“ว่าไง... เจ้าจะยอมเป็นสนมคนที่สิบสามของข้าหรือไม่”
คนที่คุกเข่าอยู่หน้าพระพักตร์ถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อองค์จักรพรรดิเดินเข้ามาใกล้เขาอีกก้าวจนเห็นท่อนมังกรลำใหญ่ผงาดแข็งเต็มตัวจนโผ่ลอดพ้นผ้าออกมา
“กระหม่อม... กระหม่อม...”
หนุ่มน้อยถึงกับใจสั่นด้วยความตระหนก สมองอื้ออึงไปหมด ร่างกายอ่อนเปลี้ยจนแทบจะทรุดลงกับพื้นราวกับว่าเขาถูกท่อนมังกรลำนั้นกระแทกเข้าสู่รูทวารไปแล้วเต็มแรง
“ว่าไง”
น้ำเสียงกังวานระมุนอยู่ในทีคล้ายกับมนต์สะกดให้คนคุกเขาอยู่เบื้องหน้ารีบตอบออกไปว่า
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะปรนนิบัติรับใช้ฝ่าบาทให้ดีที่สุดในฐานะสนมคนที่สิบสาม”
“เจ้าชื่ออะไร”
จักรพรรดิตรัสถามต่อ สายพระเนตรสบเข้าพอดีกับหนุ่มน้อยผู้นั้น
“เฉิ่นเหยาพ่ะย่ะค่ะ”
“เฉิ่นเหยา ลุกขึ้นเถิด”
จักรพรรดิหยางหรงโน้มพระวรกายลงไปประคองสนมคนใหม่ให้ลุกขึ้น
เฉิ่นเหยารู้สึกเหมือนมีกระแสแปลบปลาบแล่นจากปลายนิ้วของหยางหรงลูบไล้เขาไปทั่วทั้งตัว เนื้อตัวสั่นสะท้านไปจนถึงปลายเท้าอย่างประหลาด ราวกับว่าท่อนมังกรลำใหญ่ของหยางหรงกําลังกระแทกเข้าใส่เขาจนขนลุกขึ้นเป็นเกรียว
Guest
