะไม่รู้ว่าเขาชอบหล่อน แล้วทำไมหล่อนจะไม่หวั่นไหว ก็ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมาคนที่เคยแอบเอาขนมมาให้เวลาที่หล่อนหิว คนที่เอายามาให้ตอนที่หล่อนไม่สบาย หรือแม้แต่ฝากของต่าง ๆ ให้หวังจื่อซินนำมาให้หล่อนก็คือหวังอี้เฉิน แต่รู้แล้วมันจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็ในเมื่อคนที่มอบชีวิตที่ดี มอบข้าวให้หล่อนและคนในครอบครัวของหล่อนได้อิ่มท้องคือหวังเจียหลุน และสิ่งเดียวที่เขาต้องการจากหล่อนคือการที่หญิงสาวต้องแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณนี้ ไม่ว่าไป๋หลันจะมีความรู้สึกอะไรกับหวังอี้เฉิน มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าหล่อนจะต้องเป็นผู้หญิงของอาแท้ ๆ ของผู้ชายที่หล่อนมีใจให้
*****************************************
จากใจไรท์
นิยายเรื่องนี้แต่งมาจากจินตนาการของไรท์เอง ดราม่าเล็ก ๆ จะมาเป็นช่วง ๆ แต่จะอิ่มเอมกับความรักของคนทั้งสอง สโลแกนเรื่องนี้เศร้าไม่มากแต่รักล้นใจค่ะ ขอบอกก่อนว่า พระเอกเรื่องนี้ไม่สารเลวเท่า "รักนี้มีแต่ร้าย" ไม่อบอุ่นเท่า "เมื่อฉันกลายมาเป็นภรรยาคนที่ห้า" แต่ความรักที่มีให้ไป๋หลันและกลวิธีที่จะทำให้ได้หญิงสาวมาครอบครองนั้นจะทำให้ทุกคนอมยิ้ม
อ่านแล้วถ้าชอบฝากกดถูกใจ กดติดตาม และคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้กับไรท์ด้วยนะคะ
Guest
