ทีมหมอเดินออกไปหลังจากให้ยาและตรวจอาการเสร็จ อัลเบิร์ตขยับเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มและโน้มตัวลงกระซิบกระซาบกันอยู่พักใหญ่จึงขยับถอยออก
ใบบุญเดาว่าต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ ไม่งั้นพวกเขาคงไม่ทำตัวมีความลับต่อหน้าเธอหรอก
"อย่าทำอะไรพ่อฉันได้มั้ยคะ เขามาเพราะเป็นห่วงฉัน"
น้ำเสียงอ้อนวอนจากคนบนเตียงทำให้โดมินิกหันไปมอง ผมยาวที่ถูกปล่อยลงมาคลอเคลียเต็มกรอบหน้าสวย และร่างเปลือยเปล่าที่ดึงผ้าห่มคลุมไว้อยู่กลางเตียงของเขาพร้อมแววตาเว้าวอนและริมฝีปากอิ่มที่ขบเม้มเอาไว้ ทำให้เลือดลมในกายเขาพลุ่งพล่านอีกครั้ง
"ถ้าอยู่ในตำแหน่งเมีย เขาจะเป็นพ่อตาฉัน แต่ถ้าไม่ใช่ เขาก็เป็นแค่พ่อของคนที่ยิงฉัน อยากให้ฉันต้อนรับเขาแบบไหนละ? "
คำตอบของเขาทำให้ใบบุญเม้มปากแน่นด้วยความวุ่นวายใจ
ใบบัว ร้อยตำรวจโท บัวภิรมย์ วรานุพักตร์
ใบบุญ พญ.บุญญาวีย์ วรนุพักตร์
พริศน์ ร้อยตำรวจโท พริศน์ ณ.อยุธยา
โดมินิก มาเฟียหนุ่มเจ้าสำราญ ที่มาพักผ่อนในประเทศไทย ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเจ้าของคาสิโนรายใหญ่ที่สร้างความวุ่นวายในประเทศไทย