ศศินไม่รู้เลย ว่าตอนนี้วีรินทร์มองเขาด้วยสายตาแบบไหน กางเกงนอนตัวโปรดปลิวออกไปกองตรงไหนสักแห่ง ขายาวของศศินขยับออกจากกัน โดยมีวีรินทร์ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้าง ไอความร้อนจากตัวของวีรินทร์ ทำเอาศศินต้องกลั้นหายใจอีกครั้ง
“อืมมมมม รินครับ…”
“คิกๆ”
วีรินทร์อดขำออกมาไม่ได้ นานเท่าไหร่แล้วที่ศศินไม่เรียกชื่อเล่นของเขา ตัวตนของศศินแข็งและชูชัน และในตอนนี้ก็ถูกคลอบคลุมด้วยความอ่อนนุ่มจากโพรงปากของคุณภรรยา แท่งไอติมสีเนื้อรสกลมกล่อม หาทานได้แค่ที่นี่ที่เดียว และวีรินทร์ก็ไม่คิดที่จะแบ่งให้ใครได้ลิ้มลอง
ศศินเนื้อตัวสั่นเพราะความรู้สึกบางอย่างมันแรงขึ้น สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น เขารู้สึกดีเหลือเกินเมื่อวีรินทร์กำลังช่วยเขาอยู่ ความอุ่นร้อนและความอ่อนนุ่มภายในโพรงปากของวีรินทร์ ทำให้ศศินเผลอปล่อยเสียงครางอย่างพึงพอใจออกมา วีรินทร์กลืนกินไอติมแท่งนี้ลึกจรดโคน ทำเอาเจ้าของไอติมหายใจไม่เป็นจังหวะ ความนุ่มหยุ่นภายในปากยามสัมผัสกับส่วนปลายของไอติม สร้างความรู้สึกเสียวกระสันมากจนศศินเกือบทนไม่ไหว
เหมือนศศินกำลังนั่งอยู่บนเครื่องเล่นหวาดเสียว แล้วอยู่ๆเครื่องเล่นนั้นกลับหยุดเล่น ค้างเติ่งอยู่บนจุดที่สูงที่สุด เพราะตอนนี้วีรินทร์จับเจ้าแท่งไอติมนั้นออกมาจากปากแล้ว เป็นระยะเวลาหนึ่ง ที่วีรินทร์ไม่สัมผัสเนื้อตัวของศศิน ทำเอาเจ้าสามีอัลฟ่าถึงกับสงสัย
ศศินเองก็รู้สึกเขินที่ต้องมาเปลือท่อนล้าง ไหนจะตัวตนที่ชูชันค้างเติ่งอยู่แบบนั้นอีก แถมยังสัมผัสได้อีกว่า เขาไม่ควรขยับตัวหรือเปลี่ยนท่า ไม่อย่างนั้นแมวอาจไม่พอใจก็เป็นได้ ซึ่งอันนี้ศศินไม่ขอเสี่ยง เพราะกว่าแมวจะกลายเป็นแมวยั่วสวาทได้ ใช้เวลานานพอสมควร
“เมื่อยไหมคุณ”
น้ำเสียงที่วีรินทร์เอ่ยออกมานั้น ฟังดูหวานหูก็ไม่ใช่ เซ็กซี่ก็ไม่เชิง แต่ปลุกเร้าได้มากพอสมควร
“แต่ถ้าคุณอยากให้ผมอยู่ท่านี้ก็ได้นะ ผมทนได้”
“แกะผ้าขนหนูออกสิ ปิดตานานแล้ว”
ศศินก็เหมือนคิดเองอะไรเองไม่ได้ แค่วีรินทร์บอกเขาก็ทำตามอย่างทันที มือหนายกขึ้นแกะปลายผ้าที่มัดไว้ที่ท้ายทอย ศศินหยีตาเล็กน้อย กระพริบตาปรับกับแสงสลัวภายในห้อง ที่คาดว่าวีรินทร์น่าจะเดินไปเปิดไฟบางส่วนเมื่อสักครู่นี้
แต่พอมองเห็นอะไรชัดเจน ศศินก็สติแทบแตก เมื่อตรงหน้าเขาคือวีรินทร์ที่จ้องมองเขา สายตาคู่นั้นของวีรินทร์กำลังสะกดศศินให้มองแค่วีรินทร์ มอง…ภรรยาตัวเองที่กำลังปลดกระดุมเสื้อ วีรินทร์ยิ้มบางๆแต่กลับเย้าบวน ค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ด ขอบคุณที่ชุดนอนของวีรินทร์มีกระดุมแค่สี่เม็ด
ศศินสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ จ้องมองแมวยั่วสวาทตรงหน้า วีรินทร์กัดริมฝีปากเล็กน้อย เขากำลังเขินตัวเองที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่ถ้าจะให้หยุดก็ยังไม่หยุดอย่างแน่นอน เสื้อนอนทั้งสองข้างเป็นอิสระแล้ว ต่อไปก็คงเป็น กางเกง…
ศศินเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างหื่นกระหาย นัยน์ตาของอัลฟ่าหนุ่มเปลี่ยนเป็นสีทองเข้ม จ้องมองเหยื่อตรงหน้าอย่างต้องการกลืนกิน มือของวีรินทร์จับที่ขอบกางเกง ก่อนจะค่อยๆถอดกางเกงนอนของตัวเองออก กางเกงค่อยๆไหลลงไปตามความยาวของขา จนไปกองอย่างน่าสงสารอยู่ที่พื้นห้อง
เสื้อนอนยังไม่ถอด ความยาวของชายเสื้อมากพอที่จะปกปิดส่วนอ่อนไหวของวีรินทร์ไว้ มันวับๆแวมๆล่อตาล่อใจอัลฟ่าที่กำลังหื่นกระหายตรงหน้าได้ไม่น้อย วีรินทร์ก้าวข้ามกางกางเกงของตัวเอง เดินมาหาศศินที่นั่งเลียริมฝีปาก
“ฮีตหรอ หรือยังไง”
ศศินอดไม่ได้ที่จะถามออกมา เขาไม่อยากทำเรื่องแบบนี้ในตอนที่วีรินทร์ควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาอยากให้ทั้งสองมีความสุขไปพร้อมๆกัน
“เปล่าครับ รินแค่อยากเอาใจคุณบ้าง ไม่ได้หรอ”
คำสุดท้าย วีรินทร์เอียงคอเล็กน้อย ก่อนจะขึ้นมานั่งทับต้นขาของศศิน ความชื้นแฉะที่ปากทางรักด้านหลังของโอเมก้า บอกให้อัลฟ่าทราบโดยสัญชาตญาณ ว่าตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว
แต่ดูเหมือนศศินจะช้ากว่าวีรินทร์ไปเพียงเสี้ยววินาที เมื่อตอนนี้มือบางกำลังรูดชักตัวตนของศศิน ที่ชูชันตั้งตระหง่าน ก่อนที่จะเอามาจ่อที่ปากทางรักของตัวเอง วีรินทร์หายใจเข้าออกอย่างแรง พร้อมกับกัดริมฝีปากเอาไว้ ค่อยๆกดตัวลงมารับเอาความยิ่งใหญ่เข้าไปในตัว
“อ๊ะ…”
“ช้าๆครับ เดี๋ยวคุณเจ็บ”
ศศินบอกภรรยาด้วยเสียงนุ่มน่าฟัง พลางกอดวีรินทร์เอาไว้ ความอุ่นร้อนจากตัวของวีรินทร์ค่อยๆกลืนกินตัวตนของศศิน จนในที่สุดทุกอย่างก็อยู่ในจุดหยุดนิ่ง วีรินทร์หายใจหอบราวกับออกกำลังกายมาอย่างหนัก ส่วนศศินก็นั่งนิ่งเพราะเสียวมากจนเกือบเสร็จ
ศศินซุกหน้าลงกับเนื้อกายของวีรินทร์อีกครั้ง จัดการปัดเอาเสื้อนอนของวีรินทร์ลงไปกองกับพื้น ไม่ต่างไปจากเสื้อของตัวเอง ที่ถอดแล้วปาทิ้งไปทิศไหนสักแห่งอย่างไม่ใยดี
ศศินกดจูบไปตามเนื้อตัวของวีรินทร์อย่างหื่นกระหาย เมื่อทุกอย่างเข้าที่ วีรินทร์ก็เริ่มขยับตัวทีละนิด สองมือจับไหล่หนาเอาไว้เพื่อพยุงตัว ปล่อยให้ศศินสำรวจร่างกายของตัวเองให้เต็มที่ ถึงตอนนี้แล้ว ทั้งสองก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเขินอายอะไรอีกต่อไปแล้ว
เขาทั้งสองเป็นของกันและกันมาตลอด และจะเป็นของกันและกันตลอดไป วีรินทร์หายใจหอบ ทั้งเสียวและรัญจวนใจ เม็ดทับทิมสีชมพูถูกดูดกลืนจนช้ำทั้งสองข้าง ผิวกายใต้ร่มผ้าที่ขาวเนียน บัดนี้กลับมีรอยแดงจางๆปรากฏอยู่ทั่วร่างกาย
เอวของวีรินทร์เป็นไปตามจังหวะที่ศศินควบคุม มือหนาคอยจับให้เอวบางขยับไปมา มีบ้างที่ศศินสวนสะโพกขึ้นไปอย่างหนักหน่วง จนทำเอาวีรินทร์ถึงกับจุก แล้วต้องโน้มตัวลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอของศศิน จังหวะนี้ความอดทนของศศินหมดลงแล้ว
ศศินยืนขึ้นแล้วจับตัวของวีรินทร์ให้นอนคว่ำหน้าลงกับเตียง ความดิบเถื่อนที่ถูกซ่อนเอาไว้ถูกปลุกแล้ว ซาตานที่แสนร้ายกาจกำลังเปิดเผยตัวตนออกมา แรงกระแทกครั้งแร้วครั้งเล่า ถาโถมโหมกระหน่ำมาที่คนตัวบาง ที่ต้องใช้หมอนมาปิดเสียงร้องครางของตัวเองเอาไว้
ก้นกลมถูกบีบฟัดอย่างรุนแรง ตามอารมณ์ดิบเถื่อนที่ไม่สามารถควบคุมได้ ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาครั้งแรก วีรินทร์เหนื่อยเกินกว่าที่จะสัมผัสได้ ถึงของเหลวภายในตัว ยังไม่ทันที่จะหายเหนื่อย กิจกรรมเข้าจังหวะครั้งที่สองก็เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ทุกตารางนิ้วบนเนื้อตัวของวีรินทร์ ถูกศศินจับจองไว้หมดแล้ว คนตัวขาวหัวสั่นหัวคลอนอยู่ใต้อกแกร่งของศศิน ไม่ว่าจะขยับในท่าไหน ศศินก็สามารถลงแรงกระแทกมาที่ก้นกลมได้อย่างหนักหน่วง วีรินทร์จุกจนพูดอะไรออกมาลำบาก แม้แต่เสียงครางยังไม่เป็นจังหวะและขาดๆหายๆ
ไออุ่นพุ่งเข้าในตัวของวีรินทร์อีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทันจะได้นับ วีรินทร์ในตอนนี้นอนคว่ำหน้าหายใจหอบอย่างน่าสงสาร กอดหมอนใบใหญ่เอาไว้แนบอก เนื้อกายชื้นด้วยเหงื่อทั้งที่เครื่องปรับอากาศทำงานถึงสองตัว
ศศินโน้มตัวลงมานอนแนบเนื้อกับวีรินทร์ หอมแก้มภรรยาทั้งนิตินัยและพฤตินัยฟอดใหญ่ นับตั้งแต่คืนนั้นที่อังกฤษ คืนที่ทำให้เขาทั้งสองคนได้น้องวินมา ศศินก็ไม่เคยมีเซ็กส์กับใครอีกเลย คืนนี้เหมือนเป็นการปลดปล่อยทุกอย่าง
“พรุ่งนี้ ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องตื่น นอนพักไปเลยนะคุณ”
“ต แต่ว่า น้องวิน…”
ศศินฟอมแก้มของวีรินทร์อีกครั้ง ทุกวันนี้หน้าที่ของเขาทั้งสองคนเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง นั่นคือการไปส่งลูกที่โรงเรียนเตรียมอนุบาล แต่เห็นที พรุ่งนี้เช้าอาจจะเป็นเช้าแรก ที่น้องวินจะไปโรงเรียนโดยที่ไม่มีคุณพ่อกับคุณแม่
“พรุ่งนี้ไอ้ภัทรไปส่งแทนได้ครับ คุณนอนพักนะริน”
ศศินสูดดมกลิ่นกุหลาบจากบริเวณท้ายทอย สันจมูกของเขาปัดป่ายบริเวณนี้มาพักใหญ่ๆแล้ว
“ริน…”
“ครับ”
“ผมรักคุณนะ รักมาก มากจนไม่อยากให้คุณไปเจอใคร ไม่อยากให้เจอคู่ชีวิต ไม่อยากให้ออกจากบ้านไปไหน”
วีรินทร์ขำออกมาอย่างอ่อนแรง ตาของวีรินทร์แทบจะเปิดไม่ขึ้นแล้ว ตัวของเขาจมไปกับเตียง เพราะมีคนตัวหนานอนทับเขาอยู่ด้านบน โดยที่จุดเชื่อมต่อของกันและกันยังไม่ถอนออกจากกัน
“รินก็รักคุณครับ คุณดิน”
คำสั้นๆที่เรียกรอยยิ้มประดับหน้าหล่อยามดึกดื่นค่อนคืน
“อ๊ะ! ค คุณดิน… อื้อออ”
ศศินกระแทกตัวเข้าหาวีรินทร์หนึ่งครั้งอย่างแรง แล้วก็ถูกๆบดๆส่วนนั้นกับก้นกลม
“เป็นของผมนะครับ วีรินทร์”
ศศินพูดริมฝีปากชิดกับท้ายทอยของวีรินทร์ เสียงสูดดมของศศินฟังแล้วน่ากลัวราวกับโรคจิต น่าเสียดายที่วีรินทร์ไม่อาจเห็นสีหน้าของศศินได้ สีหน้าก็น่ากลัวพอๆกับเสียงสูดดมนั่นเอง
“ค ครับ รินจะเป็นของคุณ อ๊ะ!!”
ยังไม่ทันจบประโยค ศศินก็ฝังคมเขี้ยวมาที่ท้ายทอยของวีรินทร์แล้ว มือทั้งสองข้างของศศินจับแล้วกดมือทั้งสองข้างของวีรินทร์ เนื้อตัวของวีรินทร์เกร็งไปทุกส่วน
ศศินดูดกลืนคาวเลือดทุกหยาดหยด เขาตีตราวีรินทร์เรียบร้อยแล้ว วีรินทร์จะเป็นของเขาตลอดไป และศศินก็จะเป็นของวีรินทร์ตลอดไปอีกเช่นกัน ศศินค่อยๆถอนเขี้ยวคมออก แล้วถอนตัวตนออกจากทางรักของวีรินทร์ พลิกตัวบางให้นอนหงายรับอากาศเย็น
วีรินทร์ปรือตามองสามีและคู่ชีวิตน้อยๆ พร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน เขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกมา ทั้งเสียแรงจากกิจกรรมกระชับมิตร ทั้งหมดแรงจากการถูกตีตรา เป็นโอเมก้านี่เหนื่อยเสียจริง
“เดี๋ยวผมมาเช็ดตัวให้นะคนดี นอนพักนะครับคนดีของผม”
ศศินจุมพิตลงหน้าผากเนียนของวีรินทร์หนักๆ แล้วหอมแก้มทั้งสองข้างของวีรินทร์ ก่อนจะอุ้มภรรยาคู่ชีวิตไปนอนพักที่โซฟาใหญ่ รอให้เขาจัดการสมรภูมิรบนี้ให้เรียบร้อยก่อน ค่อยกลับมานอนสบายๆต่อ
“รินรักคุณนะ รบกวนช่วยดูแลรินกับลูกด้วยนะครับ”
วีรินทร์พูดออกมาอย่างอ่อนเพลียกับแผงอกของศศิน เขามีความสุขมากแม้จะเหนื่อยจนหมดแรงก็ตาม วีรินทร์คิดไม่ผิด ที่เลือกให้ศศินกลับเข้ามาในชีวิตของตัวเองอีกครั้ง
“ด้วยความยินดีครับ ผมจะดูแลทั้งคุณและลูกด้วยชีวิตของผม”
ศศินจุ๊บริมฝีปากบางก่อนจะผละตัวไป วีรินทร์มองตามร่างเปล่าเปลือยของสามี ก่อนจะหลับไปด้วยความเหน็จเหนื่อย
-------------------------------------------------
ยังไม่ได้ตรวจคำผิดค่ะ
Guest
