กว่าจะเป็นสนมรัก

“เจินเจิน”  

ปากร้อนจัดของหลิ่งเซียวฉินผละห่างพร้อมเรียกเสียงแหบพร่า “เป็นสตรีของข้าได้หรือไม่” 

นางนิ่งงันคล้ายไม่รู้แล้วว่าควรทำสิ่งใด ระหว่างผลักไสหรือดึงรั้งเขาเข้ามา  

“ข้าอยากแต่งกับเจ้า” ปลายนิ้วเรียวสวยและขาวสะอาดของเขากำลังไล้แก้มอิ่มเรื่อสีชมพูของนางไปมา “เจ้าแต่งให้ข้าเป็นอย่างไร” 

“คุณชายล้อเล่นแล้ว”  

นางขึงตาใส่ ความพลั้งเผลอจากจุมพิตเมื่อครู่กำลังเลือนหายไป ถึงได้จงใจคลี่ยิ้มบางๆ ออกมา  

“เรื่องแต่งงานล้วนขึ้นอยู่กับบิดามารดาและแม่สื่อทั้งสิ้น ข้าหาตัดสินใจเองได้ไม่” 

เวลานี้หลิ่งเซียวฉินนิ่งสงบนัก แววตาดำทมิฬราวกับราตรีกาลมืดมิดเอาแต่จับจ้องใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ เขาคิดว่านางจะเอ่ยเรื่องตนเองเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทเสียอีก นี่นางจำไม่ได้หรือว่าลืมสิ้นไปแล้ว จึงจงใจถามขึ้น “ที่คุณหนูปฏิเสธข้าเช่นนี้หรือว่าคุณหนูสามมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว” 

คู่หมั้นคู่หมายหรือ...มู่ซูเจินนิ่วหน้าพยายามครุ่นคิดว่าเจ้าของร่างนี้มีคู่หมายหรือไม่ ความรู้สึกคล้ายจดจำได้คล้ายลืมเลือนเช่นนี้คืออะไร หรือว่าคุณหนูสามตระกูลมู่มีคู่หมั้นหมายจริง 

“ทุกเรื่องราวของตัวละครในเนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ใดๆ และยังเป็นผลงานนิยายจีนเรื่องแรกของผู้เขียนด้วย ถ้าหากมีความผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ” 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. ๒๕๕๘ 

ห้ามลอกเลียนแบบหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ 

รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก 

ไม่ว่าจะในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ 

ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ได้รับอนุญาต 

เป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของงานประพันธ์