ท่านอ๋องเข้าหอกับข้าเถอะ!

เทพธิดาน้ำค้าง ซุกซนจนเกินเหตุ จนสลับตัวกับเจ้าสาวในคืนเข้าหอของอ๋องเยี่ยเหลียง !  

เทพธิดาองค์น้อยจะทำเช่นไร เมื่อคนทั้งวังตราหน้าว่าเธอ คือ "นางมารร้าย!"  

และความรักของนางจะลงเอยเช่นไร (อ่านฟรี หลังอัพเดท) 

1. ธิดาน้ำค้าง : "เซี่ยะเหลียน" 

2. อ๋องเยี่ยเหลียง 

ท่านหญิงชิงชิง / พระชายา 

............................................. 

แก๊ก 

         เสียงประตูห้องเปิดออก พร้อมกับเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาในห้อง มือน้อย ๆ ของเซี่ยะเหลียนเท้าโต๊ะเพื่อพยุงตนเองขึ้นหมายจะหลบออกไปก่อนที่จะมีคนเข้ามา 

        แต่เมื่อนางลุกขึ้นก็ดูเหมือนว่าห้องจะหมุนได้ 

         “โอ๊ะ ไม่ไหว ไม่ไหว” 

         เท้าน้อย ๆ สะเปะ สะปะสุดท้ายก็พันกันจนหัวทิ่มไปด้านหน้า 

         “ว้าย !” 

         ฝ่ามือใหญ่คว้าตัวคนในชุดเจ้าสาวเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าที่งดงามนั้นจะกระแทกพื้น ร่างเล็กปะทะเข้ากับแผงอกกว้างของบุรุษ  

         ดวงตาคมเข้มของเขาสบเข้ากับดวงตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยฤทธิ์สุราของนาง แก้มป่อง ๆ แดงระเรื่อขึ้นฉับพลัน หัวใจดวงน้อยเต้นระทึกอยู่ในอกเทพธิดาองค์น้อย  

         “นี่ข้าเป็นอะไรไป ทะ ท่านเป็นใคร?” 

         ปากเล็ก ๆ พึมพำคล้ายคนละเมอ 

         บุรุษหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อเจ้าสาวที่เพิ่งจะเข้าพิธีกับเข้าไปหมาด ๆ กลับถามว่าเขาเป็นใคร  

         “นี่เจ้าเมาจนจำอ๋องเยี่ยเหลียงเจ้าบ่าวของเจ้าไม่ได้รึ” 

         เสี่ยงทุ้มของบุรุษในชุดเจ้าบ่าวถาม ถึงนางไม่ตอบเขาก็รู้จากอาการของนางดี โดยทั่วไปแล้ววันนี้เจ้าบ่าวควรจะเมามายด้วยความดีใจ แต่กลับเป็นเจ้าสาวที่เมาจนทรงตัวไม่อยู่  

         “เจ้าบ่าว ?” 

         เซี่ยะเหลียนเหมือนจะเพิ่งนึกได้ ว่าตนกำลังอยู่ในห้องหอของคนอื่น และสวมรอยเป็นเจ้าสาวของเขา ! 

         “อื้อ ปล่อยข้า ข้ายืนเองได้ !” 

         มือน้อย ๆ ของเซี่ยะเหลียนดันอกบุรุษออกห่าง นางต้องรีบออกจากห้องนี้ให้ไวที่สุด และรู้สึกหายใจติดขัดอย่างไรไม่รู้เมื่ออยู่ในอ้อมกอดเขา 

         บุรุษหนุ่มปล่อยมือ ร่างน้อย ๆ พละออกไปเดินไม่ถึงครึ่งก้าวก็จะล้มไปข้างหน้า 

         “ระวัง !” 

         “วะ ว้าย” 

         เจ้าบ่าวหมายจะคว้าเอวเจ้าสาวเอาไว้ กลับกลายไปทั้งคู่ล้มไปกองกับพื้นด้วยกัน ร่างใหญ่ทาบทับร่างเล็กไว้กับพื้น ปากร้อนระอุของบุรุษจุมพิตลงบนกลีบปากบางของคนใต้ร่างอย่างเหมาะเจาะ 

         ร่างน้อยปรือตาหวาน แล้วหลับพริ้มลง กลับเป็นเขาเสียเองที่พละออก เบิกตากว้าง หัวใจเต้นระทึกอยู่ในอกเมื่อสัมผัสกับริมฝีปากที่แสนหวานนั่น 

         เซี่ยะเหลียนลืมตาขึ้น เมื่อความอบอุ่นที่ริมฝีปากจางหายไป นางมองใบหน้าที่หล่อเหลาตรงหน้าอย่างเคลิบเคลิ้ม เหตุใดนางจึงรู้สึกว่าเขาน่าหลงใหลยิ่งนัก ทั้ง ๆ ที่เทพบนสวรรค์ที่นางเคยพบหล่อกว่าเขาตั้งมากมาย ยิ่งมองที่ริมฝีบาง เม้มสนิทของเขาแล้วนึกถึงไออุ่นเมื่อครู่ นางก็รู้สึกโหยหาอย่างประหลาดจนต้องบอกเขาออกไปดั่งใจนึก 

         “ท่านอ๋อง ข้าอยากกินปากท่าน” 

         “ฮ่า  ฮ่า ฮ่า” 

         ประโยคของนางเมื่อครู่ ทำให้อ๋องเยี่ยเหลียงอึ้งไปชั่วขณะ และท้ายที่สุดก็หัวเราะออกมาเต็มเสียง นี่หรือบุตรีของราชครูที่เป็นที่กล่าวขวัญว่า กิริยางดงามเพียบพร้อมและหยิ่งในศักดิ์สมกับเป็นพระชายา เหตุไฉนกลับดูเหมือนดรุณีน้อยที่เพิ่งผลิกลีบแรกแย้ม หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้ามงคลที่มักจะผสมยาปลุกกำหนัดเอาไว้  

.............................................................................................. 

เรื่องนี้ มี E-book แล้วนะคะ 

สามารถอ่านรายละเอียด ได้ที่ "บทสุดส่งท้ายคร่า"