อาร์ฟรอนเทีย น้ำตาแห่งรัตติกาล

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ออกแนวแฟนตาซี มีเนื้อหาที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน อาจจะเพ้อเจ้อไปบ้าง ไม่ใช่เรื่องแปลก ^^

อ่าา อีกอย่างนิยายเรื่องนี้ วาย นะค่ะ คือ ชาย x ชาย  รับไม่ได้โปรดกด เครื่องหมาย X มุมบนขวาน๊า

สำหรับท่านที่ยังอยู่ ยินดีด้วยค่ะ ประตูสู่อาร์ฟรอนเทียกำลังจะเปิดออกแล้ว ณ บัดนี้!! ^^

.............................................................................................................................................................................................................

บทนำ

เมื่อเคียวยะกลับมาถึงบ้าน ร่างบางรีบนำเอาจดหมายสีขาวที่มีตราบริษัทชื่อดังประทับเด่นหราอยู่ ขึ้นมาโชว์พี่ชายทันที

"พี่! ดูสิ นี่ๆๆ ผมได้งานแล้วนะ ต่อไปนี้ครอบครัวเราจะได้สบายกันซักทีน๊า พี่เคียว^^"

เคียวยะมองกระดาษสีขาวในมือน้องชาย ไล่สายตาอ่านข้อความสั้นๆ จับใจความได้ว่า ตอบรับเข้าทำงาน แถมยังได้เป็นผู้ช่วยเลขาของประธานบริษัทซะด้วยสิ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี

"จ้าๆ น้องของพี่คนนี้อ่ะ เก่งที่สู๊ดดดด  อ่า ว่าแต่แน่ใจแล้วใช่มั้ย? ว่าจะทำได้น่ะ พี่ว่า บริษัทนี้มันใหญ่นะ เราจะไหวหร่อปีสี่แล้วนะ คุโระจัง พี่ว่าเรา.."

คุโระมองพี่ชายอย่างยิ้มๆ โธ่! พี่เคียวอ่ะ ห่วงไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว โอกาสมาถึงที่แล้ว คุโระคนนี้ไม่ยอมพลาดแน่ๆ มันต้องลองซักตั้ง!!

"ได้สิ!! ผมทำได้ ก็ผมอยากช่วยพี่บ้างนินา ไม่รู้ล่ะ พรุ่งเริ่มงานวันแรก ผมจะทำให้ดีที่สุดเลย พี่เคียวเป็นกำลังใจให้ผมด้วยน๊า ไปนอนล้ะ ฝันดีผีกัดตูดเน้อ 55  "

"เดี๋ยวเถอะ! เอาใหญ่แล้วนะเจ้าน้องคนนี้ "

เคียวยะมองตามร่างบางของน้องชายที่รีบวิ่ง หายเข้าไปในห้องนอนสายตาคมสวยฉายแววภูมิใจ รักใคร่ เจ้าน้องคนนี้นิ คงกลัวว่าเขาจะห้ามสินะ ก็รู้อยู่หรอกว่าคุโระทำได้ แต่ตามประสาพี่ชาย ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี เพราะเรื่องนี้มันแปลกๆ เขาสังหรณ์ใจไม่ดีเลย บอกตรงๆ ไม่อยากให้ไป แต่ก็นะ..คุโระก็โตขึ้นทุกวัน เขาจะไปกะเกณฑ์ชีวิตน้องมากไปก็คงไม่ดีนัก คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนๆนั้นแทนแล้วละมั้ง

"เฮ้อ! โตแล้วสินะคุโระ อีกไม่นานก็จะครบสัญญาที่ให้ไว้กับคนคนนั้นแล้ว ถึงตอนนั้น พี่หวังว่านายจะเข็มแข็งพอ แม้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่กับนายแล้ว แต่พี่เชื่อ ว่าเขาคนนั้นจะดูแลนายเป็นอย่างดี เพราะไม่ว่าเมื่อไร

'ฟานเชสก้า' ก็รักษาสัญญาที่ให้ไว้เสมอ"

.................................................................................................................

"นายท่าน ตอนนี้ทาง 'กอลดอน' เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ดูจากที่พวกมันแทรกซึมบริษัทนั่น ให้รับท่านคุโระเข้าทำงาน และดูเหมือนว่า 'เอริก' หัวหน้าใหญ่ของพวกมัน กำลังนั่งแท่นผู้บริหารใหญ่ของที่นั่นอยู่ กระผมเกรงว่า ตอนนี้ท่านคุโระจะไม่ปรอดภัย ดังนั้น.."

ชายชราเอ่ยขึ้น ด้วยท่าทางร้อนใจ

" ยังไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เซบาสเตียน รอดูไปก่อน"

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เซบาสเตียนมองนายท่านของเขาอย่างเงียบๆ ท่าทางนายท่านในตอนนี้ แม้เขาเองจะอยู่กับท่านมานาน ก็ยังเดาความคิดของคนตรงหน้าไม่ออกซักที ทั้งๆ ที่สถานการณ์ตอนนี้อันตรายต่อคนในพันธะสัญญาของท่านแท้ๆ แต่กลับใจเย็นได้ขนาดนี้ กลับเป็นเขาซะอีกที่ใจร้อนแทน จนต้องเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

"แต่ว่า.."

อึก!

สายตาคมกริบตวัดมองชายชราด้านหน้าทันที ก่อนที่จะรู้ตัว อากาศรอบๆ ก็พลันเย็นเฉียบ ทั้งๆ ที่เป็นน่าร้อนของประเทศอิลบาล่าแท้ๆ แต่เซบาสเตียบกลับรู้สึกหนาว หนาวไปถึงขั้วหัวใจ เพียงสบตาชายตรงหน้าเท่านั้น!

" ยังไม่ต้องทำอะไรตอนนี้ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ หน้าที่ของแก คือจับตามองเด็กนั่นเอาไว้ก็พอ ไปได้แล้ว"

เซบาสเตียนโค้งให้ชายตรงหน้าทันที ก่อนขาทั้งสองขาจะรีบพาตนเองเดินออกไปให้พ้นจากที่ตรงนี้อย่างเร็วที่สุด นายท่านกำลังอารมณ์ไม่ดี เขารู้ แต่จะด้วยเรื่องอะไร เขามิอาจทราบได้ ตอนนี้เขาได้แต่ภาวนาให้ท่านคุโระเลือกนายท่าน ยอมรับนายท่าน ก่อนจะถึงวันที่พันธะสัญญาครบกำหนด ไม่อย่างนั้น เขาเองก็จินตนาการไม่ออกเหมือนกัน ว่าคนที่ผิดสัญญากับตระกูล 'ฟรานเชสก้า' จะต้องพบจุดจบที่เลวร้ายเพียงใด

ขอทีเถอะ!!

พระผู้เป็นเจ้า หากท่านมีจริง ได้โปรด...

อย่าให้ประวัติศาสตร์ต้องซ้ำรอยอีกเลย นายท่านของเขาเจ็บมามากพอแล้ว หากต้องเสียใจอีกครั้ง ดวงใจที่แตกสลายนั้น คงยากที่จะกลับคืนดั่งเดิม และจุดจบของนิยายชีวิตเรื่องนี้คงไม่พ้นคำว่า โศกนาฏกรรม ดั่งเช่นอดีตเป็นแน่