กับดักรักกามเทพลวง

"ผมไล่คุณออก" คำประกาศิตที่ออกมาจากปากของเขา ทำให้พริมาดาตกใจ

                "หา 

! 

เดี๋ยวนะคะ คือว่าเรื่องนี้ฉัน ...." พริมาดาพูดได้แค่นั้น

             "ผมให้โอกาสคุณอธิบายแล้ว ทนายของผมรออยู่เชิญคุณไปคุยกับเขาตอนนี้เลย" หมอหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบเขาพยายามกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ เมื่อหน้าหวานของเธอทำท่าเหมือนคนจะร้องไห้ ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเขาเพียงแค่อยากหาเรื่องไล่เธอออกหลังจากที่อ่านประวัติของเธอแล้วและรู้ว่าเธอเป็นพยาบาลในหอผู้ป่วยเด็กของโรงพยาบาลเขานี่เอง แปลกทำไมเขาไม่เคยเจอเธอเลยนะ และนั่นก็ทำให้เขาสินใจทันทีว่าพริมาดานี่แหละที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงหนูที่รักและทางเดียวที่จะให้เธอรับงานพี่เลี้ยงก็คือต้องไล่เธอออกจากงานของเธอก่อนไม่อย่างนั้นเธอไม่รับแน่ ๆ

            "ไม่สิ คุณจะมาไล่ฉันออกง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะคะ คุณไม่มีเหตุผลเลย" เธอแย้งเขาทันทีก็เรื่องอะไรจะมาไล่เธอออกคนเดียวล่ะถ้าจะไล่ก็ต้องไล่ยกทีมสิ

          "ทำไมผมจะไล่คุณออกไม่ได้" คาร์ลอสถามดวงตาสีน้ำตาลคมกริบจ้องมองพริมาดาอย่างต้องการคำตอบ

           "ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด เรื่องนี้คุณควรจะเรียกทุกคนมาถามไม่ใช่เรียกฉันมาเพียงคนเดียวแล้วตัดสินเลยแบบนี้ คุณมันไม่ยุติธรรมและก็ไร้ซึ่งมนุษยธรรม อื้อ .... " คาร์ลอสปิดริมฝีปากสีชมพูดระเรื่อที่กำลัง    บริพาษเขาอยู่ด้วยริมฝีปากของเขาเอง ร่างบางดิ้นขลุกขลัก มือเล็กทุบไหล่หนาของเขาพัลวัล ชายหนุ่มบดเบียดริมฝีปากบางเบาบ้างหนักบ้างสลับกัน เขาขบเม้มริมฝีปากเป็นการบังคับให้เธอเผยอปากออกเพื่อต้อนรับลิ้นร้อนของเขา พริมาดาเผยอปากขึ้นเล็กน้อยเพราะเธอรู้สึกเหมือนกำลังขาดอากาศหายใจและนั่นเท่ากับเป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มเข้าไปเชยชิมความหวานในโพรงปากของเธอก่อนจะถอนจุมพิตออกมาอย่างเสียดาย

              "นี่คือบทลงโทษที่คุณกล้าด่าผม จำเอาไว้" คาร์ลอสบอกเสียงเข้ม

            " เพี๊ยะ 

!

 คุณมันไอ้หน้าด้าน ไอ้หมอโรคจิต ไอ้หมอหื่น ไอ้หมอบ้า ไอ้หมอบ้ากาม ทุเรศ 

! 

ฉันลาออกเองก็ได้ไม่ต้องมาไล่ฉันออกหรอก" พริมาดาต่อว่าด้วยความโกรธจัดพูดจบก็หันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานของเขาทันที คาร์ลอสอยากจะจับเธอมาลงทาอีกสักรอบ นัยน์ตาคมมองตามร่างบางที่เดินออกไปด้วยสายตาที่สมิธเองยังเดาไม่ออก คุณเป็นคนแรกที่กล้าตบผมและก็กล้าด่าผมพริมาดา คาร์ลอสพึมพำก่อนจะลุกเดินตามเธอออกไป

..............................................................

          "นี่คุณจะพาฉันไปไหน ไอ้หมอบ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ อื้อ ..." พริมาดาร้องโวยวายไม่เลิกกระทั่งชายหนุ่มยัดเธอเข้าไปในรถเธอก็ยังไม่เลิกโวยวาย คาร์ลอสเลยจัดการปิดปากเธอด้วยปากของเขาแทน ร่างบางดิ้นรนขัดขืน พยายามเบี่ยงหน้าหนีการรุกรานจากเขาแต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อมือหนาของชายหนุ่มรั้งท้ายทอยของเธอเอาไว้มั่นบังคับให้รับจุมพิตจากเขาแต่โดยดี

           พริมาดารู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งกลีบปากและแก้มนุ่ม เพราะเคราสากที่พาดผ่านและริมฝีปากร้อน ๆ ที่แนบชิดเขาบดเบียดแรง ๆ เพื่อให้เธอเผยอริมฝีปากที่เม้มเอาไว้ออกจากกัน จนเมื่อเธอเจ็บจนทนไม่ไหวและกลั้นลมหายใจไม่อยู่แล้วทำให้ต้องอ้าปากและสูดหายใจลึก ๆ เป็นโอกาสให้คาร์ลอสส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจภายในโพรงปากหวาน จูบอย่างดุดันเร่าร้อน จนพริมาดาแทบจะเป็นลม เธอพยายามยกมือขึ้นดัน ทุบและจิกทึ้งตามร่างกายของเขาเพื่อให้เขาปล่อยและผละออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเธอดันและทุบเขายิ่งกอดรัดแน่นขึ้นและจูบอย่างรุนแรง ร่างกายที่เสียดสีกันไปมาทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ ระคนหวาดหวั่น เรี่ยวแรงที่มีเริ่มอ่อนล้า ลมหายใจของทั้งสองประสานกันเสียงดัง

         "หึ เป็นไงถึงกับหมดแรงเลยเหรอ อย่าลองดีกับผมพริมาดา" คาร์ลอสผละริมฝีปากออกและมองใบหน้าแดงก่ำของคนตรงหน้าพร้อมกับพูดจายียวนใส่แกมขู่เธอ เลยโดนพริมาดาตวัดมือหมายจะตบหน้าหล่อ ๆ ของเขาสักฉาดแต่ชายหนุ่มหลบทัน

              "ถ้าไม่อายสมิธ ก็เอาเลยผมจะจูบคุณจนกว่าจะถึงบ้านคอยดู และแน่นอนว่ามันต้องมากกว่าจูบ   แน่ ๆ" เขาพูดกับเธอเสียงเข้มแต่ให้ได้ยินกันแค่สองคน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของ    พริมาดาอย่างคนที่เหนือกว่า พริมาดาได้แต่ขึงตาใส่เขาด้วยความไม่พอใจ 

.....................................................

           "อะแฮ่ม ถ้ายังมองผมไม่เลิกผมจะคิดเงินคุณแล้วนะพริมาดา" คาร์ลอสแซวและนั่นก็ทำให้พริมาดาละสายตาจากเขาทันที แก้มเนียนเป็นสีแดงระเรื่อ

               "บ้า 

! 

ใครเขามองคุณกัน อย่ามาใส่ความฉันนะ" พริมาดาแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองลงมาหาเขาเพื่อจุดประสงค์ใด

             "ที่จริงผมก็พอเข้าใจว่ารูปร่างอย่างผมสาว ๆ คนไหนเห็นเป็นต้องจ้องตาเป็นมัน" คาร์ลอสพูดอย่างภาคภูมิใจ ทำเอาพริมาดาเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ทันที

                 "แหวะ คนอะไรหลงตัวเองชะมัด 

!

" เธอว่าเขา

                "คุณเองก็ระวังไว้ให้ดีเถอะ เดี๋ยวจะหลงผมเข้าสักวัน" เขาสวนเธอกลับอย่างอารมณ์ดี

                 "ไม่มีทาง" พริมาดาเถียง

                 "ผมจะคอยดู" คาร์ลอสพูดพร้อมกับสบตาเธออย่างท้าทาย