พี่คลีนคน (เคย) โหด
[x]
น้องปกคน (เคย) เศร้า
อาจมีบางคน ที่เข้ามาแล้วต้องร้างลาไกล
บางคนเพียงพบ แล้วเวลาก็ได้พรากจากกัน
แต่ว่าฉัน ไม่ใช่หนึ่งในนั้น
+ เพราะกาลเวลาไม่อาจจะเปลี่ยนใจฉัน +
++++
“เลือดออก” เขาย่นคิ้ว เลื่อนปลายนิ้วมือจากมือผมมายังริมฝีปากล่างของผมเอง แผลเก่า มันไม่หายเพราะฝีมือของพี่คลีนนั่นแหละ!
“เพราะพี่กัด” ผมทับถม
“มันนิ่ม” เขาพูดเหมือนละเมอ เอาแต่จ้องมายังแผลผมไม่หยุด
“...”
“ก็เลยชอบกัด” ผมหน้าขึ้นสีกับคำพูดวาบไหวของอีกคน พยายามเบือนหน้าหนีสัมผัสจากอีกฝ่ายที่ยังคงลุกล้ำอยู่กับปากของผม และมันก็อดไม่ได้ที่จะเลื่อนสายตามองสภาพตัวเองที่ล่อแหลมเกินทน
พี่คลีนทับผมอยู่ ร่างหนานั่นใช่จะเบาๆ ถึงเขาจะไม่ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งหมดก็เถอะ แค่นี้ผมก็แทบจะแบนไปกับผิวของโซฟาแล้ว
“ลุกได้ยัง” ผมบอกเสียงขุ่น
“เธอ” เสียงทุ้มเรียกไม่ยอมตอบคำถามของผม มือหนายกมาจับเสื้อที่ล่นขึ้นไปอยู่ตรงลำคอของผมโดยฝีมือของเขาเองตั้งแต่ต้นดึงลงให้ปิดทับลำตัวที่ว่างเปล่า อากาศเริ่มเย็นและฝนก็ยังคงตกหนัก
“อะไรอีกล่ะ”
“คบกันมั้ย”
++++
บทนำ 'การเริ่มใหม่'
ตั้งแต่วันที่ส้มทิ้งผมไป ชีวิตผมก็ห่อเหี่ยวและไร้ความสดใส ชีวิตเริ่มต้นวันใหม่ด้วยเมาและเมา วนเวียนไปเกือบอาทิตย์! แต่ด้วยเพื่อนตัวดีที่คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งอย่าง ‘ธนา’ และ ‘ไอ้ผา’ บังคับให้ผมไปค่ายเพื่อเก็บชั่วโมงกิจกรรม ให้ตาย...ผมไม่ได้มีใจรักงานจิตอาสาขนาดนั้นนะครับ!
แล้วก็เหมือนชะตาเล่นตลก ... ให้มาเจอเขา แล้วก็เจอเขาอีก...เจอซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งมีเหตุการณ์ประหลาดๆที่เกิดขึ้นระหว่างเรา มันนำพาไปสู่จุดเริ่มต้นใหม่ที่โคตรจะประหลาดและพาลเอาหัวใจดวงน้อยๆของผมกระตุกไม่เป็นจังหวะที่ไม่อาจควบคุมได้
---
ทั้งนี้ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาตั้งแต่ต้น และยังอยู่เป็นเพื่อนจนถึงวันนี้
---
Guest
