เมื่อตำแหน่งองค์หญิงของแคว้นเป็นสิ่งที่นางภาคภูมิใจ อาณาจักรของนางแม้ไม่ใหญ่โตเท่าแคว้นใกล้เคียงอย่างแคว้นเว่ยแต่ก็นับว่ามั่นคงและมีตามีตาในระดับนึง
ไป๋เย่วหลัน ธิดาของแคว้นเป่ยนางเป็นน้องสาวขององค์รัชทายาทของแคว้น บิดาคือฮ่องเต้ของแคว้นแต่เมื่อไม่นานมานี้มีการผลัดแผ่นดิน ตำแหน่ง
ของนางจากองค์หญิงธรรมดาทั่วไปจึงสูงขึ้นเป็นองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ เพื่อพี่ชายและแผ่นดิน นางจึงถูกส่งมาเป็นองค์หญิงเชื่อมสัมพันธ์ของแคว้น ตามสัญญาแล้วนางต้องได้เป็นชายาเอก หรือว่าที่ฮองเฮาในอนาคตขององค์รัชทายาทแคว้นเว่ย แต่เมื่อมาถึงทุกอย่างดันไม่เป็นอย่างที่นางคิด นางอับอายและเสียใจมากจนในที่สุดนางเลือกที่จะปลิดชีวิตตนเองและขายวิญญาณของนางให้กับเหล่าบรรพชน ความแค้นนี้เองที่นางยอมสละชีวิตและอิสระภาพเพื่อที่จะกอบกู้เกียรติและศักดิ์ศรี พวกท่านจักต้องโดนลงโทษโดยวิญญาณบรรพชน
"ข้าไป๋เย่วหลันขอให้วิญญาณบรรพชนเมตตาและโปรดลบล้างความอับอายนี้ ข้ายินดีเป็นผีเฝ้าหลุมศพบรรพชน แล้วขายร่างนี้แก่พวกท่าน ได้โปรดรับการสังเวยจากข้า"
พลันใบหน้างามก็กระอักออกมาเป็นโลหิตอันแดงฉาน ร่างบางรู้สึกทรมานปานจะขาดใจไม่ช้าร่างที่ดิ้นอย่างทรมานก็แน่นิ่งลงพร้อมกับเสียงกรีดร้องของสาวใช้คนสนิทของนาง
.............................................
ไป๋เย่วหลันผู้น้อง:นางอ่อนหวาน นุ่มนวล เคร่งในกฏเกณฑ์ รักเกียรติของตนเองเป็นที่สุด นางคือหญิงผู้น่าสงสาร ผู้ที่ยอมขายวิญญาณเพื่อกอบกู้ความอับอายนี้
"อยู่ก็เหมือนตาย ข้าคงทนไม่ได้หากต้องโดนดูถูกเหยียดหยามเช่นตัวโง่งมที่น่ารังเกียจ"
ไป๋เย่วหลันผู้พี่:ข้าที่ตายเป็นผีเฝ้าหลุมศพบรรพชนของแคว้น ถูกน้องสาวที่หน้าเหมือนกันขายวิญญาณให้ ความเจ็บปวดของนางข้าหรือจะไม่รู้ ถึงแม้ข้าจะตายก่อนนางเกิดเมื่อ 21 ปีที่แล้วก็ตาม แม่ทัพหญิงของแคว้นใครบ้างจะไม่รู้จัก นางงดงาม ฉลาดแข็งแกร่งแต่การตายของนางเป็นปริศนาเพราะยังค้างคาใจนางจึงยังไปไหนไม่ได้
"เหม่ยเหม่ยเจ้าแน่ใจแล้วหรือที่จะทำเช่นนี้ เมื่อเจ้าขายวิญญาณแก่บรรพชนแล้วเจ้าย่อมรู้ดีนะว่าเจ้าจะไปไหนไม่ได้จนกว่าจะสิ้นอายุไข หากเจ้าแน่ใจเจี่ยเจียก็ขอให้เจ้าจงปล่อยวางตำแหน่งฮองเฮาแม้เจ้าไม่ได้ เจี่ยเจียผู้นี้จะนำมันมาให้เจ้าได้ชื่นชมข้าจะกอบกู้ความอับอายของเจ้าและสนองคืนคนพวกนั้นอย่างสาสม"
ฝูเว่ยหลง: บุรุษผู้มีนิสัยติดองครักษ์ของตนดังเงา จนถูกคนมองว่าเป็นชายตัดแขนเสื้อ แต่แล้วข่าวลือต้องสงบลงเมื่อเขาได้รับพระราชทานเป็นองค์หญิงต่างแคว้นที่อายุมากกว่าเขาถึง 2 ปี พร้อมด้วยกฏคือเขาห้ามมีอนุอื่นๆ แต่ช่างเถอะยังไงข้าก็ไม่พึงใจในสตรี ข้าสนเพียงอิสระของข้าเท่านั้น
"พี่สาว ข้าขอเรียกท่านว่าพี่สาวได้หรือไม่ ทะ ท่านพี่เหตุใดท่านถึงจับข้ามัดไว้เช่นนี้เล่าแก้มัดให้ข้าเถิด"
หวงซันเฉิน:ใครที่บังอาจแตะต้องนายของข้ามันผู้นั้นต้องตาย ซื่อสัตย์ต่อเจ้านายคือนิสัยของเขา หน้าที่ของเขาหาใช่องครักษ์อย่างเดียวแต่เขายังเปรียบเหมือนสหายของเว่ยหลง สุรานารีนี่คือสวรรค์ชองข้า
องค์รัชทายาทแคว้นเว่ย ฝูหย่งหลาง:อวดดีเห็นแก่ตัว ทำทุกอย่างเพื่อตัวเองและอำนาจ เขาคิดทุกวิธีที่จะกำจัดไป๋เยว่หลันให้พ้นทาง "ข้ากับนางมิได้พึงใจกัน ข้ามีชายามากมายไม่คู่ควรต่อนาง นางเหมาะกับบุรุษที่เพียบพร้อมกว่าข้าและดูแลนางได้ดี ท่านพ่อท่านโปรดให้องค์หญิงไป๋เย่วหลันแต่งเป็นชายาของน้องเจ็ดเถิด ต้องเป็นน้องเจ็ดเท่านั้นที่คู่ควรกับนาง"
.............................................
นิยายเรื่องนี้แต่งตามจิตนาการของไรท์ ไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆขอให้ทุกท่านอ่านนิยายของข้าอย่างเพลิดเพลินใจ ผิดพลาดประการใดข้าขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ติได้ชมได้ อยากได้แบบไหนเสนอเจ้าค่ะสุดท้ายนี้การอัพนิยาย จะพยายามอัพให้บ่อยที่สุด. ไม่ทิ้ง ไม่โยน ไม่เทแน่นอนคร้าาา
Guest
