แผ่นหลังบางแนบชิดกับเตียงนุ่ม ทั้งสองยังคงจ้องมองซึ่งกันและกัน และอันธิกายังไม่กระพริบตา แม้ความต้องการจะเริ่มทวีคูณขึ้น แต่อัลฟ่าหนุ่มที่มีชั่วโมงบินในเรื่องบนเตียงสูง ก็ต้องเบรกตัวเองและตั้งสติเอาไว้ ทุกการกระทำย่อมมีผลตามมาเสมอ
“ห้ามพี่ ไล่พี่ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป”
ริมฝีปากของบวรวงศ์ขณะที่พูด เคล้าคลอกับแก้มเนียนของอันธิกาทุกคำ
“พรุ่งนี้ ก็ดูแลอันด้วยนะครับ พี่สอง…อื้อ!”
บวรวงศ์ฉกริมฝีปากบางของอันธิกาทันที จูบที่เริ่มคุกคามคนใต้ร่างอย่างจาบจ้วง อันธิกาเผลอเปิดปากรับลิ้นร้อนของบวรวงศ์อย่างไม่ตั้งใจ ลิ้นร้อนของบวรวงศ์จึงได้เข้ามาสำรวจโพรงปากหวาน ก่อนจะแวะมาทักทายกับลิ้นหวานของอันธิกา ซึ่งโอเมก้าหนุ่มก็ได้ตวัดลิ้นหยอกล้อกับบวรวงศ์ อัลฟ่าหนุ่มเผลอยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ริมฝีปากของอันธิกาที่บวรวงศ์จ้องมานาน ในที่สุดก็ได้สัมผัสว่านิ่มมากเพียงไหน และคำตอบก็คือนิ่มมากจนเขาไม่อยากละริมฝีปากนี้ไปไหนเลย หากแต่ลำคอขาวจุดปล่อยกลิ่นหอมนั้น ก็แสนเย้ายวนอัลฟ่าหนุ่มเสียเหลือเกิน อันอธิกาเกร็งไปทั้งตัวเมื่อบวรวงศ์ฝังสันจมูกกับคอของเขา บริเวณนี้แสนอันตราย และบวรวงศ์เองก็พยายามควบคุมตัวเองอยู่เช่นกัน
ร่างบางเริ่มหายใจรุนแรง และโกยเอาอากาศเข้าปอดหลังจากที่บวรวงศ์ถอนริมฝีปากออก มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่น บวรวงศ์อดไม่ได้ที่จะสร้างรอยแดงเล็กๆน้อยๆไว้ที่ลำคอขาว ร่างบางของอันธิกาสั่นน้อยๆ เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน จึงไม่แปลกที่จะรู้สึกกลัว บวรวงศ์เงยหน้ามองคนหน้าหวาน แล้วใช้มือเกลี่ยน้ำใสๆที่หางตาออกให้
อันธิกาลืมตาขึ้นมามองหน้าบวรวงศ์ สายตาที่เต็มไปด้วยประกายแวววับ แต่ก็ยังมีความกลัวแฝงอยู่จนคู่ชะตาสัมผัสได้ บวรวงศ์ยิ้มให้กับโอเมก้าคู่ชะตา มือหนาของเขาก็เริ่มทำหน้าที่ปลดเปลื้องอาภรณ์ ไม่นานทั้งตัวของบวรวงศ์และตัวของอันธิกา ก็เปลือยเปล่าอวดผิวใต้ร่มผ้าซึ่งกันและกัน บวรวงศ์หูตาพล่ามัวอีกครั้ง ความขาวตรงหน้าทำเอาอัลฟ่าหนุ่มไปไม่ถูก ลมหายใจร้อนๆรดรินลำคอขาวของอันธิกาอีกครั้ง
อัลฟ่าหนุ่มค่อยๆจูบไล่ลงไปจากลำคอขาว ลงมาไหปลาร้า ก่อนจะมาดูดเล็บเม็ดทับทิมสีหวานบนอกของโอเมก้าหนุ่ม อันธิการู้สึกอึดอัดแต่ในขณะเดียวกันก็มีความต้องการเพิ่มขึ้น ถึงกับครางเบาๆในลำคออกมา บวรวงศ์อมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงของคนใต้ร่าง ผิวกายสีแทนที่ดูมีเสน่ห์ของอัลฟ่าหนุ่ม แม้จะตัดกับผิวขาวสว่างของอันธิกา แต่บวรวงศ์ที่ไม่สวมเสื้อผ้านั้น แสนจะเซ็กซ่และน่ามอง ทั้งผิวสีแทนและกล้ามเนื้อที่เป็นมัดนูนตามส่วนต่างๆของร่างกาย
มือหนาของอัลฟ่าหนุ่มเลื่อนลงมาแตะกับจุดอ่อนไหวของคนใต้ร่าง อันธิกาสะดุ้งเมื่อมือร้อนขออันฟล่าหนุ่มกำลังลูบไล้ตัวตนของเขา ที่กำลังคับตึงจนคิดว่าอาจจะระเบิดออกมาได้หากไม่ได้รับการปลดปล่อย มือหนาค่อยๆขยับอย่างมีจังหวะ พร้อมทั้งย้อนขึ้นไปประกบริมฝีปากบางอย่างโหยหา ราวกับติดใจในความนุ่มนิ่มของริมฝีปากคู่นั้น ลิ้นทั้งสองตวัดกันไปมา พอๆกับมือหนาที่ขยับขึ้นลงบนส่วนอ่อนไหวของโอเมก้าหนุ่ม
“อืมมม พะ พี่สองง”
“ครับ”
“อัน อะ อัน…”
อันธิกาหายใจหอบ ร่างบางบิดเราไปด้วยความต้องการและความเสียวที่เกิดขึ้น บวรวงศ์ดันตัวขึ้นเพื่อมองความงดงามที่นอนดิ้นอยู่ใต้ร่าง อันธิกาในยามที่มีความต้องการนั้นแสนจะเซ็กซี่และน่ามอง ฟันสวยกัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ เพื่อข่มความเสียวและป้องกันการเกิดเสียงร้องคราง ที่อันธิกาได้ยินแล้วรู้สึกอายเสียเหลือเกิน
“อื้ออ!! พะ พี่สอง…”
เสียงของอันธิกาที่เรียกชื่อของเขาในตอนนี้ เพราะแสนเพราะ และอันธิกาก็เรียกชื่อเขาในตอนที่ไปถึงจุดหมาย น้ำสีขาวขุ่นลอยพุ่งออกมาเลอะหน้าท้องขาวของอันธิกา โอเมก้าตัวบางนอนหายใจหอบพร้อมกับหลับตา เขารู้สึกอายเหลือเกินที่เป้นแบบนี้
บวรวงศ์จูบเน้นๆลงบนหน้าผากมัน ก่อนจะเคลื่อนตัวลงต่ำ สันดั้งของทั้งสองชนกันเล็กน้อย อันธิกาสัมผัสได้ถึงแก่นกายที่น่ากลัวของบวรวงศ์ ที่กำลังแนบอยู่บนลำตัวของเขา
“นอนคว่ำครับคนเก่งของพี่”
บวรวงศ์พูดเสียงกระเส่า แก่นกายของเขาแทบระเบือดแล้วตอนนี้ ความต้องการในตัวของบวรวงศ์มีมาก มากจนกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่
อันธิกาปฏิบัติตามที่คนเป็นพี่บอก ทันทีที่เขานอนคว่ำ บวรวงศ์ก็ใช้มือของตัวเอง สำรวจโพรงรักของอันธิกาทันที ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้ช่องทางนั้นฉ่ำไปด้วยสสารที่ช่วยให้หล่อลื่น อัลฟ่าหนุ่มเคลื่อนตัวให้อยู่ในตำแหน่งและท่าทางที่ถนัด กดแก่นกายของเขาที่เต่งตึงและพร้อมทำงานไว้ที่ปากทาง อันธิกากำผ้าปูที่นอนแน่น ความอึดอัดตีขึ้นมาอีกครั้ง อาจเพราะสัมผัสได้ถึงแก่นกายนั้น
“โอ๊ะ! อื้ออ”
บวรวงศ์เกร็งไปทั่วทั้งตัวจนเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อตามร่างกายปูดนูนอย่างเห็นได้ชัด พอๆกับอันธิกาที่กัดหมอนเอาไว้ ช่องทางรักที่ไม่เคยใช้งานแสนจะคับแน่น ทันทีที่แก่นกายของบวรวงศ์ล่วงล้ำเข้ามา นอกจากอันธิกาจะเจ็บจนน้ำตาไหลแล้ว บวรวงศ์เองก็เสียวจนต้องหยุดไปชั่วคราว
“เจ็บหน่อยนะครับ อย่างเกร็งนะคนดี”
บวรวงศ์พูดปลอบคนใต้ร่าง ก่อนจะกัดฟันดันตัวตนของเขาเข้ามาอย่างรุนแรง
“อื้ออ!”
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง อันธิกาทั้งเจ็บและทั้งจุก จนน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง เขาเจ็บราวกับถูกฉีกชิ้นเนื้อออกจากกัน พร้อมทั้งอึดอัดที่มีอะไรมาคาไว้ในตัวของเขา
บวรวงศ์กัดฟันนิ่ง ทางรักของอันธิกากำลังบีบรัดตัวตนของเขา ความเสียวซ่านกำลังเล่นงานอัลฟ่าหนุ่มจนต้องซี้ดปาก และพออันธิกาปรับตัวได้ จากความเจ็บและความอึดอัด ก็กลายเป็นความเสียวที่ทำเอาเขากระตุกตัวไปหลายรอบ พอๆกับตัวตนของบวรวงศ์ ที่กระตุกเบาๆอยู่ในตัวของอันธิกา
บวรวงศ์แนบตัวลงมาทับกับคนตัวขาว ตอนนี้ทุกอย่างปรับตัวเข้าหากันได้แล้ว บวรวงศ์จูบเน้นๆลงที่ขมับขวาของอันธิกา ก่อนจะดันตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง เครื่องบทกระแทกกำลังเริ่มทำงาน และเครื่องจักรเครื่องนี้ก็ทั้งแรงและทั้งใหญ่ ทำเอาโอเมก้าตัวขาวถึงกับจุกไปหลายๆครั้งติดกัน
“เรียกชื่อพี่”
อัลฟ่าหนุ่มจับคนใต้ร่างนอนงาย ทั้งๆที่ส่วนล่างยังคงเชื่อมกันอยู่ ขาเรียวขาวของอันธิกา ถูกบวรวงศ์จับมาพาดที่ไหล่หนาของอัลฟ่าหนุ่ม เป็นท่วงท่าที่ทำให้อัลฟ่าหนุ่มกระแทกเข้ามาได้อย่างพอเหมาะพอดี โอเมก้าตัวขาวหัวสั่นหัวคลอนตามแรงของอัลฟ่าหนุ่ม
“พะ พี่ สอง พี่สอง โอ๊ะๆๆๆ”
มือหนาเอื้อมลงไปบีบเล่นเม็ดทับทิมบนตัวของอันธิกา ยิ่งปลุกเร้าคนตัวขาวให้มอมเมาไปกับกามารมณ์ บวรวงศ์ละมือข้างหนึ่ง เพื่อมาหยอกล้อกับจุดอ่อนไหวของโอเมก้าตัวขาว แก่นกายของอันธิกาที่เต่งตึงขึ้นมาอีกครั้ง บวรวงศ์รูดขึ้นลงตามแรงกระแทกของเขา
“พะ พี่สอง”
“ครับ”
พะ พี่สองงง อัน อันไม่ อันไม่ไหวแล้ว”
“อีกนิดนะครับคนเก่งของพี่ อืมมมมม”
เสียงร้องครางของอันธิกาที่ว่าปลุกเร้าอารมณ์ได้เป็นอย่างกีแล้ว เจออันธิกาครางชื่อเขาเข้ามาหน่อย ทุกอย่างพร้อมพังทลาย สิ่งเร้าที่มาในรูปแบบของเสียง ทำเอาอัลฟ่าหนุ่มกระแทกแรงมากยิ่งขึ้น มือหนารูดตัวตนของอันธิกาเร็วขึ้น จนคนตัวบางกระตุกเพราะถึงจุกหมายก่อน
อัลฟ่าหนุ่มยิ้มร้าย ในเมื่ออันธิกาเสร็จไปก่อนแล้ว ต่อไปก็ต้องเป็นเขาแล้วล่ะ อัลฟ่าหนุ่มกัดริมฝีปากของตัวเอง ดวงตาคมเข้มของเขาจ้องมองหน้าหวาน อันธิกาเองก็ลืมตาจ้องมองเขาอยู่ บวรวงศ์ยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ อันธิกากัดริมฝีปากอย่างเสียวซ่าน โดยที่ไม่ละสายตาไปจากคนบนตัว เสียงร้องครางดังออกมาจากลำคอของเขาตามแรงกระแทก
“น้องอัน เรียกชื่อพี่!
“พะ พี่สอง พี่สองงง อื้ม พี่สองครับ”
“อ่า!!”
แรงกระแทกสุดท้ายมาพร้อมกับร่างหนาที่กระตุก พร้อมกับปลดปล่อยของเหลวเข้าไปในตัวของอันธิกาทุกยากหยด
“อื้อออ”
“ชิบ!”
บวรวงศ์จับต้นขาของอันธิกาแน่น เพราะบวรวงศ์ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามความรู้สึก เขาพยายามเพียงแค่ควบคุมตัวเองไม่ให้รุนแรง และเผลอไปงับคอคนใต้ร่างเพียงเท่านั้น หากแต่ตอนนี้แก่นกายของบวรวงศ์ที่ฝังอยู่ในตัวของอันธิกานั้น กลับขยายใหญ่จนคนตัวเล็กเสียวเกร็ง ไม่ต่างไปจากบวรวงศ์ที่รู้สึกปวดหนึบ
ก็เขากำลังน็อตน่ะสิ
Guest
