ลลิตา จันทรโชติ (ลิตา) อายุ 27 ปี
ลูกสาวคนโตของบ้านจันทรโชติ มีน้องชายชื่อ ปลายหมอก จันทรโชติ แม่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็กๆ ทำให้เธอเติบโตมาพร้อมกับสองหนุ่มต่างวัยคือพ่อและน้องชาย
ฐานะทางครอบครัว: เคยรวยในระดับหนึ่งเพราะพ่อของเธอเคยเป็นเจ้าของบริษัทเกี่ยวกับการข่นส่งทางการเกษตร แต่ต้องถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนโกงทำให้คณะผู้บริหารปลดพ่อของเธอออกจากตำแหน่งประธานของบริษัทตัวเอง แทบสิ้นเนื้อประดาตัว
นิสัย: เป็นคนหยิ่งๆ ไม่ค่อยจะมีเพื่อน ไม่สนใจใครนอกจากคนที่เธอรัก พูดน้อย คนรอบข้างมักจะมองว่าเธอเป็นคนนิสัยแรงๆ แต่ในความเป็นจริงเธอเป็นคนอ่อนหวานและอ่อนโยนที่สุด
ชาติภพ สหบดินทร์ (ภพ) อายุ 30 ปี
เป็นลูกชายคนโตของบ้าน ที่บ้านมีน้องสาวอีกสองคนชื่อ เพียงฝัน กับเพียงดาว
ฐานะทางครอบครัว : รวยมากเพราะที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับน้ำมันรวมไปถึงเครือโภคภัณฑ์ทุกชนิดไม่รวมห้างสรรพสินค้าชื่อดังทั้งในและต่างประเทศอีกด้วย
นิสัย : เจ้าคิดเจ้าแค้น รักใครรักจริงเกลียดใครก็เกลียดจริง พูดน้อย ปากร้ายเป็นที่หนึ่ง ไม่ค่อยสนใจใคร มีแฟนสาวที่พัฒนาจากเพื่อนสนิทมาเป็นคนรัก คือ จันทร์ฉาย เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาจะรัก
จันทร์ฉาย ทรัพย์ทวี (จันทร์) อายุ 30 ปี
เป็นสูกสาวคนเล็กของตระกูลทรัพย์ทวี มีพี่สาวชื่ออรุณรุ่ง แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว
ฐานะ : รวยในระดับหนึ่งครอบครัวทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ เป็นที่รู้จักกันในแวดวงไฮโซเพราะตระกูลของเธอเป็นตระกูลผู้ดีเก่าที่ใครๆก็รู้จัก
นิสัย : อ่อนหวานอ่อนโยนและช่างเอาใจเวลาที่อยู่กับแฟนหนุ่ม มีเพื่อนเยอะเพราะเธอชอบเข้าสังคม เป็นที่รักของเพื่อนๆเพราะเธอมันสายเปย์ เอาแต่ใจบ้างหากมีคนขัดใจ
****************************************************
เมื่อความแค้นระหว่างสองตระกูลที่มีมาตั้งแต่สมัยคุณปู่ทวดยาวนานมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้เขาและเธอรู้จักกันตั้งแต่จำความได้ในฐานะศัตรู ความแค้นทำให้ตระกูลทั้งสองห้ำหันต่อสู้เพียงเพื่อต้องการทำลายอีกฝ่ายให้ย่อยยับ ดับสลาย...
แต่..
นั้นมันคือเมื่อก่อน ปัจจุบันเธอและพ่อเจ็บปวดกับความแค้นนั้นมามากพอแล้วจึงอยากจะยุติมันลงเสียที..อาจเป็นเพราะแรงที่จะใช้ฟาดฟันปกป้องครอบครัวและสิ่งที่ตัวเองรักถูกอีกฝ่ายทำลายแทบจะหมดสิ้น และสุดท้ายทุกอย่างก็สูญสิ้นดับสลายด้วยน้ำมือที่เธอเคยเรียกพวกเขาว่าศัตรู ไม่มีสายตาของความเห็นใจเลยแม้แต่น้อย มีเพียงความสะใจเท่านั้นที่เธอสัมผัสได้จากคนตระกูลนั้น
ความสูญเสียและความเจ็บปวดที่ครอบครัวของเธอได้รับ มันยังไม่จบเพราะนี้มันพึ่งจะเริ่มต้น...
**********************************************************************
กาลเวลาหมุนเวียนผันผ่าน ชีวิตคนเราก็ต้องหมุนตามมันให้ทันเช่นกัน
3 ปีแห่งความเจ็บปวด มันเป็นเวลาที่เธอและครอบครัวต้องใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดที่ต้องพยุงครอบครัวตัวเองให้อยู่ให้ได้ท่ามกลางสายตาคนดูถูกและถูกตราหน้าด่า ว่าเราเป็นคนโกง จากที่เคยมีทุกอย่างวันนี้ไม่เหลืออะไร มีเพียงบ้านทรงไทยหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ที่เป็นมรดกของยายยกให้แม่ก่อนที่ท่านจะเสีย มอบให้เป็นมรดกรับขวัญหลานคนแรกในชื่อของเธอ ลลิตา จันทรโชติ
แม้เจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ทั้งสามชีวิตก็ไม่เคยย่อท้อ พ่อและน้องชายของเธอสู้ถึงจะรู้ว่าเหนื่อยแต่ทุกคนก็ให้กำลังใจกันเสมอ ถึงไม่มีทุกอย่างเหมือนอย่างเคยก็ไม่เป็นไร เพราะเรายังมีกันและกันเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
หากแต่ว่า.....
ประเด็นที่จะเอ่ยมันไม่ได้อยู่ตรงจุดนี้ จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดทุกอย่างมันเริ่มต้นจาก.....................
ในคืนวันฝนตกหนัก
"ปัง ปัง ปัง เอี๊ยดดดด โครม!!!"
...
"คุณทำใจดีๆไว้นะ หมอกขับรถเร็วๆกว่านี้ได้มั้ยอาการเขาแย่มากแล้วนะ"
"เร็วที่สุดแล้วพี่ลิตา นี้ก็ใกล้จะถึงแล้วอีกนิดเดียว คุณ..แข็งใจไว้นะ!"
รถเก๋งคันเล็กแล่นมาจอดที่หน้าโรงพยาบาลในจังหวัดเล็กๆอย่างเร่งรีบ พยาบาลที่วิ่งมารอรับคนเจ็บเห็นอาการไม่ดีจึงเรียกบุรุษพยาบาลที่อยู่ใกล้ๆมาช่วยกันอีกแรงเพราะอาการคนเจ็บแย่มาก
ลลิตาและปลายหมอกรวมถึงธนวัฒน์ผู้เป็นพ่อพากันวิ่งตามรถเข็นคันนั้นไปด้วยอาการเป็นห่วงกันทั้งหมด
"เขาจะไม่เป็นไรใช่มั้ยพ่อ เราคงมาส่งเขาทันเวลาใช่มั้ยคะ"
ธนวัฒน์พยักหน้าขรึมๆเล็กน้อยในแววตาฉายความกังวล ดึงร่างลูกสาวมากอดไว้แนบอก ลิตาคงตกใจไม่น้อยที่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
"เขาต้องปลอดภัย"
ธนวัฒน์ปลอบลูกสาวในขณะที่ปลายหมอกก็เดินมาลูบหลังพี่สาวตัวเองเช่นกัน ทั้งสามยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
สี่ชั่วโมงผ่านไป บุคคลที่ธนวัฒน์ติดต่อไปตั้งแต่เกิดเรื่องก็มาถึง รถวิลแชร์มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่ ที่หน้าตักมีผ้าคลุมปกไว้ ถูกเข็นโดยชายชุดดำหน้าตาขึงขัง ด้านหลังมีบอดี้การ์ดอีกหลายนาย เดินเข้ามาใกล้จุดที่เธอและพ่อรวมถึงน้องชายยืนอยู่ สายตากังวลเมื่อครู่ถูกกลืนหายเข้าไปเมื่อล่วงรู้ถึงการมาของใครอีกคน ลลิตาเลี่ยงที่จะไม่สบตาหญิงที่นั่งวิลแชร์นั้นเธอก้มหน้าลงต่ำ หากแต่ก็มีบ้างที่เหลือบตามองดูใบหน้าสะสวยนั้นเป็นพักๆ อดแปลกใจไม่ได้ถึงความเปลี่ยนไปในหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นกับคนตรงหน้า
"คงหมดธุระของพวกผมในเมื่อคุณมาถึงแล้ว งั้นผมและลูกๆคงต้องขอตัว"
"เดี๋ยว!!..คุณวัฒน์....ฉันขอบคุณ แล้วก็ขอโทษ!....กับเรื่องราวทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น"
ริมฝีปากบางแห้งกรังดูไม่อวบอิ่มเหมือนเมื่อก่อนเอ่ยขึ้นเมื่อธนวัฒน์และลูกๆ กำลังจะเดินผ่านเธอไป ปาริฉัตรพยักหน้าให้ลูกน้องคนสนิทเล็กน้อยก่อนที่วิลแชร์จะถูกเลื่อนมาตรงหน้าคนทั้งสามอีกครั้ง ดวงตาที่ดูเหนื่อยล้ามองสามพ่อลูกนิ่ง หวนคิดถึงสิ่งที่ตนและครอบครัวเคยกระทำกับคนทั้งสามอย่างไม่น่าให้อภัย
"ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้อง!!...มีเพียงพวกคุณเท่านั้นที่จะช่วยเราได้!!..ได้โปรด...ฮึก ช่วยฉันด้วยเถอะนะ"
และนั้น..คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด
ความแค้น ความเกลียดชัง ความรัก ความอิจฉาริษยา บทสรุปของเรื่องราวทั้งหมดจะเป็นยังไง ฝากติดตามใน ทวงสัญญารักคืนใจ เร็วๆนี้
..................................................................................